هیچکس تمایلی به رفع موانع ندارد/طرح تنفس جنگل نفس صنعت کاغذ را به شمارش انداخت
در سال “تولید؛ پشتیبانی ها، مانع زدایی ها” گویی هیچکس تمایلی ندارد موانع را بردارد و به کمک صنعت بیاید؛ البته شعار دادنمان حرف ندارد.
اگر حال صنعت در جای جای ایران خوش است ؛ “چوب و کاغذ” مازندران هم سرخوش است! در کشورمان از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب و در مرکز و نقطه به نقطه ایران؛ صنعت و صنعتگران؛ حال و روزشان خوب نیست؛ یعنی اصلاً حالی نمانده برای این جماعتی که باید برای پویایی و شکوفایی اقتصاد کشور تلاش کنند.
در سال “تولید؛ پشتیبانی ها، مانع زدایی ها” گویی هیچکس تمایلی ندارد موانع را بردارد و به کمک صنعت بیاید؛ البته شعار دادنمان حرف ندارد.
حرف از چوب و کاغذ مازندران است؛ کارخانه ای قدیمی و به اصطلاح بزرگ ترین کارخانه تولید انواع کاغذ! یک زمانی هر مسئول محترمی که عازم مازندران می شد؛ بازدید از این کارخانه معظم در اولویت برنامه هایش بود.
می گفتند علمدار و نشان افتخار صنعت مازندران؛ چوب و کاغذ است؛ امروز چطور؟
مسئولان محترم و خدوم در دولت و مجلس طرح تنفس جنگل ها را به مدت ۱۰ سال تصویب کردند؛ قرار بود این طرح از سال ۱۳۹۹ اجرایی شود تا همان گونه که به جنگل ها سامانی می دهند؛ سروسامانی هم به تولید کنندگان و بهره برداران جنگل هم بدهند و این گونه نشد و با تعجیل و سرعتی عجیب طرح را اجرایی کردند.
امروز اما فریاد نماینده ای از سوی کارگران به آسمان رسیده؛ چندی پیش هم مدیرعامل “چوب و کاغذ” مازندران از مشکلاتی رونمایی کرده بود که به هیچ وجه در شان این کارخانه نبوده و نیست.
در باب مشکلات چوب وکاغذ مازندران هرچه بنویسیم مقدمه یک کتاب طولانی هم نخواهد شد و نمی دانیم که از کجا و کدام یک بگوییم تا از قلم نیفتند.
البته برخی از دوستان صاحب قلم، قلمفرسایی کردند و به جای بیان مشکلات و ریشه یابی آنها بر مدیران شرکت تاختند و گویی آنچه برای این بزرگواران مهم نبود، پرداختن به مسایلی بود که مدیران شرکت نقشی در آنها نداشته و ندارند.
بیاییم از واقعیت های تلخ پیش روی صنعت و چوب و کاغذ مازندران بگوییم؛ گفته شده از ابتدای تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی از سال ۱۳۹۷ تنها در دو مورد ۲۲/۸ میلیون یورو به دو وارد کننده کاغذ اختصاص یافته و مشخص نیست که محصول کاغذ به کشور وارد کرده اند یا نه و این درحالی است که از سال ۱۳۹۸ قرار بر این بوده که ۱۰ میلیون یورو به چوب وکاغذ مازندران تخصیص داده شود و تا امروز خبری نیست.
واقعیتی تلخ را باید عیان کرد؛ افزایش جهانی قیمت کاغذ ۱۰ تا ۱۵ درصد است و این رقم در ایران ۲۰ تا ۲۵ درصد برآورد می شود؛ “صفریان” مدیرعامل چوب و کاغذ مازندران می گوید: ” اگر ارز برای واردات کاغذ را در اختیار من تولید کننده می گذاشتند؛ قیمت تمام شده کاغذ در داخل خیلی کمتر از کاغذ وارداتی بود.
آنانی که امروز به هر شیوه ای تریبون به دست گرفته اند و به نام حمایت از صنعت و تولید کننده؛ تیشه به ریشه تولید ملی و اشتغال می زنند کمی انصاف داشته باشند و از مسئولان محترم بپرسند در ازای اجرای طرح تنفس جنگل ها برای ساماندهی کارخانه ها و استمرار تولید در کارخانه هایی همچون چوب وکاغذ، آذررود، کولا و القدیر، صنایع چوب فریم و نکا چوب و…چه کردند؟
آنانی که اجازه برداشت درختان شکسته از جنگل ها را به کارخانه ها نمی دهند؛ برای جلوگیری از قاچاق درختان جنگل ها چه تدابیری را اندیشیده اند؟
رئیس جمهور منتخب، ابراهیم رئیسی اواخر سال ۱۳۹۹ در بازدید از کارخانه چوب و کاغذ مازندران بر راه اندازی خط تولید ۹۰ هزار تنی این کارخانه تاکید داشتند و این که تامین مواد اولیه این خط تولیدی از منابع داخلی امکان پذیرمی باشد؛ جلسات مختلف دراستان با حضور مسئولان ارشد تشکیل شد تا به هر طریقی چوب مورد نیاز این کارخانه توسط سازمان جنگل ها تامین گردد و امروز در مرداد ۱۴۰۰ هیچ اقدامی صورت نگرفته و اگر تدابیر تیم مدیریتی شرکت نبود؛ خدا می داند که چه بر کارخانه و کارگرانش می آمد.
انصاف داشته باشیم! امروز با تنفس دادن به جنگل به چه چیزهایی دست یافته ایم و البته یک موفقیت بزرگ به دست آمده است؛ جلوگیری از تخریب محیط زیست و نابودی جنگل هایی که جزو ثروت هر کشوری از جمله ایران هستند و البته خدا می داند که در پس این اقدامات با جنگل ها چه کرده اند؟
امروز حفظ محیط زیست واجب است؛ استمرار فعالیت کارخانه ها و اشتغال مهم است و حیاتی؛ امروز کارخانه هایی همچون چوب و کاغذ را حفظ و حراست کنیم تا فردا حسرت گذشته ها را نخوریم.
