بایگانی برچسب برای: تسکا

زیست آنلاین: تعدای از تشکل های محیط زیست، منابع طبیعی و آب کشور در پاسداشت ۲۸ فروردین روز چهارمحال بختیاری بیانیه ایی صادر کردند. در ۲۸ فروردین سال ۹۳ سی هزار نفر از مردم استان چهارمحال و بختیاری در بزرگترین تجمع محیط زیستی کشور علیه پروژه های انتقال آب در شهرکرد شرکت کردند. متن کامل این بیانیه که توسط کمپین مردمی حمایت از زاگرس مهربان در اختیار این رسانه قرار گرفته است به این شرح است:

به گزارش زیست آنلاین، بزرگداشت روز چهارمحال بختیاری یادآورد حماسه مردمان وطن دوستی است که با تجمع ۳۰ هزار نفری بر علیه پروژه های تخریب گر سر زمین برگ زرینی را در کارنامه خود ثبت کردند؛ گرامیداشت این روز در سال جاری با سال های پیشین متفاوت است.

رودخانه های وطن خصوصا رودخانه کارون امسال با بزرگترین هجمه تفکر سازه ای حاکم بر وزارت نیرو و سهامداران شرکت های کارفرما و مجری و مشاور روبرو می باشند. این سطح از تلاش برای خشکانیدن بزرگترین و طولانی ترین رودخانه وطن یعنی کارون در تاریخ حیات این رودخانه بی سابقه است این تهدید را می توان به شکل کلان در طرح های سدسازی و تونل سازی و پروژه های انتقال آب همچون سبزکوه، بهشت آباد، کوهرنگ۳، ونک رفسنجان، گلاب، خرسان؛ لیرو؛ کارون ۳ و ۴ و… تنها بر رود کارون مشاهده کرد؛ در سایر نقاط کشور نیز در طرح های انتقال آب و سدسازی همچون سد بختیاری، زاب، خزر به سمنان قابل مشاهده است.

ما فعالان محیط زیست، در همگرایی با مردمان وطن دوست؛ فهیم و نجیب استان چهار محال و بختیاری نه تنها به عنوان مدافعان بزرگترین رودخانه وطن، بلکه مطالبات خود را همسوی با رویدادهای جهانی و مهم محیط زیست و آب که همه ساله در جای جای جهان برگزار می گردد پیگیری می نماییم.

شاید شعار “آب و نان” مترادف ترین شعار روز جهانی آب باشد که سال هاست با سرنوشت مردمان این دیار و سایر آسیب دیدگان از جریان انتقال آب بین حوضه ای و سدسازی گره خورده است. تلاش برای پاسداشت رودها، و حق خواهی برای حفظ حقابه محیط زیستی آنها و البته نانی که از محل جریان این رودها نصیب این مردم و استان های پایین دست می شود. نانی که با تلاش جریان ها ی آبسالار تامین آن به مخاطره افتاده است و به شکل تکان دهنده ای مسبب ایجاد و توسعه فقر در استان های خوزستان و چهارمحال و بختیاری و مهاجرت های اجباری این مردم شده است. برآوردها نشان می دهد تداوم سدسازی و انتقال آب بین حوضه ای و نابودی رودخانه های زاگرس پیامدهایی فراگیر در سطح ایران داشته و خواهد داشت.

پیامدهایی چون مهاجرت های اجباری که می رود تا ابعاد بین المللی نیز پیدا کند. نکته مهمی که می طلبد نهادهای بین المللی همچون دفتر برنامه آب و محیط زیست سازمان ملل و … توجهی عمیق و برنامه ای بازدارنده برای توقف این روند به دولت های خاطی ارایه نمایند. از همین سبب روز چهارمحال و بختیاری یک نامگذاری فانتزی نیست بلکه بخشی از تقویم حق خواهی و مطالبه گری مدنی و قانونمند مبتنی بر سند ملی حفاظت از محیط زیست ایران و اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است.

دولت و حاکمیت باید این هشدار مردمی و دلسوزانه کارشناسان و این مطالبه گری برحق را جدی گرفته و در روند شتابناک بارگذاری های غیر کارشناسی بر رودخانه ها و طرح های انتقال آب کارون و دیگر طرح های ویرانگری یاد شده بازنگری فوری کند و تغییرات اساسی و ساختاری را در دستور کار خود قرار دهد. از قوه محترم قضاییه درخواست می کنیم به موضوع فساد آبی و محیط زیستی طرح های انتقال آب و سدسازی که دامنگیر تداوم حیات مادی و معنوی زیستگاه ایران عزیز شده است، به شکل جدی ورود نمایند.

توقف بی قید و شرط طرح های انتقال آب همچون سد و تونل کوهرنگ3؛ بهشت آباد؛ خرسان و …. بر سرشاخه های کارون و طرح انتقال آب خزر سمنان و سایر طرح های مورد اعتراض فعالان دلسوز محیط زیست و کارشناسان مستقل وطن دوست، انحلال شورای عالی و انحصارگر آب و تغییر ساز وکار این شورا به سمت پارلمان آب به منظور جمعی شدنِ و دمکراتیک شدن تصمیم سازی ها و تصمیم گیری ها پیرامون موضوع آب در کشور و تشکیل صندوق ضمانت محیط زیستی برای تامین وثیقه از سوی سرمایه گذاران، کارفرمایان و مجریان طرح های سد سازی و انتقال آب، با هدف بازدارندگی تخریب های محیط زیستی، نگاه جدی به ارزیابی های محیط زیستی به منظور جلوگیری از خسارت های احتمالی وارد بر محیط زیست کشور و جوامع محلی و جلوگیری از تکرار فجایع محیط زیستی و اجتماعیِ سدهایی همچون سد گتوند و کارون3 و … اصلاح شیوه حکمرانی بر منابع آب کشور، توجه جدی به آبخیزداری و آبخوان داری،حفظ و احیاِی آب های زیر زمینی، تدوین و اجرای برنامه ملی و بین المللی برای نجات رویشگاه و جوامع محلی زاگرس و رعایت حق آبه محیط زیستی رودخانه ها عمده ترین مطالبه ما فعالان و تشکل های مردم نهاد در حوزه ی آب، محیط زیست و منابع طبیعی کشور است.

یقین داریم عدم بازنگری در روند مخرب پیش رو و تداوم فساد حاصل از نگاه مدیریتی یک جانبه و ناصحیح بر منابع آب کشور سبب تحمیل خسارت های جبران ناپذیر بیشتری بر رودها و محیط زیست کشور و تخریب غیر قابل بازگشت سرزمین و برهم زدن پایداری آن خواهد شد. نتیجه این روند ، تضعیف اقتصاد؛ معیشت و امنیت آینده استان های خوزستان و چهار محال بختیاری و سایر نقاط کشور خواهد بود.

از همین روی ما فعالان محیط زیست کشور در این روزهای سخت وطن برای برای همه زیستمندان ایران عزیز و زیستکره، آرزوی تندرستی نموده و ضمن تاکید بر توقف طرح های انتقال آب بین حوضه ای و بزرگداشت 28 فروردین روز چهار محال و بختیاری پیشنهاد می نماییم شعار بزرگداشت امسال 28 فروردین که از ان به عنوان روز مخالفت با انتقال آب نیز یاد می شود؛ برخاسته از مطالبات مردم آسیب دیده و در معرض آسیب جدی طرح های انتقال آب بین حوضه ای می باشد با عنوان “توقف سدسازی و انتقال آب بی حوضه ای، نجات جوامع محلی” گرامی بداریم.

امید که همه فعالان محیط زیست کشور در نکوداشت این رویداد مدنی گام برداشته و برای ترویج این شیوه هدفمند مطالبه گری در راستای گفتمان روش و نجات بخش “آگاهی بخشی، پرسشگری و مطالبه گری محیط زیستی مبتنی بر سند ملی حفاظت از محیط زیست کشور و اصل پنجاهم قانون اساسی کشور” تلاش نمایند.

این بیانیه به امضای انجمن دوستداران طبیعت و محیط زیست خوزستان؛ شبکەانجمن های محیط زیستی و منابع طبیعی استان کردستان؛ پویشگران سفر پاک استان همدان؛ سازمان همیاران زیست سبز آذربایجان شرقی؛ انجمن همیاران و پاکساران طبیعت شهرستان اقلید؛ انجمن سبزپایان شهرستان هفتکل؛ جمعیت فعالان محیط زیست بهبهان؛ انجمن همیاران محیط زیست مسجد سلیمان؛ انجمن محیط زیست کنکاج دزفول؛ انجمن سبزپایان شهرستان هفتکل؛ سازمان مردم نهاد پارسی گویان نیک اندیش استان چهارمحال بختیاری؛ مجمع رهجویان سبز اندیش شهرستان فارسان؛ انجمن حامیان طبیعت نکارود؛ انجمن یاوران محیط زیست زاگرس ایلام؛ حامیان شمشاد هیرکانی؛ سازمان مردم نهاد زندگی را زندگی کنیم مازندران؛ انجمن دیده بان طبیعت کاسپین چالوس؛ موسسه بین المللی انسان طبیعت حیات وحش؛ انجمن حمایت از حیوانات و محیط زیست؛ انجمن سبز زاگرس گیلانغرب؛ انجمن دوستداران شهر و طبیعت شوش؛ انجمن حامیان عشق به طبیعت و حیوانات غزال قزوین؛ انجمن حیات سبز لیان استان بوشهر؛ انجمن حیات سبز شهرستان دشتی؛ انجمن حیات سبز شهرستان تنگستان؛ انجمن حیات سبز شهرستان دیلم؛ انجمن زیست محیطی دوستداران طبیعت سعد آباد؛ انجمن دید ه بان زیست بوم استان بوشهر؛ انجمن دیده بان زیست بوم ؛ انجمن حمایت از حیوانات و محیط زیست؛ کانون فرهنگی ترویجی سبحان کارآفرینی و نو آوری؛ انجمن آینده سازان طبیعت خوزستان؛ انجمن دوستداران میراث فرهنگی و گردشگری ایذه «تاریشا»؛ انجمن همیاران محیط زیست و طبیعت استان چهارمحال و بختیاری؛ تشکل زیست محیطی وحدت سبز

زیست آنلاین: کرونا نقطه غیرقابل بازگشت را پیش چشم ما آورده است به همین دلیل زمان خوبی است تا از نظام سرمایه داری یا به تعبیری اساسی تر صنعت گرائی مبتنی بر رشد بپرسیم «چه قدر تا روز 29 ام رشد فاصله داریم»

رشداقتصادی، پیشرفت صنعتی، وفور کالاهای رفاهی همتراز با قدرت خرید عامه مردم، توسعه تکنولوژی و …همه جزو مفاهیمی هستند که شاخص توسعه یافتگی محسوب می شود. این پدیده ها البته عوارض محیط زیستی هم دارند که همه آن ها را می توان در دو طبقه جای داد. اول مصرف منابع طبیعی بیش از ظرفیت تجدیدپذیری طبیعی زمین، دوم افزایش آلودگی بیش از ظرفیت طبیعی جذب کنندگی زمین.

اما همیشه این سناریو مطرح است که با پیشرفت تکنولوژی این دو مسئله حل شوند. به عبارتی از آن جایی که سرمایه داری و صنعت گرائی (یکی در شرق شیرخورده از پستان سوسیالیسم و تشنه ابرقدرتی جهان و یکی در غرب میراث دار لیبرالیسم و مدعی جامعه پس اصنعتی) همیشه کارآمد به نظر می رسند و مشکلات خودشان را به هر قیمتی که شده است حل می کنند، به موازات این که مصرف منابع و تولید آلودگی به آن حدی برسد که خطر فروپاشی زیستی زمین نزدیک شود، یا تکنولوژی های جدید آن قدر پربازده می شوند که مثلا حتی از آب هم کره بگیرند و لازم نباشد جنگل های بیشتری برای تغذیه دامداری های صنعتی و تولید کره تخریب شود یا اینکه تکنولوژی های جدید قدرت بازیافت بیشتر و بیشتر پیدا کنند تا آن جا که آلودگی ها به حد ظرفیت طبیعی زمین بازگردد.
سبزها اما انتقاداتی جدی به این مساله دارند. یکی از این انتقادات بی شباهت به وضعیت همه گیری کرونا نیست و آن مساله توابع نمائی و یا رشدهای تصاعدی است. یعنی چه؟

یکی از علت هایی که قرنطینه تنها متغیر تاثیرگذار فعلا شناخته شده برای مهار کرونا محسوب می شود، مساله رشد تصاعدی و نزدیک به نمائی آن است به این معنی که هر نفر بر برخلاف بسیاری از ویروس های دیگر بیشتر از دو نفر دیگر را می تواند مبتلا کند و آن دو نفر هم همین طور و در صورت عدم قطع زنجیره انتقال این روند چنان با سرعتی پنهان پیش می رود که از نقطه به خصوصی به بعد اساسا نمی تواند مانع گسترش آن شد؟ حالا چرا پنهان؟ چرا نمی توان مانعش شد؟ معمایی فرانسوی که به بچه های دبستانی ارائه می شود، همین قضیه را به عبارت زیر بیان می کند:

فرض کنید حوضی در خانه دارید که رویش نیلوفری سبز شده است. اگر اجازه دهیم تا هرچه قدر که دلش خواست رشد کند، طی سی روز تمام سطح حوض را می پوشاند و همه صورت های دیگر زندگی در آب حوض را خفه می کند. تا مدت زمانی طولانی این خطر کوچک به نظر می رسد و به همین دلیل تا نصف سطح حوض از این گیاه پوشانده نشود، شما نگران هرس کردن آن نمی شوید. حالا این اتفاق در چه روزی پیش خواهد آمد؟
البته در بیست و نهمین روز! در آن روز، شما فقط یک روز فرصت دارید که حوضتان را نجات دهيد.

ممکن است همان یک روز فرصت برای هرس کردن نیلوفرهای آبی حوض کوچک مان کافی باشد، اما برای مهار ویروسی چون کرونا قطعا کافی نیست. همین امر درباره رشدهای صنعتی و تکنولوژی نیر صادق است. هم گام با اینکه که سرمایه داری و تکنولوژی متوجه خطر فروپاشی نظام زیستی می شوند، همزمان نیز کار از کار گذشته است و جهان به مرحله ای رسیده است که به آن «نقطه غیرقابل بازگشت» می گویند. نقطه غیرقابل بازگشت زمانی است که فرصت لازم برای بازگرداندن طبیعت به ظرفیت تجدید خود کمتر از امکانات و ظرفیت تکنولوژیک روز است.
نقطه غیرقابل بازگشت همان روز 29 ام است.

سبزها بر این اعتقادند که ماهیت نرخ رشد احساس خوش خیالی دروغینی را به بار می آورد: آنچه که اکنون موقعیت بی خطری می نماید، به سرعت می تواند به موقعیتی خطرناک تبدیل شود. یکی از مثال ها درباره رشد تصاعدی غیرقابل مهار، تشبیه زمین به انسان است به این ترتیب که اگر سن زمين را فشرده كنيم و هر صد ميليون سال آن را يك سال در نظر بگيريم، در اين صورت كره زمين مانند فردي ۴۶ ساله خواهد بود. در سن ۴۲ سالگي، گياهان و جنگلها پديدار شده و شروع به رشد و نمو كرده اند اثري از دايناسورها و خزندگان عظيم الجثه تا همين يكسال پيش نبود و تقريبا ۸ ماه پيش پستانداران را به دنيا آورد. در اوايل هفته ي پيش ميمون هاي آدم نما به آدمهاي ميمون نما تبديل شدند و آخر هفته گذشته دوران يخ سراسر زمين رافرا گرفت.انسان جديد فقط حدود ۴ ساعت روي زمين بوده و طي همين يك ساعت گذشته كشاورزي را كشف كرده است. بيش از يك دقيقه از عمر انقلاب صنعتي نمي گذرد و عوارض جهانی محیط زیست تنها محصول همین یک دقیقه است. دقیقه ای که برای ما روز 29 ام است.

کرونا نقطه غیرقابل بازگشت را پیش چشم ما آورده است به همین دلیل زمان خوبی است تا از نظام سرمایه داری یا به تعبیری اساسی تر صنعت گرائی مبتنی بر رشد بپرسیم «چه قدر تا روز 29 ام رشد فاصله داریم»(و البته ناگفته پیداست که چنین پرسشی بیشتر معطوف به قدرت های اقتصادی جهان و جوامع مصرفی است نه کشورهایی که دخترکانش از فرط فقر خودسوزی می کنند)

 زیست آنلاین: تحقیقات جدید نشان می دهد که تنفس در نزدیکی اماکن دفن یا سوزاندن زباله برای سلامتی انسان خطرناک است. هنگامیکه باکتری ها و ژن های مقاوم در برابر آنتی بیوتیکها ناشی از زباله های شهری که از طریق هوا به سمت انسان حرکت می کنند، تنفس این هوای آلوده می تواند بسیار خطرناک باشد.

به گزارش زیست آنلاین، نتایج انجام یک تحقیق علمی که در مجله Science & Technology Environment ، هفته نامه ای از انجمن شیمیایی آمریکا (ACS)  ، منتشر شده حاکی از آن است که زباله های مدفون یا سوزانده شده در محل دفن زباله ها می توانند منبع مهمی از ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک در هوا می باشند. داروهای دور ریخته شده، تکامل مقاومت در باکتری ها را که به طور عادی در زباله ها یافت می شوند تسریع می کنند و افرادی که در نزدیکی محل دفن زباله ها و در مسیر وزش باد زندگی می کنند را به خطر می اندازد.

انجمن شیمیایی آمریکا گزارش می دهد كه محققان چینی باكتری ها و ژنهای مرتبط با مقاومت به آنتی بیوتیك را در سیستم تصفیه فاضلاب چانگژو، شهری در شرق چین را مورد مطالعه قرار دادند.

محققان با جمع آوری نمونه های هوا از اطراف محل دفن و سوزاندن زباله های جامد شهری و دو ایستگاه انتقال (جایی که زباله ها دپو می شوند) و مطالعه آنها دریافتند که هوای نزدیک دستگاه های زباله سوز و محل دفن زباله ها ذرات و باکتریهای بیشتری نسبت به مکانهای بالادست دارد.

این تیم 16 ژن مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها را در نمونه های هوا شناسایی کرده و منبع آنها را در زباله های جامد شهری و محلول در سیستم ردیابی کردند. این مواد مضر برای سلامتی در هوای پایین دست بسیار بیشتر و فراوان تر از بالا دست محل زباله سوزها بودند.

هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم دپو زباله در شهر چانگژو غیر معمول بوده است. با وجود انواع آشغال و بسته های مختلف از جمله شیشه ها و مواد دارویی در همه محل های دفن زباله و انتشار بخارات و بوهای نامطبوع در هوا، تنفس در پایین دست مسیر باد این محل ها بسیار خطرناک است.

محققان اروپایی با بررسی دو منطقه با بیشترین میزان مرگ و میر که همچنین دو نقطه از آلوده‌ترین شهرهای اروپا در شمال ایتالیا هستند، به یک ارتباط احتمالی بین آلودگی هوا و میزان مرگ و میر بر اثر ابتلا به بیماری کووید-۱۹ رسیدند.

به گزارش زیست آنلاین، دانشمندان در مقاله خود که در مجله ScienceDirect منتشر شده است، نوشتند: ما به شواهدی رسیدیم که افراد ساکن در منطقه‌ای که دارای آلاینده‌های زیادی است، مستعد ابتلا به بیماری‌های مزمن تنفسی و پذیرش هر عامل عفونی هستند.
قرارگیری طولانی در معرض آلودگی

در ادامه این مقاله آمده است: علاوه بر این، قرارگیری طولانی مدت در معرض آلودگی هوا مانند یک نوع محرک در ابتلا به التهاب مزمن حتی در افراد جوان و سالم عمل می‌کند. بنابراین نتیجه می‌گیریم که سطح بالای آلودگی در شمال ایتالیا می‌تواند یک عامل مضاعف در میزان بالای مرگ و میر بر اثر کروناویروس باشد.
شرایط تنفسی مزمن

نویسندگان این مقاله همچنین گزارش دادند که موسسه هواشناسی رویال هلند از داده‌های ابزار نظارت بر اوزون در ماهواره Aura متعلق به ناسا استفاده کرده‌اند که فاش کرده است شمال ایتالیا یکی از آلوده‌ترین مناطق اروپا است. این موضوع به دلیل شرایط جوی و جغرافیایی این منطقه است که منجر به ایستایی و سکون آلاینده‌ها می‌شود.

محققان معتقدند آلودگی هوا، اولین خط دفاعی در مقابل کروناویروس را مختل می‌کند، بنابراین زندگی در مناطق آلوده باعث می‌شود افراد، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های مزمن تنفسی شوند.

آنها می‌گویند: این موضوع به نظر ما تا حدی می‌تواند شیوع و مرگ و میر بالاتر یک عامل ویروسی جدید و بسیار مسری مانند کروناویروس جدید را در بین جمعیت ساکن در مناطقی که سطح آلودگی هوا در آنها بیشتر است، بالا ببرد، خصوصا اگر سن متوسط ​​جمعیت این مناطق نسبتا بالا باشد.

معاون فنی و بهره‌ برداری سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی شهر تهران گفت: یکی از برنامه‌های سازمان تاکسیرانی درباره نوسازی خودروهای فرسوده در راستای کاهش آلایندگی هوا ارائه وام ۵۰ میلیون تومانی به راننده تاکسی‌ها است.

به گزارش زیست آنلاین، سیدعلی محتشمی‌پور با اشاره به وجود هشتاد هزار دستگاه تاکسی در تهران، تصریح کرد: ۲۵ هزار دستگاه تاکسی بالای سن فرسودگی در سال جاری وجود دارد که این نرخ در سال آینده به ۳۶ هزار دستگاه خواهد رسید؛ یعنی در سال ۱۳۹۹ حدود دو سوم تاکسی‌های تهران فرسوده هستند. با افزایش تعداد تاکسی‌های فرسوده، سهم‌شان در تولید آلاینده‌ هوا نیز افزایش خواهد یافت.

او از پیگیری مداوم سازمان تاکسیرانی و شهرداری تهران از سال‌های گذشته تاکنون برای طرح ملی نوسازی تاکسی‌ها گفت و افزود: از سال ۱۳۹۵ خودروسازان داخلی (ایران خودرو و سایپا) در این طرح نرخ تحویل خودروها را به مرور کاهش دادند و برخلاف تعهدات موجود همچنین به بهانه تحریم‌ها، از تحویل تاکسی به شهرداری ممانعت کردند. عدم نوسازی تاکسی‌ها از سال‌های گذشته سبب رشد نرخ تجمعی تاکسی‌های فرسوده شده است.

به گفته معاون فنی و بهره‌ برداری سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی شهر تهران؛ با زحمات و پیگیری‌های محسن پورسیدآقایی، معاون سابق حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران، شرکت ایران خودرو از شهریور ماه سال جاری به تحویل تاکسی‌ها متقاعد شد.

محتشمی‌پور در مورد مشکل دیگر نوسازی تاکسی‌ها بیان کرد: در سال‌هایی که خودروساز از تحویل تاکسی به بهانه تحریم‌ها و الویت در تحویل خودروهای شخصی ممانعت کرد، قیمت خودروی تولیدی از ۱۶ میلیون تومان به ۷۰ میلیون تومان رسید. حال که خط تولید و تحویل تاکسی‌ها فعال شده است دیگر راننده توان پرداخت مالی برای نوسازی ندارد.

او اضافه کرد: با توجه به وظیفه شهرداری و ماموریتی که سازمان تاکسیرانی دارد، پیگیری برای ارائه وام ۵۰ میلیون تومانی با کارمزد ۴ درصد و قرض الحسنه ۵ ساله به راننده تاکسی‌ها انجام شد و بعد از چند ماه (از ابتدای شهریورماه سال ۱۳۹۸) به سرانجام رسید. هشتاد درصد بهای خودرو با تسهیلات قرض الحسنه توسط شهرداری تامین شد تا فاصله بین قیمت خودرو و توان مالی راننده‌ها کاهش پیدا کند.

معاون فنی و بهره‌برداری سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی شهر تهران از تشکیل پرونده سه هزار دستگاه تاکسی فرسوده برای نوسازی خبر داد و گفت: همچنین وام ۵۰ میلیون تومانی هم تامین اعتبار شده است.

او درباره یکی دیگر از برنامه‌های نوسازی توضیح داد: درصورت همکاری خودروسازان، شرکت‌های تاکسیرانی برای نوسازی خودروها توانمندسازی خواهند شد. شرکت‌های تاکسیرانی می‌توانند با سرمایه گذاری وارد نوسازی شوند. اگر خودروسازی تیراژ تولید خود را به تامین تقاضای شرکت‌های تاکسیرانی برساند این قرارداد منعقد خواهد شد.