نوشته‌ها

 تغییر نام سمی یک شهر

    زیست آنلاین: به نظر می رسد نام شهر آزبست، که ماده ای سمی است، برای گردشگری و تلاش های تجاری آن نیز سمی باشد.

به گزارش زیست آنلاین، مسئولین این شهر هفته گذشته در بیانیه ای اعلام کردند: نام شهر آزبست (Asbestos) در کبک کانادا، به دلیل تاثیر منفی در توسعه روابط اقتصادی عوض خواهد شد.
این شهر در ابتدا به دلیل توسعه معدن آزبست در منطقه در سال 1897 رشد کرد. برای چند دهه، این شهر به دلیل وجود این معدن و تولید محصول پیشرفت کرد.

آزبست یک ماده طبیعی اما بسیار سمی است که استفاده از آن در سال 2018 در کانادا ممنوع شده است. در صورت استنشاق یا مصرف این ماده، الیاف آزبست در بدن باقی مانده و ممکن است در نهایت باعث آسیب ژنتیکی به سلول های بدن شوند. همچنین قرار گرفتن در معرض آزبست ممکن است باعث ایجاد مزوتلیوما شود که نوعی نادر و تهاجمی از سرطان است.
این شهر یک روند انتخاب نام را آغاز خواهد کرد و نام جدیدی را انتخاب می کند که شهروندان نیز در انتخاب آن مشارکت دارند.
“هوگوز گریمرد” شهردار شهر آزبست می گوید از آنجا که شهروندان، سفیران یک شهر و دلیل سرزندگی آن هستند، بدیهی بود که در فرایند انتخاب اسم جدید شهر مشارکت داشته باشند. نام جدید شهر در یک مراسم رسمی در سال 2020 اعلام خواهد شد.

منبع: cnn

آسیا آلوده ترین قاره جهان

آسیا آلوده ترین قاره جهان

آلودگی شدید هوا در آسیا بخشی از یک مشکل جدی، پایدار و جهانی آلودگی هوا است که بخش‌های حمل و نقل و کشاورزی، انرژی خانگی، صنعت و هم‌چنین شیوه‌های مدیریت پسماند را درگیر می‌کند.

به گزارش زیست آنلاین، طی چند ماه گذشته مواردی از تشدید آلودگی هوا در مناطق مختلف، ثبت رکوردهای جدیدی را در سراسر آسیا در پی داشته است.

به گزارش ایسنا، در اوایل تابستان سال جاری میلادی (۲۰۱۹) به دلیل کیفیت پایین هوا در بسیاری از مناطق اندونزی صدها نفر از مناطق آلوده، تخلیه و مدارس در جریان بحرانی که باعث شده آسمان این منطقه قرمز شود، تعطیل شدند.

به تازگی نیز افت کیفیت هوا در هند تشدید شده و باعث ایجاد اعتراض عمومی و عواقب ناگوار آن برای بخش بزرگی از جامعه این کشور شده است. این افزایش آلاینده‌ها به خصوص در ذرات ریز PM۲.۵ باعث تعطیلی مدارس، اعلام وضعیت اضطراری بهداشتی توسط دولت ایالتی، تظاهرات جامعه مدنی و پوشش رسانه‌ای نگران کننده در هند شده است.

این شرایط چندین سال است که به صورت چرخه‌ای تکراری در ابتدای زمستان اتفاق می‌افتد. در هند، آلودگی شدید هوا از ماه اکتبر تا فوریه به فصلی خاص و تکراری برای هر سال تبدیل شده است. یکی از دلایل اصلی آن سوزاندن مزارع کشاورزی برای پاکسازی از پسماندهای کشاورزی، آتش‌سوزی جنگل‌ها و هم‌چنین روشن کردن آتش‌های خانگی برای پخت و پز و گرم کردن است. این اقدامات سطح کیفیت هوای هند را که در حال حاضر به دلیل آلودگی ناشی از حمل و نقل، انرژی و منابع صنعتی نامطلوب است، بدتر می‌کند.

آلودگی شدید هوای هند میلیون‌ها نفر از مردم مناطق پرجمعیت را که هفته‌ها در معرض دود غلیظ و سمی قرار دارند، تحت تأثیر قرار می‌دهد. کارشناسان بهداشت عمومی محلی این کشور تخمین می‌زنند که کودکان در منطقه پایتخت با بازگشت از مدرسه در معرض سطوح آلودگی هوا معادل استعمال ۵۰ تا ۶۰ نخ سیگار قرار دارند. به همین ترتیب، بخش‌های آسیب‌پذیر جامعه به طور نامتناسب در معرض این تهدیدات زیست محیطی قرار دارند.

ریزگردها و مواد آلاینده موجود در دود و آلودگی هوا تأثیرات منفی بر سلامت انسان دارد و طبق گفته سازمان جهانی بهداشت، سالانه مسئول هفت میلیون مرگ زودرس در سراسر جهان است. در کشورهایی که گرفتار چنین سطوح بالایی از آلودگی هوا هستند، این تهدید زیست محیطی دومین یا سومین عامل جدی خطر برای سلامت عمومی محسوب می‌شود.

در گزارشی که اخیراً از سوی مؤسسه Health Effects انجام شده، تأکید شده است که در صورت عدم انجام اقدامات اضافی برای تغییر بحران‌های مداوم آلودگی هوا، مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا در هند از ۱.۱ میلیون در سال ۲۰۱۵ میلادی به ۱.۷ میلیون مرگ در سال ۲۰۳۰ میلادی و ۳.۶ میلیون مرگ سالانه تا سال ۲۰۵۰ میلادی خواهد رسید.

به گفته کارشناسان، علاوه بر تأثیرات مضر آلودگی هوا بر سلامتی افراد، این تهدیدهای زیست محیطی هم‌چنین بر اقتصاد، امنیت غذایی و وضعیت اقلیمی تأثیر می‌گذارد و نابرابری‌ها را تشدید می‌کند. آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی به طور طبیعی در ارتباط هستند، زیرا آلاینده‌های هوا بر آب و هوا تأثیر می‌گذارند و غالباً با گازهای گلخانه‌ای با هم منتشر می‌شوند.

از آن جایی که آسیا در سال‌های اخیر چشمگیرترین وضعیت آلودگی هوا را تجربه کرده است، بسیاری از مطالعات روی راه‌حل‌های منطقه‌ای متمرکز شده‌اند. در سال ۲۰۱۶ میلادی، هیات اقلیم و هوای پاک گزارشی را به منظور یافتن راه‌حل‌هایی برای آلودگی هوا در شهرهای هند ترتیب داد. در گزارش “تنفس هوای پاک” ۱۰ راه حل مقیاس‌پذیر برای شهرهای هند توسط یک کارگروه از متخصصان هندی و بین‌المللی هدایت شد. این برنامه راه‌حل‌هایی از جمله جلوگیری از سوزاندن مزارع کشاورزی در فضای باز با تبدیل بقایای محصولات به یک منبع تولید سوخت برای تولید برق را ارائه داد که می‌تواند آلودگی هوا را در هند به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

گزارش‌ها نشان می‌دهد دولت‌های محلی باید نقش اصلی در مقابله با آلودگی هوا را ایفا کنند. شهر “جامبی” اندونزی که به دلیل قرمز شدن آسمانش در زمان آلودگی هوا توجه رسانه‌های بین‌المللی را به خود جلب کرده بود، یک برنامه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را که شامل کاهش و گرفتن متان از زباله‌ها و مقررات محلی که سوزاندن زباله را ممنوع و کاشت درخت را برای سرسبز شدن محلات ترویج می‌کند، تصویب کرده است.

علاوه بر این، امسال دولت هند به مناسبت روز جهانی محیط زیست به هیات اقلیم و هوای پاک پیوست. وزیر محیط زیست، جنگل‌ها و تغییرات اقلیمی هند اظهار داشت که این کشور برای اتخاذ انرژی پاک‌تر، تولید پایدار و الگوهای پایدار مصرف و هم‌چنین حمل و نقل، کشاورزی، صنعت و مدیریت پسماند سازگار با محیط زیست برای ترویج هوای پاک تلاش خواهد کرد.

به گزارش ایسنا، مجمع محیط زیست سازمان ملل متحد، به همراه دیگر نهادهای جهانی، خواستار افزایش اقدامات در جهت بهبود کیفیت هوا و به طور کلی توجه به این آلودگی‌ها شده است. در این راستا حرکت سیاسی جهانی با فرآیندهای سیاسی منطقه‌ای که سلامت و محیط زیست را به عنوان اولویت در آسیا و اقیانوس آرام به رسمیت می‌شناسند، پشتیبانی می‌شود. این حرکت پایه و اساس خوبی برای انجام اقداماتی قاطع‌تر است.

بنا بر گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، آلودگی شدید هوا در آسیا بخشی از یک مشکل جدی، پایدار و جهانی آلودگی هوا است که بخش‌های حمل و نقل و کشاورزی، انرژی خانگی، صنعت و هم‌چنین شیوه‌های مدیریت پسماند را درگیر می‌کند. بنابراین ضروری است که تلاش‌های هماهنگ به رهبری دولت‌های محلی و ملی با حمایت از ابزارهای موجود و تجربه بین‌المللی انجام شود تا از خود، اقتصاد و سیاره خود در برابر اثرات مضر این تهدیدات زیست محیطی در حال رشد محافظت کنیم.

جنگل ها در دمای بالا نیز زنده می مانند

زیست آنلاین: اگر افزایش دما مطابق با افزایش دی اکسید کربن باشد، جنگل ها می توانند در دمای بالا نیز به حیات خود ادامه دهند.

به گزارش زیست آنلاین، افزایش دی اکسید کربن به درختان اجازه می دهد خصوصیات فیزیولوژیکی مانند شاخ و برگهای بیشتری را گسترش دهند که در این صورت می توانند با درجه حرارت بالاتر مقابله کنند.

اما محققان هشدار می دهند که تغییر در نسبت افزایش دی اکسید کربن – دما می توادن باعث از بین رفتن جنگل ها شود. این یافته ها در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمده است.
“جان سپری”، محقق دانشگاه یوتا گفت: هیچ کس توانایی درختان و جنگل ها را برای تطبیق با شرایط جدید در نظر نگرفته بود. بنابراین به نظر می رسید که ما دو رویکرد جدید را برای این سؤال دیرینه مطرح می کنیم که آیا دی اکسید کربن یا گرم شدن هوا قرار است در آینده موثر باشد؟”

سطح بالاتر دی اکسید کربن در اتمسفر باعث می شود درختان آب کمی مصرف کرده و فتوسنتز بیشتری انجام دهند، در حالی که افزایش درجه حرارت منجر می شود که درختان آب بیشتری مصرف کنند و فتوسنتز کمتری انجام دهند.

پروفسور استری و همکارانش با استفاده از یک الگوی منحصر به فرد که فیزیولوژی درختان را در نظر گرفته است، به نتیجه ای جالب توجه رسیده اند.

وی گفت: نکته جالب اینجاست که این، مقدار افزایش دی اکسید کربن یا مقدار گرم شدن نیست بلکه نسبت این دو بود. به عنوان مثال، جالب بود كه بدانیم سناریوی انتشار کم در واقع پیش بینی می شود که به نقطه اوج نزدیکتر شود. این فقط به این دلیل است که در سناریو انتشار کمتر، نسبت افزایش دی اکسید کربن برای گرم شدن کمتر است.

“مارتین ونتوراس” نویسنده تحقیق گفت: این تیم تفاوت های زیادی بین گونه ها در این مطالعه پیدا نکرد، که شامل 20 نقطه در آمریکا و گونه های برگریز و مخروطی بود. علی رغم اینکه ما عدم قطعیت های مربوط به فیزیولوژی جنگل را کاهش داده ایم، هنوز عدم قطعیت زیادی وجود دارد كه یك چنین عدم قطعیت، میزان بارش در یك تغییر آب و هوا و تأثیر این تغییر در میزان رطوبت خاک است.

منبع:cnn

تاثیر سرعت حرکت کشتی ها بر تولید گازهای گلخانه ای

زیست آنلاین: حمل و نقل مدت طولانی مدت کشتی ها یکی از کثیف ترین صنایع جهان است. سالانه تقریبا 1 میلیارد تن دی اکسید کربن و سایر گازهای گلخانه ای تولید می کند و 3٪ از انتشار کربن جهانی را تشکیل می دهد.

به گزارش زیست آنلاین، یک مطالعه جدید نشان می دهد که قرار دادن محدودیت سرعت در کشتی هایی که کالا را در سراسر جهان حمل می کنند می تواند مزایای زیست محیطی گسترده ای داشته باشد.

براساس این بررسی، کاهش سرعت کشتی ها به میزان 20٪ می تواند انتشار دی اکسید کربن از کشتی ها را 24٪ کاهش دهد و همچنین میزان اکسیدهای نیتروژن و گوگرد آزاد شده در جو را نیز کم کند.

دی اکسید کربن یک گاز قدرتمند و گیرنده گرما است و نقش اصلی در گرم شدن کره زمین را ایفا می کند. دو نوع دیگر از گازهای منتشر شده توسط موتورهای احتراق، گوگرد و اکسیدهای ازت هستند که با برخی بیماریهای تنفسی در ارتباط اند.

در این گزارش همچنین آمده است که کاهش سرعت کشتیها در دریا به میزان 20٪ همچنین می تواند باعث کاهش آلودگی صوتی نیز بشود. آلودگی صوتی حیات وحش را به میزان 67٪ تهدید می کند.

این یافته ها توسط گروه Seas At Risk and Transport & Environment که یک گروه از سازمان های زیست محیطی و غیر دولتی اروپایی است به دست آمده است.

درست همانطور که موتورهای اتومبیل سوخت بهینه را در سرعتهای بهینه می سوزانند، هرچه کشتی ها نیز کندتر حرکت می کنند سوخت کمتری می سوزانند که به نوبه خود میزان انتشار گاز از موتورهای خود به جو را کاهش می دهد.

بدون ایجاد تغییر در صنعت، سازمان بین المللی دریانوردی سازمان ملل متحد (IMO ) پروژه های انتشار گازهای ناشی از حمل و نقل بین المللی را می تواند طی دهه های آینده بین 50 تا 250 درصد افزایش دهد. اگر این پیش بینی دقیق باشد، کشتی ها می توانند 17 درصد از انتشار کربن جهانی را تا سال 2050 تشکیل دهند.

به همین دلیل ، پمپ کردن ترمزها روی کشتی ها می تواند تأثیر عمده ای در تلاش برای مقابله با گرم شدن کره زمین داشته باشد.

کاهش انتشار گازهای گلخانه ای توسط کاهش سرعت چیزی است که صنعت حمل و نقل قبلاً شروع به اقدام برای آن کرده است. سال گذشته، هنگامی که IMO هدف کاهش انتشار حداقل 50٪ تا سال 2050 را در مقایسه با سال 2008 تعیین کرد، برخی از بزرگترین شرکت های حمل و نقل برای کاهش سطح انتشار خود شروع به کند کردن ناوگان خود کردند.

اما محدودیتی در کاهش سرعت کشتی ها وجود دارد. سرعت آهسته تر باعث افزایش زمان مسافرت می شود. برخی تخمین ها نشان می دهد که کاهش 20٪ سرعت می تواند سفرهای طولانی از شهرهایی مانند بوینوس آیرس، آرژانتین تا روتردام و هلند را نزدیک به پنج روز افزایش دهد.

کارشناسان می گویند کاهش بیشتر و موثرتر تولید گازهای گلخانه ای تنها با تولید سوخت های جایگزین، موتورهای جدید و استفاده از انرژی های پاک حاصل می شود.

منبع : cnn

افزایش قیمت بنزین چه تاثیری بر مصرف آن دارد

افزایش قیمت بنزین چه تاثیری بر مصرف آن دارد

کاهش 28 میلیون لیتری مصرف با افزایش قیمت بنزین

محمد ابراهیم رئیسی، اعظم فروزان

زیست آنلاین: افزایش 200 درصدی در قیمت بنزین (از 1000 تومان در هر لیتر به 3000 تومان) موجب کاهشی به میزان 26/5 درصد در مصرف آن شده و مصرف روزانه آن را از 105 میلیون لیتر به 77 میلیون لیتر کاهش می دهد.

به گزارش زیست آنلاین، خودرو بی شک نقش مهمی در زندگی روزمره انسان دارد. رشد جمعیت به همراه رشد درآمد سبب گشته است تا تقاضا برای استفاده از خودرو افزایش یابد. خودرو نیز همانند سایر مظاهر توسعه در کنار مزایایی که دارد مسائل و عوارض زیان آوری را نیز با خود به جامعه تحمیل می کند. شاید بتوان گفت بخش عمده ای از این عوارض زیان بار به حاملهای سوخت مصرفی در خودروها شامل بنزین، گازوئیل و گاز طبیعی مورد استفاده آنها مرتبط است. جدا از آنکه هزینه این عوارض زیان بار بر سلامت جامعه و محیط زیست مورد توجه قرار نمیگیرد، سوخت در کشور ما به سبب دریافت یارانه زیان های اقتصادی را نیز بر کشور ما وارد می نماید.

به منظور مدیریت مصرف سوخت و تصمیم گیری برای چگونگی کاهش این اثرات باید دریافت که چه عواملی بر مصرف سوخت اثر داشته تا با شناسایی و تحلیل آنها بتوان ابزارهایی را برای نیل به این هدف طراحی کرد. در این میان همواره قیمت به عنوان یکی از ابزارهای مورد استفاده در مدیریت مصرف سوخت مورد توجه برنامه ریزان بوده است. و در برخی از مواقع این ابزار بیش از آنکه در مدیریت مصرف سوخت موثر باشد در ذهنیت آنها موثر نمایی کرده است. این یادداشت سعی دارد با استفاده از مطالعات انجام شده در کشور میزان تاثیر افزایش قیمت بنزین را بر میزان مصرف آن مورد بررسی قرار دهد.

در علم اقتصاد به منظور تاثیر تغییرات قیمت یک کالا برمیزان تقاضای آن از مفهوم “کشش قیمتی تقاضا” استفاده می شود. کشش تقاضا، معیار سنجش واکنش تقاضا، برای کالایی مشخص، در برابر تغییرات قیمت است؛ به عبارت دیگر در مقابل یک درصد تغییر در قیمت یک کالا، چه مقدار تغییر در مقدار فروش آن کالا ایجاد می‌گردد. این تغییر با توجه به روابط میان قیمت و تقاضا یا علامت منفی نشان داده می شود و بدان معنی است که افزایش 1 درصد در قیمت، چند درصد مقدار تقاضای آن کالا را کاهش می دهد.

کشش تقاضا، بر حسب تغییر در مقدار تقاضا و تغییر در قیمت در سه دسته زیر دسته‌ بندی می‌گردد:
الف) درصد تغییر در مقدار تقاضا بزرگتر از درصد تغییر در قیمت است. در این حالت واکنش نسبت به قیمت بزرگتر از یک است که اصطلاحاً تقاضای “با کشش” نامیده می‌شود.
ب) درصد تغییر در مقدار تقاضا مساوی با درصد تغییر در قیمت است. در این حالت که واکنش تقاضا برابر 1 است، تقاضا با “کشش واحد” نامیده می‌شود.
ج) درصد تغییر در مقدار تقاضا کوچکتر از درصد تغییر در قیمت است. در این حالت تقاضا “بی‌کشش” خوانده می‌شود.

بر اساس این مفهموم مطالعات انجام شده بر میزان افزایش قیمت برمیزان مصرف بنزین مورد بررسی قرار گرفته است. این نتایج در جدول زیر خلاصه شده است.

تحقیق

کشش قیمتی تقاضا کوتاه مدت

درصد کاهش تقاضا بنزین در صورت 50% افزایش قیمت بنزین

درصد تغییر تقاضا بنزین در صورت 200% افزایش قیمت بنزین

زرا نژاد و قپانچی(1385)

-0/14

7

28

مهرگان و قربانی (1388)

-0/04

2

8

عبدلی و محمدی(1390)

-0/11

5/5

22

شاکری و همکاران(1390)

-0/24

12

48

میانگین ایران

-0/1325

6/63

26/5

 میزان کشش قیمتی تقاضا در مطالعات انجام شده در کشور و محاسبه میزان افزایش قیمت در میزان مصرف بنزین
ماخذ:تحلیل سیستمی تقاضای بنزین و برآورد کشش قیمتی تقاضای آن در استان تهران و محاسبات پایگاه خبری زیست آنلاین

با توجه به محاسبات انجام شده در جدول فوق بنزین کالایی “بی کشش ” است چرا که افزایش 1 درصدی در مقدار قیمت آن کمتر از 1 درصد (0/1325 درصد) کاهش مصرف آن را به دنبال دارد. با توجه به نتایج محاسبه شده، انتظار می رود که افزایش 200 درصدی در قیمت بنزین (از 1000 تومان در هر لیتر به 3000 تومان) موجب کاهشی به میزان 26/5 درصد در مصرف آن شده و مصرف روزانه آن را از 105 میلیون لیتر به 77 میلیون لیتر کاهش دهد.

البته باید به یاد داشت که این مقدار در نقاط مختلف کشور به یک میزان نخواهد بود. به طور مثال در مقاله ارائه شده توسط زارعیان و شکوری گنجوی (1385) کشش قیمتی تقاضای بنزین در استان تهران محاسبه شده است. براساس محاسبات این محققان که براساس یک تحلیل سیستمی و توجه به آثار عوامل مختلف در میزان تقاضای بنزین در اثر افزایش قیمت اعلام شده، میزان این کشش قیمتی تقاضا 0/09 درصد محاسبه شده است. بدین ترتیب افزایش 50 درصدی و 200 درصدی قیمت بنزین در تهران سبب کاهش 4/5 درصدی و 18 درصدی مقدار مصرف بنزین در این شهر خواهد شد.

چرخش سازمان محیط زیست نسبت به انتقال آب خزر عجیب است/ در 10 ساله گذشته 12 برابر حجم دریاچه ارومیه از آب دریای خزر کم شده است

عضو هیئت علمی دانشگاه :
چرخش سازمان محیط زیست نسبت به انتقال آب خزر عجیب است/ در 10 ساله گذشته 12 برابر حجم دریاچه ارومیه از آب دریای خزر کم شده است

هادی كیادلیری گفت : به طور قطع قوانین و ضوابط محیط زیست تغییر نکرده است اما نکته قابل توجه اینجاست که مدیریت قبلی مخالف و مدیریت جدید موافق طرح انتقال آب از خزر است .

به گزارش زیست آنلاین، دكتر هادی كیادلیری، عضو هیئت علمی دانشگاه و مدیر گروه جنگل ، مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم و تحقیقات در برنامه “مناظره ” رادیو گفت و گو با موضوع انتقادها به انتقال آب دریای خزر به سمنان با بیان اینکه سوالات مطرح در خصوص این پروژه حتی در سطح کلان پاسخ داده نشده، اظهار کرد: از میان ارزیابی ها و مطالعات صورت گرفته نمی توان به ضرورت انجام این طرح پی برد. همچنین شفافیت در خصوص آن وجود ندارد و مسائل زیست محیطی مورد بررسی قرار نگرفته است .
وی با ابراز تاسف از عدم تسلط طراحان بر مسیر انتقال آب عنوان کرد: عدم آگاهی مسئولان مرتبط با این موضوع و تضادی که میان اطلاعات آنها و آنچه که در طرح آمده است جای تامل دارد. به عبارت دیگر هنوز ابعاد کلان طرح و اثرات اقتصادی و اجتماعی آن مورد بررسی قرار نگرفته است.
مدیر گروه جنگل، مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم و تحقیقات در بخش دیگری از این برنامه از تغییر نظر سازمان محیط زیست در مدیریت جدید انتقاد کرد و گفت: به طور قطع، قوانین و ضوابط محیط زیست تغییر نکرده است اما نکته قابل توجه اینجاست که مدیریت قبلی مخالف و مدیریت جدید موافق طرح انتقال آب از خزر است .
کیادلیری با بیان اینکه نامه محیط زیست مبنی بر بلامانع بودن این انتقال چالش های زیادی را ایجاد می کند، خاطرنشان کرد: ارزیابی در حوزه محیط زیست انجام نشده است و پرسش هایی که کارشناسان مطرح کرده اند بی جواب مانده است. این سازمان به گزارش کمیته فنی جنگلداری نیز بی توجه است. در واقع لازم است این سازمان ابتدا گزارشات را دریافت کند و سپس نسبت به موافقت و مخالفت با طرح واکنش نشان دهد.
کیا دلیری کاهش سطح آب دریاچه خزر را نگران کننده دانست و عنوان کرد: بر اساس یک گزارش، طی 10 ساله گذشته حجمی معادل 12 برابر دریاچه ارومیه از آب دریای خزر کم شده است. از سوی دیگر خزر یک دریاچه اشباع شده از آلودگی هاست.
وی اصلاح الگوی مصرف را راه حل مقابله با کم آبی دانست و اظهار کرد : 86 درصد آب در بخش کشاورزی مصرف می شود که تنها 10 درصد اشتغالزایی ایجاد می کند. یک آمار نگران کننده نشان می دهد میزان 35 میلیون مترمکعب برای کاشت هندوانه مصرف می شود که معادل آب شرب مورد نیاز است.
عضو هیئت علمی دانشگاه در پایان تاکید کرد: اگر راندمان آبیاری در بخش کشاورزی به 45 درصد برسد ، 353 میلیون مترمکعب آب در سال ذخیره می شود ومی تواند به بخش های مورد نیاز داده شود.

از وعده های اقلیمی تا اقدامات متناسب فاصله زیادی وجود دارد

زیست آنلاین: آژانس بین المللی انرژی (IEA) اعلام کرد اختلاف شدید بین وعده ها و اقدامات در مورد تغییرات اقلیمی خطرات عدم موفقیت در کنترل دمای زمین را در پی دارد.

به گزارش زیست آنلاین، بر اساس دیدگاه آژانس بین المللی انرژی، سیاست های اقلیمی موجود در جهان برای پایان دادن به روند صعودی انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2040 بدون یک ائتلاف بزرگ از دولت ها و سرمایه گذاران است، کافی نخواهد بود.

این آژانس گفت: میزان انتشار کربن از صنعت انرژی در جهان با وجود پیشرفت در انرژی های تجدیدپذیر در سال های اخیر ، در سال 2018 به رکورد جدیدی رسید.

IEA انتظار دارد که رشد منابع تجدیدپذیر در دهه های آینده سرعت بیشتری بگیرد، اما هشدار داد که نمی توان قبل از سال 2040 انتشار گازهای گلخانه ای از این صنعت را به صفر رساند.

“فاتح بیرول”، مدیر اجرایی IEA، گفت: عدم تناسب بین هدف مقابله با بحران اقلیمی بوسیله مهار انتشار گازهای کربن و سیاست های موجود، باعث افزایش شدید انتشار این گازها شده است.

براساس آخرین آمارهای آژانس بین المللی انرژی، پیش بینی می شود با سیاست های کنونی، انتشار گازهای کربن، 100 میلیون تن در سال برای حداقل 20 سال دیگر افزایش یابد.

این نرخ افزایش، حدود ۷۰ درصد کندتر از افزایش میزان انتشار گازهای گلخانه ای در دهه های گذشته خواهد بود، اما فاصله زیادی وجود دارد تا به اهداف توافق پاریس برسد.

بیرول گفت: ما باید اراده سیاسی بزرگی را در سراسر جهان ببینیم. به همین دلیل من معتقدم که جهان نیاز به ایجاد یک ائتلاف بزرگ دارد که شامل دولت ها، سرمایه گذاران، شرکت ها و افراد دیگری است که واقعاً متعهد به مقابله با تغییرات اقلیمی هستند.

خسارت 225 میلیارد دلاری آلودگی هوا در سال

آلودگی هوا سالانه ۲۲۵ میلیارد دلار از اقتصاد جهان را از بین می‌برد. اقتصاد ایران نیز هر سال ۲.۳ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به دلیل آلودگی هوا از دست می‌دهد.

به گزارش زیست آنلاین، «هیچ‌کس از آلودگی هوا ایمن نیست. سازمان ملل در روز جهانی محیط زیست هشدار داد که از هر ۱۰ نفر روی زمین، ۹ نفر هوای آلوده تنفس می‌کنند. بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت، این مساله به بحران جهانی مرگ تبدیل شده‌است. هر سال حدود ۷ میلیون نفر بر اثر آلودگی‌ هوا جان‌شان را از دست می‌دهند. سوزاندن سوخت‌های فسیلی برای انرژی، حمل‌ونقل و صنعت، عامل اصلی آلودگی هواست. همان‌طور که عامل گرم شدن زمین و انتشار کربن نیز سوخت‌های فسیلی هستند.» مجمع جهانی اقتصاد، چنین از آلودگی هوا و خطرات آن می‌نویسد.

بر اساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد، آلودگی‌ هوا هر ساعت ۸۰۰ نفر را به کام مرگ می‌کشد؛ به بیانی دیگر، هر دقیقه ۱۳ نفر جان خود را به خاطر آلودگی هوا از دست می‌دهند. آلودگی هوای خانگی نیز هرسال باعث مرگ ۳.۸ میلیون نفر می‌شود. اغلب این مرگ‌ها نیز در کشورهای در حال توسعه اتفاق می‌افتد. ۶۰ درصد آن‌ نیز در میان زنان و بچه‌هاست.

۹۳ درصد از کودکان جهان، در مناطقی که هوایشان آلوده است، زندگی می‌کنند. ۹۷ درصد از شهرهای جهان در کشورهای دارای درآمد پایین و متوسط، دستورالعمل‌های سازمان‌ جهانی بهداشت را برای سطح کیفیت هوا رعایت نمی‌کنند. در کشورهایی با درآمد بالا نیز، ۲۶ درصد این دستورالعمل‌ها را اجرا نکرده‌اند.

در آمریکا، آلودگی هوا هر سال ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را از بین می‌برد. این رقم در سال ۲۰۱۴، برابر با ۷۹۰ میلیارد دلار بود.

بانک جهانی نتایج تحقیقاتی با عنوان «گزارش ۲۰۱۹ وضعیت هوای جهان» به تازگی منتشر کرده‌است. این تحقیقات نشان می‌دهد که ۴ میلیارد نفر از مردم جهان در شرایط آب و هوایی ناسالم زندگی می‌کنند. بر اساس این تحقیق، ایران نیز یکی از کشورهایی با بیشترین میزان آلودگی هوا به شمار می‌آید.
رابطه آلودگی هوا با اقتصاد چیست؟

نیویورک‌تایمز در گزارشی می‌نویسد: «مطالعات زیادی اثبات می‌کنند که آلودگی هوا، روی آموزش و درآمدهای اقتصادی اثر مستقیم دارد. زمانی که حال فردی بد باشد، عملکرد خوب در مدرسه و دانشگاه، یا در محیط کار با اختلال مواجه می‌شود. همین اختلال، بهره‌وری را کاهش می‌دهد. از طرفی دیگر، اگر عملکرد فرد در مدرسه و کار به دلیل مشکلات سلامت ایجاد شده باشد، تهدید آن بلندمدت است و روی بهره‌وری آموزشی و اقتصادی اثر بلندمدت دارد.»

طی سال‌های اخیر، آلودگی فزاینده هوا یکی از اصلی‌ترین چالش‌های کل جهان بوده‌است. این چالش تنها سلامت و جان فردی انسان‌ها را درگیر نمی‌کند بلکه سالانه ۲۲۵ میلیارد دلار از اقتصاد جهان را نیز از بین می‌برد. بیشترین آسیب را نیز کشورهای جنوب آسیا تجربه می‌کنند.

مطالعات جدید سازمان همکاری و اقتصاد بین‌المللی نیز درباره آلودگی هوا و اثرات اقتصادی آن، نشان داده‌است که هر سال میلیاردها دلار از اقتصاد جهان به خاطر آلودگی هوا از بین می‌رود و حجم آن تا سال ۲۰۶۰، چندین برابر خواهد شد.

این سازمان می‌نویسد:«آلودگی هوا روی سلامتی انسان و کشاورزی اثر می‌گذارد. به همین ترتیب، طیفی از اثرات را ایجاد می‌کند. در دهه‌های پیش رو، این اثرات گسترده‌تر خواهد شد. افزایش فعالیت‌های اقتصادی و تقاضای انرژی به افزایش شدید آلودگی هوا منجر خواهد شد. افزایش میزان انتشار اوزون و PM۲.۵ تاثیرات جدی روی اقتصاد خوداهد داشت. برآورد می‌شود که هزینه‌های آلودگی هوا تنها در منطقه OECD از ۲۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۵ به ۱۷۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۶۰ برسد. همچنین در سال ۲۰۶۰ تعداد روزهای از دست رفته کار به خاطر آلودگی هوا که روی بهره‌وری نیروی کار اثر مستقیم دارد، به ۳.۷ میلیارد در سطح جهان می‌رسد.
هزینه آلودگی هوا در ایران چقدر است؟

در ایران مطالعات دقیقی برای برآورد هزینه اقتصادی آلودگی هوا انجام نشده‌ است. محسن طباطبایی، دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران گفته بود که هزینه آلودگی هوای تهران در سال ۹۱، بر اساس واقعی‌سازی قیمت‌ها با نرخ تورم، ۶ هزار میلیارد و ۶۷۰ میلیون تومان برآورد شده بود.

بانک جهانی سال ۲۰۱۶، اعلام کرده بود که هر سال ۲.۳ درصد از تولید ناخالص داخلی ایران به‌خاطر آلودگی هوا از بین می‌رود و ۲۱ هزار نفر به‌خاطر این آلودگی جان خود را از دست می‌دهند.

همچنین بر اساس گزارش بانک جهانی، آلودگی هوا برای خاورمیانه و شمال آفریقا ۹ میلیارد دلار هزینه به‌دنبال دارد که بیشترین آن، متوجه ایران و مصر است.

به گزارش ایرنا، آبان ماه ۹۶ نیز وحید حسینی، مدیرعامل وقت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران گفته بود: «هزینه اقتصادی آلودگی هوای تهران بین ۱۲ تا ۱۵ هزار میلیارد تومان است و می‌توان گفت پایتخت معادل بودجه شهرداری هزینه اقتصادی آلودگی هوا را می‌دهد.»

مشارکت شهروندان در انگلیس برای تامین برق

زیست آنلاین: صدها خانه و مشاغل در کورنوال در یک حرکت پیشگامانه فروش برق به شبکه انرژی محلی خود و سیستم انرژی ملی را آغاز کرده اند.

به گزارش زیست آنلاین، برای اولین بار است که مصرف کنندگان انرژی از جمله خانه ها، هتل ها و مشاغل به عنوان تأمین کننده انرژی در یک سیستم کامل انرژی وارد عمل شده اند.
این طرح آزمایشی 100 خانه کرنوالی، مجهز به باتری و پنل های خورشیدی را به کار گرفت تا به عنوان یک نیروگاه مجازی کوچک برای شبکه انرژی محلی، توزیع برق منطقه غرب و شبکه ملی عمل کنند.
زمانی که خانه ها بیش از اندازه کافی برق را از طریق پنل های خورشیدی نصب شده بر بام خود تولید کنند، می توانند آن را ذخیره کرده یا وارد شبکه کنند.
در صورت کاهش تولید انرژی بادی و خورشیدی، شرکت ها می توانند در ازای پرداخت از طریق شبکه ملی، از برق کمتری استفاده کنند یا اگر شبکه محلی بیش از حد مورد نیاز برق داشته باشد، شرکت ها می توانند تقاضای انرژی خود را افزایش دهند.
این بازار توسط غول انرژی Centrica طراحی شده و از همان سیستمی بهره می برد که برای تعادل بازارهای انرژی در سراسر اروپا استفاده می شود. شرکت های انرژی بر این باورند که این طرح آزمایشی می تواند به ایجاد زنجیره ای از شبکه های هوشمند انعطاف پذیر ساخته شده در اطراف انرژی پاک در سراسر کشور کمک کند.
پیتر- جان مرمانز، مدیر مرکز راه حل های تجارت Centrica، طرح آزمایشی را “نقطه عطفی برای شبکه انرژی” پس از سالها تحقیق توصیف کرد.
وی گفت: بهبود انعطاف پذیری شبکه برای همه، از تولید کنندگان تا مصرف کنندگان مفید است و این طرح آزمایشی یک گام بزرگ رو به جلو است. ما از مردم و صاحبان مشاغل در سراسر کورنوال که این طرح آزمایشی را با آغوش باز پذیرفته اند، بسیار سپاسگزاریم.
منبع: theguardian

ضروت شفافیت درباره انتقال آب خزر

زیست آنلاین: پروژه انتقال آب خزر به فلات مرکزی (سمنان) در آستانه تصمیم‌گیری جهت اجرا قرار دارد اما این سؤال همچنان در ذهن خیل عظیمی از مردم و کارشناسان بی‌پاسخ باقی ‌مانده که چرا دولت اسناد مربوط به مطالعات انجام ‌شده در خصوص این پروژه را منتشر نمی‌کند؟

به گزارش زیست آنلاین، دامنه طرح انتقال آب خزر به فلات مرکزی به‌عنوان یک پروژه ملی، علاوه بر اینکه چندین استان را در بر می گیرد منافع یا زیان آن ابعاد ملی دارد. لذا ضروری است که اولا اسناد و مطالعات انجام ‌شده درباره این طرح منتشر شود و همچنین مناسب بود قبل از تصویب، دولت پیش‌نویسی از مطالعات طرح را جهت اظهارنظر در اختیار مردم و کارشناسان قرار دهد.

یکی از نمونه‌هایی که پیش‌نویس طرح آن در اختیار عموم قرار گرفت طرح تغییر پول ملی و افزایش چهار صفر بود که بانک مرکزی در سال 87 از مردم و کارشناسان می‌خواست تا در این خصوص نظرات خود را اعلام کنند.

در بسیاری از کشورهای دنیا نیز چنین رخدادهایی را به‌کرات شاهد بوده‌ایم و نمونه‌هایی از همه‌پرسی در خصوص اجرای طرح‌های ملی نیز دیده می‌شود این بدان معناست که دولت‌ها سعی می‌کنند در اجرای بهتر (چگونگی یا عدم اجرای) طرح‌های ملی از نظر کارشناسان و گروداران طرح بهره ببرند.

این اتفاق اما درباره طرح خزر رخ نداد. نه در قالب انتشار اسناد مطالعات انجام‌ شده که باعث تصویب طرح در دولت شد و نه پیش‌نویس آن‌که عموم بتوانند درباره آن نظر دهند.

در خصوص این طرح شایسته بود پیش از تصویب ردیف بودجه آن در مجلس (بر اساس لایحه پیشنهادی دولت) به مطالبات مردم در این خصوص پاسخ داده شود.
قانون چه می‌گوید

طبق ماده 11 قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات، مصوبه و تصمیمی که موجد حق یا تکلیف عمومی است قابل ‌طبقه‌بندی به‌عنوان اسرار دولتی نیست و انتشار آن ‌ها الزامی خواهد بود.

بر همین اساس طرح انتقال آب خزر به سمنان چه حاکمیتی باشد یا با هدف انتقال پایتخت یا توسعه و گسترش صنعت، در هرحال ضروری است تا اسناد مطالعاتی و توجیهات اقتصادی و محیط‌زیستی عیناً منتشر شود تا عموم نسبت به آن آگاه شوند. این خلأ همواره در نگرش مدیران ارشد کشور وجود دارد که انتشار یک طرح می‌تواند روی دیگر هم داشته باشد بدین شکل که اگر تصمیمی از سوی دولت دارای توجیه است با مردم با دولت همراهی خواهند کرد.
ریسک‌های عدم انتشار

احتمالا متولیان امر تصور می‌کنند با عدم انتشار خواهند توانست پروژه را بهتر و سریع‌تر پیش ببرند اما نباید فراموش کنند که ریسک‌های عدم آگاهی مردم درباره طرح کم نیست: اعتراضات اجتماعی، فشارهای سیاسی و… که تا همین اکنون مخالفت‌های زیادی را شاهد بوده‌ایم می‌تواند درنهایت به عدم اجرای طرح منجر شود. به‌عنوان‌ مثال می‌توان به تونل سبزکوه اشاره کرد. ریسک فقدان آگاهی مردم می‌تواند جدا از عدم امکان دستیابی طرح به اهداف، سبب به هدر رفتن منابع مالی محدود موجود نیز گردد.
مردم تا ندانند همراه نمی‌شوند

فضای ارتباطی و افزایش آگاهی و مطالبات اجتماعی ناشی از توسعه شبکه ‌های اجتماعی باعث شده است امروزه فضای جامعه تفاوت قابل ‌توجهی نسبت به یک دهه قبل و حتی چند سال گذشته کرده باشد.

استفاده از مدل ارتباطی و شناختی دیروز قادر نیست تا دولت را در مسیر تحقق اهداف توسعه‌ای یاری رساند حتی می‌تواند رابطه دولت با جامعه را مغشوش‌تر کرده و سطح اعتماد عمومی را تخریب و تعارضات جدی ایجاد کند. چنین رویکردی با توجه به بحران آب می‌تواند از دامنه وسیع‌تری برخوردار گردد.

دولت با درک شرایط امروز و نگاه به آینده، به ‌عنوان یک‌طرف آگاه و قابل ‌اعتماد برای مردم و با هدف مشورت درباره حل مسائل مرتبط با آب می‌تواند فضا را متفاوت کرده و زمینه افزایش همدلی را فراهم کند. همدلی اساساً با اجازه دادن به جامعه و به رسمیت شناختن حق دانستن و فهمیدن دلایل و مستندات تصمیماتی که پیامدهای آن دامن و نسل‌های آینده آن‌ها را خواهد گرفت، ایجاد می‌شود.
برخی سؤالات دیگر:

با توجه به نکات بالا دولت همچنین موظف است به ابهامات جامعه در خصوص سؤالات زیر پاسخ دهد:

گزینه انتقال آب چگونه و با چه اهدافی مطرح‌ شده و گزینه ‌های جایگزین کدم‌اند؟
بر اساس چه سند آمایش ملی (که هنوز به تصویب نرسیده است) طرح خزر اجرا خواهد شد؟
آیا فواید رفاه اجتماعی طرح قابل‌مقایسه با هزینه‌های اکولوژیکی و زیست‌محیطی و اجتماعی طرح است؟
نگرانی‌های مربوط به جنگل هیرکانی چگونه پاسخ داده می‌شود؟
تأثیر پساب خروجی آب‌شیرین‌کن طرح، بر دریای خزر چه ابعادی دارد؟
پروتکل‌های بین‌المللی در خصوص برداشت آب از خزر چه می‌گویند؟

با توجه به ریسک‌ها و سؤالات عمومی همچنین عدم پایبندی مسئولان ذی‌ربط به قانون که پیشتر صحبت شد اکنون دولت آیا دارای نگاه مسئولانه به پروژه خزر هست یا به‌ واسطه ضرورت‌های پیش انتخاباتی یا دلایل دیگر به اجرای چنین طرحی همت گماشته است.