نوشته‌ها

کشتیرانی اروپاییان تضعیف کننده اهداف اقلیمی است

زیست آنلاین: در یک گزارش آمده است انتشار گازهای گلخانه ای حمل و نقل دریایی معادل ردپای کربن یک چهارم از اتومبیل های مسافربری است.

به گزارش زیست آنلاین، تحلیل ها نشان می دهد انتشار گازهای گلخانه ای از حمل و نقل دریایی برابر با ردپای کربن یک چهارم از اتومبیل های مسافربری در اروپا است و در مسیر کشورهایی است که در حال کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و محدود کردن گرمایش جهانی هستند.

علی رغم مقیاس انتشار گازهای گلخانه ای از کشتی های باری و مسافربری، آنها بخشی از اهداف کاهش تولید گازهای گلخانه ای توسط کشورها به عنوان قسمتی از توافق نامه پاریس در مورد تغییرات اقلیمی نیستند.

براساس گزارشی که روز دوشنبه توسط موسسه مردم نهاد حمل و نقل و محیط زیست منتشر شد، میزان انتشار گازهای های گلخانه ای از حمل و نقل دریایی در فرانسه، آلمان، انگلیس، اسپانیا، سوئد و فنلاند در سال 2018 بیشتر از میزان انتشار گازهای گلخانه ای از کلیه خودروهای مسافری ثبت شده در 10 شهر از بزرگترین شهرهای هر کشور بود.

در این گزارش آمده است بخش حمل و نقل دریایی در سال 2018 حدود 139 میلیون تن دی اکسید کربن منتشر کرده است که برابر با دی اکسید کربن حاصل از یک چهارم ناوگان مسافربری اروپا یا 68 میلیون اتومبیل است.

از سال 2015، شرکت های حمل و نقل مجبورند داده های مربوط به میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را تحت آیین نامه نظارت، گزارش و تأیید اتحادیه اروپا (MRV) اعلام کنند.

این گزارش مدعی است حمل و نقل کالاهای مصرفی نظیر لوازم الکترونیکی، میوه، لباس و اسباب بازی عامل اناشار حدود 11 میلیون تن دی اکسید کربن بوده است.

نویسنده این گزارش می گوید این صنعت یک‌ سنت هم برای انتشار کربن خود پرداخت نمی کند و اتحادیه اروپا تاکنون هیچ کاری برای مهار آسیب های خود انجام نداده است. تجارت اروپا نباید فقط به خاطر اینکه رهبران اتحادیه اروپا از پاکسازی حمل و نقل دریایی غفلت کرده اند، کثیف باشد.

اما شرکت هایی هم هستند که برای این مسئله قدم مثبتی برداشته اند. شرکت MSC یک ناوگان مدرن و سبز را اداره می کند و سرمایه گذاری زیادی در فن آوری های کم کربن و برنامه های گسترده جدید برای ساخت و ساز بمنظور تقویت عملکرد و به حداقل رساندن تأثیرات زیست محیطی خود می کند.

برنامه بهبود ناوگان MSC منجر به کاهش 13 درصدی انتشار دی اکسید کربن در سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ شده است و به صنعت حمل و نقل دریایی کالا کمک خواهد کرد تا در جهت اهداف کاهش دی اکسید کربن بین المللی دریایی سازمان ملل متحد تا سال 2030، پیشرفت کند.

منبع: thegu

مهار پیامدهای تغییرات اقلیمی با نجات لایه ازن

نتیجه یک تحقیق جدید نشان داد ترمیم و بازیابی لایه اُزن ممکن است اثرات مثبت دیگری نیز داشته است که از آن جمله می‌توان به مهار پیامدهای تغییرات اقلیمی اشاره کرد.

به گزارش زیست آنلاین، نتایج یک مطالعه جدید نشان داد که همکاری‌های بین‌المللی برای نجات لایه اُزن، سرعت پیشرفت تغییرات اقلیمی را تا ۲۵ درصد کاهش داده است.

به گزارش پایگاه اینترنتی «نیواطلس»، با تمام گزارش‌های منفی که در مورد اوضاع اقلیم در جهان منتشر می‌شود، طبیعی است اگر احساس ناامیدی کنیم. اما نتایج پژوهش جدید محققان دانشگاه نیو ساوت ولز (UNSW) حاکی از آن است که انعقاد پروتکل مونترال در دهه ۸۰ میلادی که ترمیم و بازیابی لایه اُزن را ممکن کرد، اثرات مثبت دیگری نیز داشته است که از آن جمله می‌توان به مهار پیامدهای تغییرات اقلیمی اشاره کرد.

لایه اُزن که بخشی از لایه استراتوسفر در جوّ است، با جذب شماری از مخرب‌ترین اشعه‌های خورشید به حفظ حیات در کره زمین کمک می‌کند. در اواسط دهه ۸۰ میلادی، دانشمندان وجود سوراخی بزرگ را در لایه اُزن بر فراز قطب جنوب کشف کردند. در واکنش به این اکتشاف نگران کننده، در عرض کمتر از چند سال ۲۰۰ کشور عضو سازمان ملل متحد پروتکل مونترال را امضا کردند که استفاده از کلروفلوروکربن ها را که عامل بروز این سوراخ بودند، ممنوع می‌کرد.

با گذشت سی سال از آن روز، امروز سوراخ لایه اُزن با سرعتی بالا در حال ترمیم است و حال نتایج تحقیقات محققان نشان می‌دهد که هم‌پیمانی کشورهای عضو سازمان ملل در قراردادی چون مونترال باعث شده تا میانگین دمای جهان تا اواسط قرن بیست و یکم دست‌کم یک درجه سلسیوس پایین‌تر از آن چیزی که تخمین زده می‌شد، باشد. این کاهش دمایی در قطب شمال به ۳ تا ۴ درجه سلسیوس نیز می‌رسد.

ریشاو گویال مولف ارشد این پژوهش می‌گوید: «کلروفلوروکربن‌ها در حالت انبوه هزاران بار مخرب‌تر از گاز گلخانه‌ای دی‌اکسید کربن هستند، بنابراین پروتکل مونترال نه تنها لایه اُزن را نجات داد بلکه گرمایش زمین را نیز به طور قابل توجهی کاهش داد. در واقع این پروتکل در مقایسه با پیمان کیوتو که به طور خاص برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تنظیم شده بود، تاثیر بیشتری بر گرمایش زمین داشت. اقداماتی که در راستای پیمان کیوتو انجام شد، تا اواسط قرن بیست و یکم در مقایسه با یک درجه کاهش حاصل از پروتکل مونترال، دمای زمین را تنها تا ۰.۱۲ درجه سلسیوس کاهش خواهد داد.»

به گزارش ایرنا، پروتکل مونترال علاوه بر کاهش دمای سطحی زمین، دیگر اثرات منفی ناشی از تغییرات اقلیمی را نیز مهار کرده است. ذوب صفحه یخی گرینلند و افزایش سطح دریاها نیز به لطف انعقاد این پیمان جهانی امروز با سرعت پایین‌تری در حال رخ دادن هستند.

گزارش کامل این مطالعه در مجله Environmental Research Letters منتشر شده است.

تامین آب 1.9 میلیارد نفر در معرض خطر قرار دارد

زیست آنلاین: دانشمندان می گویند افزایش تقاضا و بحران آب و هوا کل اکوسیستم کوهستان ها را تهدید می کند.

به گزارش زیست آنلاین، براساس یک مطالعه بین المللی، یک چهارم از جمعیت جهان به دلیل از بین رفتن یخچال های طبیعی در اثر گرم شدن کره زمین و افزایش تقاضا در معرض مشکلات تامین آب قرار دارند.
بررسی ها نشان می دهد رود Indus به علت رواناب های کاراکورام، هیندو کوش، لاداخ و رشته کوه های هیمالیا که به سمت حوزه آبی در پاکستان، چین و افغانستان که جمعیت زیاد و کشاورزی فراوانی دارند، جریان دارد، مهمترین و آسیب پذیر ترین برج آب (water tower) است.

نویسندگان هشدار می دهند این برج آب پهناور، اصطلاحی که از آن برای توصیف نقش منابع آب که رشته کوه ها برای تأمین نیازهای زیست محیطی و انسانی در پایین دست ایفا می کنند استفاده می شود، بعید است بتواند با پیش بینی دمای رو به افزایش تا 1.9 درجه سانتیگراد، افزایش کمتر از 2 درصدی میزان بارندگی با وجود رشد 50 درصدی جمعیت و 8 برابری تولید ناخالص، تا اواسط قرن، فشار رو به افزایش را تحمل کنند.

حجم آب در 78 رشته کوه بر اساس بارش ها، پوشش برف، ذخیره یخچال ها، دریاچه ها و رودخانه ها بصورت کمیت در آمده اند که به عنوان شاخص نشان دهنده این فشارها بر این برج آب است.

این مطالعه که توسط 32 دانشمند انجام شده است و روز گذشته در مجله Nature به چاپ رسیده است، تأیید می کند که حوضه های رودخانه های آسیا با بیشترین نیاز مواجه هستند و فشارها در قاره های دیگر نیز در حال افزایش است.

این مطالعه هم چنین نشان می دهد 1.9 میلیارد نفر و نیمی از نقاط مهم تنوع زیستی جهان می توانند تحت تأثیر از بین رفتن برجهای آب طبیعی قرار بگیرند که در زمستان آب را ذخیره کرده و آن را به آرامی در طول تابستان آزاد می کنند.

دانشمندان می گویند تغییرات اقلیمی کل اکوسیستم کوهستان ها را تهدید می کند. به همین دلیل اقدامات لازم مانند کاهش انتشار کربن برای محافظت از آینده مهم ترین و آسیب پذیر ترین برج های آب در جهان ضروری است.

منبع: theguardian

انقلابی ديگر در کشاورزی دنيا

 

مترجم: محمد حب وطن

زیست آنلاین: سری سخنراني های موسسه تد (TED) مجموعه‌ای از سخنرانی هایی است که در آنها ايده‌ها و تجربيات نو و خلاقانه افراد در زمينه‌های مختلف علوم و فناوري در معرض عموم قرار داده می شود. مطالب زير، ترجمه متن سخنرانی “بروس فردريک” با عنوان The next global agricultural revolution است که در آوريل سال 2019 در موسسه تد برگزار شده است. لازم به ذکر است که انتشار اين ايده به معنای تاييد و ترويج آن نبوده و صرفاً هدف توجه به اين نکته است که حل مشکلات محيط‌زيستی دنيای امروز نياز به ايده‌پردازی و خلاقيت در نقد وضع‌ موجود دارد.

در سال 2019 بشر يک اخطار و هشدار دریافت کرد. سي نفر از دانشمندان برجسته جهان نتایج يک مطالعه گسترده سه‌ ساله درباره کشاورزی جهان را منتشر کردند و اعلام کردند که تولید گوشت در حال از بین‌بردن سياره ماست و به سلامت جهانی آسيب مي‌زند. یکی از نویسندگان این مطالعه موضوع را اين چنين تبيين کرده است که: «اکنون طرز رفتار بشر، تهدیدی برای پايداري این سیاره محسوب مي‌شود… حل اين مسئله با چیزی کمتر از یک انقلاب جديد در کشاورزی دنيا ميسر نيست».

به عنوان کسی که در دو دهه گذشته فعاليت و حمايت خود را در زمينه پرهيز از تولید صنعتی گوشت صرف کرده است، بر اين باورم که این مطالعه يک فراخوان آشکار و جدي است که متفاوت از بقيه است. به اين معنا که، بارها و بارها چنين چیزهايي را طي چندين دهه شاهد بوده‌ام. به عنوان نمونه در سال 2018 در مجلهNature ، در سال 2017 در مجلهBioscience ، در سال 2016 در  آکادمی ملی علوم.

هدف و دلالت اصلی این مطالعات، بيشتر ناظر بر موضوع تغيير اقليم است. اما موضوع مقاومت آنتي‌بيوتيکي [مقاومت ميکروب‌ها به داروهاي آنتی‌بیوتیک] نيز به منزله یک تهدید بزرگ محسوب مي‌شود. ما مقادير بسيار زيادي از آنتی‌بیوتیک‌ها را به خورد حیوانات اهلي مي‌دهيم. سپس این آنتی‌بیوتیک‌ها به نژادي از ميکروب‌ها  تغيير شکل مي‌يابند که باعث بي‌اثر شدن آنتی‌بیوتیک‌ها در تمام طول زندگی ما مي‌شوند. اگر دوست داريد ترس و وحشت به سراغتون بيايد، در گوگل سرچ کنيد: “پايان کارآيي آنتی‌بیوتیک‌ها”.

مي‌خواهم تمامش کنم: من اینجا نیستم که به کسی بگویم چه‌چيزي بخورد. رفتارها و کنش‌هايي که هر فرد در اين زمينه انجام مي‌دهد خوب است، اما در مورد مقاومت آنتي‌بيوتيکي و تغییرات اقليمي نیاز به تامل و اقدامات بیشتری است. علاوه بر این، متقاعد کردن جهان برای خوردن گوشت کمتر، موثر واقع نشده است. 50 سال است که فعالان محیط‌زیست، کارشناسان بهداشت جهانی و حاميان حقوق حیوانات از مردم مي‌خواهند که گوشت کمتری مصرف کنند. و با این حال، سرانه مصرف گوشت آنقدر بالا است که رکورد تاریخي ثبت کرده است. به طور میانگین هر نفر در آمریکای شمالی در سال گذشته بیش از 200 پوند [حدود 90 کيلوگرم] گوشت خورده است. اما من هیچ گوشتي نخوردم! و معني اين آن است که برخي از آنها 400 پوند گوشت خورده‌اند!

با این وضعیتی که ما پیش می‌رویم، تا سال 2050 باید تولید گوشت را بین 70 تا 100 درصد افزایش دهیم. این وضعیت نیاز به یک راه‌حل جهانی دارد. آنچه ما باید انجام دهیم این‌است که باید گوشتی را که مردم دوست دارند تولید کنیم اما از طرفی باید آن را به روشی کاملاً جدید تولید کنیم. من دو ایده دارم.

ایده شماره یک: بیایید گوشت را از گیاهان تولید کنیم. به جای کشت گیاهان و استفاده از آنها برای تغذیه حیوانات، آن‌هم با کارآیی و بهره‌وری پایین، بگذارید با استفاده از فناوری‌های بیومیمیک [یعنی تقلید و شبیه‌سازی از طبیعت و ساختارهای بیولوژیکی موجودات زنده برای رفع مشکلات و نیازهای انسان] گوشت را از خود این گیاهان تولید کنیم؛ يعني گوشت‌های گیاهی تولید کنیم. ایده شماره دو: برای تولید گوشت حیوانی واقعی، بیایید آن را به‌طور مستقیم از سلول‌ها رشد دهیم. به جای پرورش حیوانات زنده، سلول‌ها را به‌طور مستقیم رشد دهیم. معمولاً شش هفته طول می‌کشد تا یک جوجه مرغ به وزن و اندازه ذبح برسد. با رشد دادن مستقیم سلول‌ها می‌توان همان رشد را در طی شش روز به دست آورد. این چیزی است که در دنياي واقعي قادر به حل مسئله است. شما مي‌توانيد دوست و همسايه‌تان را همانند آبجو به خوردن آن دعوت کنيد!

می‌خواهم دو نکته را در اين باره بیان کنم. نخست اينکه، ما باور داريم که می‌توانیم اين کار را انجام دهیم. در سال‌های اخیر، برخی از شرکت‌ها گوشت‌هايي را از گیاهان تولید کرده‌اند که مصرف‌کنندگان نمی‌توانند آن را از گوشت حیوان واقعی تشخیص دهند و هم‌اکنون ده‌ها شرکت در حال توليد گوشت حیوانات  به‌طور مستقیم از سلول‌ها هستند. این گوشت‌هاي توليدشده از گیاه و توليد مستقيم از سلول، همه آن چيزهاي دلخواه مصرف‌کنندگان را به آنها می‌دهند يعني طعم، شکل ظاهري و غیره؛ آن هم بدون اينکه نیازي به استفاده و تجويز آنتی‌بیوتیک به حيوانات باشد و بدون اينکه ذره‌اي تاثير نامطلوب بر اقليم جهاني داشته باشد. و از آنجا که این دو فن‌آوري بسیار کارآمدتر هستند، قيمت اين محصولات در حجم تولید زياد، ارزان‌تر خواهد بود.

اما یک نکته کوتاه: این کار آسان به نظر نمي‌رسد. این شرکت‌های توليد گوشت گياهي، سرمايه‌ گذاري زيادي را بر روي توليد همبرگرهاي قبلي خود صرف کرده‌اند، و توليد گوشت مستقيم از سلول نيز هنوز به طور کامل تجاري نشده است. بنابراین ما بايد با تمام توان براي انجام اين کار آماده شويم تا این فن‌آوري‌ها را به صنعت جهاني گوشت تبديل کنيم.

برای شروع، ما صنعت فعلي گوشت را لازم داريم. ما نمی‌خواهیم صنعت فعلي گوشت را مختل کنيم بلکه می‌خواهیم آن را تغيير دهيم. ما به صرفه‌اقتصادی این روش، زنجیره تأمین جهانی آن، تخصص بازاریابی آن و جامعه وسيع مشتريان آن نیاز داریم.

ما همچنین به کمک دولت‌ها نیاز داریم. دولت‌ها هر ساله ده‌ها میلیارد دلار براي تحقیق و توسعه در زمينه بهداشت جهانی و محيط زيست هزینه می‌کنند. آنها بهتر است برخی از این پول را در جهت بهینه‌سازی و تکميل صنعت تولید گوشت گياهي و توليد گوشت مستقيم از سلول استفاده کنند.

توجه داشته باشيد که ده‌ها هزار نفر در آمریکای شمالی فقط در سال گذشته از ميکروب‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک فوت کردند. تا سال 2050، این تعداد در کل دنيا به 10 میلیون نفر در سال خواهد رسید. و تغییرات اقليمي یک تهدید بالفعل برای بخش وسيعي از مردم کره زمين از جمله فقیرترین آنها، محسوب مي‌شود.

تغییرات اقلیمی و مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها، يک وضعيت اضطراری براي جهان محسوب مي‌شوند. تولید گوشت این شرایط اضطراری را در مقیاس جهانی وخيم‌تر می‌کند. ما قصد نداریم مصرف گوشت را کاهش دهیم، بلکه جايگزين‌هايي را به مصرف‌کنندگان ارائه مي‌دهيم که هزینه آن مشابه یا کمتر از هزينه گوشت فعلي بوده و طعم آن مشابه یا بهتر از طعم گوشت فعلي است.

ما راه‌حل را داریم. بيایید گوشت را از گیاهان توليد کنيم. بیایید گوشت را به‌طور مستقیم از سلول‌ها توليد کنيم. بايد هر چه سريع‌تر منابع لازم را برای ایجاد انقلابي ديگر در کشاورزي دنيا بسیج کنيم./بروس فردريک

 با افزایش دما اقیانوس ها از اکسیژن خالی می شوند

زیست آنلاین: تغییرات اقلیمی و آلودگی ناشی از مواد مغذی اکسیژن را از اقیانوسها بیرون می آورد و بسیاری از گونه های آبزیان را تهدید می کند.

به گزارش زیست آنلاین، این نتیجه یکی از بزرگترین مطالعات در نوع خود است که توسط گروه حفاظت IUCN انجام شده است. دفع مواد مغذی برای ده ها سال است که منجر به آلودگی آبها شده است. محققان می گویند تغییرات اقلیمی نیز باعث کمبود اکسیژن در منابع آبی می شود.

امروزه حدود 700 سایت اقیانوسی از کمبود اکسیژن رنج می برند. این درحالی است که این تعداد در دهه 1960، 45  عدد بوده است. محققان معتقدند گونه هایی از جمله ماهی تن، مارلین و کوسه بیشتر در معرض تهدید قرار دارند.

از مدت ها قبل اقیانوس ها توسط دفع مواد مغذی مواد شیمیایی مانند نیتروژن و فسفر از مزارع و صنعت در معرض آلودگی قرار گرفته اند. این مواد مغذی بر میزان اکسیژن موجود در آب دریاها به ویژه نزدیک به سواحل تأثیر می گذارد. آلودگی ناشی از مواد مغذی هنوز هم اصلی ترین عامل آلودگی اقیانوس ها ممحسوب می شود. با این حال، در سال های اخیر تهدید ناشی از تغییرات اقلیمی نیز افزایش یافته است.

با آزاد شدن دی اکسید کربن که باعث افزایش اثر گلخانه ای می شود، گرمای بیشتری توسط اقیانوس ها جذب می شود. دانشمندان تخمین زده اند بین سالهای 1960 تا 2010 میزان اکسیژن محلول در اقیانوس ها در اثر افزایش دمای آب 2٪ کاهش یافته است. این مقدار اگرچه کمتر از میانگین جهانی است اما در برخی مناطق گرمسیری میزان تلفات ناشی از این کاهش اکسیژن تا 40٪ می رسد.

اگر کشورها با رویکرد کنونی به تولید گازهای گلخانه ای ادامه دهند، انتظار می رود اقیانوس های جهان تا سال 2100، 3 تا 4 درصد از اکسیژن خود را از دست بدهند. با از بین رفتن اکسیژن، انرژی و چرخه بیوشیمیایی موجود در اقیانوس ها تغییر خواهد کرد و مشخص نیست این تغییرات بیولوژیکی و شیمیایی در اقیانوسها چه اثراتی می تواند داشته باشد.

کارشناسان می گویند برای جلوگیری از گسترش نگران کننده مناطق کم اکسیژن، باید با جدیت از انتشار گازهای گلخانه ای و همچنین آلودگی حاصل از کشاورزی و منابع دیگر جلوگیری کنیم.

منبع : bbc

قیمت دلار در صرافی‌های بانکی به ۱۲۹۵۰ تومان رسید

قیمت دلار، امروز یکشنبه ۱۷ آذر ۹۸ در صرافی‌های بانکی، به مرز ۱۳ هزار تومان رسیده و به نرخ ۱۲۹۵۰ تومان معامله می‌شود.

به گزارش خبرنگار مهر، قیمت دلار، امروز یکشنبه ۱۷ آذر ۹۸ در صرافی‌های بانکی، به مرز ۱۳ هزار تومان رسیده و به نرخ ۱۲۹۵۰ تومان معامله می‌شود.

همچنین نرخ خرید هر اسکناس دلار امریکا در صرافی‌های بانکی ۱۲۷۵۰ تومان است.

در عین حال قیمت هر اسکناس یورو برای خرید ۱۴۲۵۰ تومان و برای فروش ۱۴۴۵۰ تومان است.

 نصب پنل خورشیدی در مزارع بادی اسکاتلند

 زیست آنلاین: اسکاتلند پاور در حال برنامه ریزی برای نصب پنل های خورشیدی و باتری در کنار توربین های بادی، برای تولید بیشتر انرژی تجدیدپذیر است.

به گزارش زیست آنلاین، یکی از شرکت های فعال در انرژی بادی در اسکاتلند برای ساخت اولین پروژه های انرژی خورشیدی خود در کنار توربین های بادی موجود در کورنوال، لنکشیر و کلدمهام درخواست مجوز داده است.
این شرکت امیدوار است پنل های خورشیدی را در صورت مناسب بودن شرایط زمین محل پروژه در اکثر قریب به اتفاق مزارع بادی در سرتاسر اسکاتلند و ایرلند نصب کند.

“کیت اندرسون”، مدیر اجرایی اسکاتلند پاور گفت: “اگر بخواهیم به اهداف 2050 برسیم، هر مگاوات برق تجدیدپذیر مهم است. این به معنی حداکثر استفاده از هر پروژه انرژی پاک است که ما در نظر می گیریم.”

بخش انرژی تجدیدپذیر این شرکت حدود100 سایت در اسکاتلند و ایرلند را که از توربین های کوچک استفاده می کنند برای نصب پنل های خورشیدی و باتری برای ذخیره انرژی در نظر گرفته است. در برخی موارد، اضافه کردن پنل های 10 مگاواتی و باتری هایی با ظرفیت ذخیره 10 مگاوات، می توانند ظرفیت تولید برق سایت های کوچک بادی را دو برابر کند.

اندرسون گفت: در انگلیس و ایرلند، ترکیب انرژی پاک از تجدیدپذیرها باید ترکیبی از فناوریهای انرژی پاک باشد. هزینه های ساخت نیروگاه های بادی، خورشیدی و باتری در سال های اخیر به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و به خوبی مکمل هم هستند. آنها در ساعات مختلف روز و در زمانهای مختلف سال بهترین عملکرد را دارند.

براساس اعلام کمیته تغییرات اقلیمی، اسکاتلند پاور در حال توسعه بیش از 1000 مگاوات ظرفیت بادی جدید است. با این حال انگلیس برای دستیابی به اهداف آب و هوایی خود در سال 2050، باید در سه دهه آینده، سالانه حداقل همین مقدار به ظرفیت تجدیدپذیر خود اضافه کند.

منبع: guardian

انقلابی ديگر در کشاورزی دنيا

زیست آنلاین: سری سخنراني های موسسه تد (TED) مجموعه‌ای از سخنرانی هایی است که در آنها ايده‌ها و تجربيات نو و خلاقانه افراد در زمينه‌های مختلف علوم و فناوري در معرض عموم قرار داده می شود. مطالب زير، ترجمه متن سخنرانی “بروس فردريک” با عنوان The next global agricultural revolution است که در آوريل سال 2019 در موسسه تد برگزار شده است. لازم به ذکر است که انتشار اين ايده به معنای تاييد و ترويج آن نبوده و صرفاً هدف توجه به اين نکته است که حل مشکلات محيط‌زيستی دنيای امروز نياز به ايده‌پردازی و خلاقيت در نقد وضع‌ موجود دارد.

در سال 2019 بشر يک اخطار و هشدار دریافت کرد. سي نفر از دانشمندان برجسته جهان نتایج يک مطالعه گسترده سه‌ ساله درباره کشاورزی جهان را منتشر کردند و اعلام کردند که تولید گوشت در حال از بین‌بردن سياره ماست و به سلامت جهانی آسيب مي‌زند. یکی از نویسندگان این مطالعه موضوع را اين چنين تبيين کرده است که: «اکنون طرز رفتار بشر، تهدیدی برای پايداري این سیاره محسوب مي‌شود… حل اين مسئله با چیزی کمتر از یک انقلاب جديد در کشاورزی دنيا ميسر نيست».

به عنوان کسی که در دو دهه گذشته فعاليت و حمايت خود را در زمينه پرهيز از تولید صنعتی گوشت صرف کرده است، بر اين باورم که این مطالعه يک فراخوان آشکار و جدي است که متفاوت از بقيه است. به اين معنا که، بارها و بارها چنين چیزهايي را طي چندين دهه شاهد بوده‌ام. به عنوان نمونه در سال 2018 در مجلهNature ، در سال 2017 در مجلهBioscience ، در سال 2016 در آکادمی ملی علوم.

هدف و دلالت اصلی این مطالعات، بيشتر ناظر بر موضوع تغيير اقليم است. اما موضوع مقاومت آنتي‌بيوتيکي [مقاومت ميکروب‌ها به داروهاي آنتی‌بیوتیک] نيز به منزله یک تهدید بزرگ محسوب مي‌شود. ما مقادير بسيار زيادي از آنتی‌بیوتیک‌ها را به خورد حیوانات اهلي مي‌دهيم. سپس این آنتی‌بیوتیک‌ها به نژادي از ميکروب‌ها تغيير شکل مي‌يابند که باعث بي‌اثر شدن آنتی‌بیوتیک‌ها در تمام طول زندگی ما مي‌شوند. اگر دوست داريد ترس و وحشت به سراغتون بيايد، در گوگل سرچ کنيد: “پايان کارآيي آنتی‌بیوتیک‌ها”.

مي‌خواهم تمامش کنم: من اینجا نیستم که به کسی بگویم چه‌چيزي بخورد. رفتارها و کنش‌هايي که هر فرد در اين زمينه انجام مي‌دهد خوب است، اما در مورد مقاومت آنتي‌بيوتيکي و تغییرات اقليمي نیاز به تامل و اقدامات بیشتری است. علاوه بر این، متقاعد کردن جهان برای خوردن گوشت کمتر، موثر واقع نشده است. 50 سال است که فعالان محیط‌زیست، کارشناسان بهداشت جهانی و حاميان حقوق حیوانات از مردم مي‌خواهند که گوشت کمتری مصرف کنند. و با این حال، سرانه مصرف گوشت آنقدر بالا است که رکورد تاریخي ثبت کرده است. به طور میانگین هر نفر در آمریکای شمالی در سال گذشته بیش از 200 پوند [حدود 90 کيلوگرم] گوشت خورده است. اما من هیچ گوشتي نخوردم! و معني اين آن است که برخي از آنها 400 پوند گوشت خورده‌اند!

با این وضعیتی که ما پیش می‌رویم، تا سال 2050 باید تولید گوشت را بین 70 تا 100 درصد افزایش دهیم. این وضعیت نیاز به یک راه‌حل جهانی دارد. آنچه ما باید انجام دهیم این‌است که باید گوشتی را که مردم دوست دارند تولید کنیم اما از طرفی باید آن را به روشی کاملاً جدید تولید کنیم. من دو ایده دارم.

ایده شماره یک: بیایید گوشت را از گیاهان تولید کنیم. به جای کشت گیاهان و استفاده از آنها برای تغذیه حیوانات، آن‌هم با کارآیی و بهره‌وری پایین، بگذارید با استفاده از فناوری‌های بیومیمیک [یعنی تقلید و شبیه‌سازی از طبیعت و ساختارهای بیولوژیکی موجودات زنده برای رفع مشکلات و نیازهای انسان] گوشت را از خود این گیاهان تولید کنیم؛ يعني گوشت‌های گیاهی تولید کنیم. ایده شماره دو: برای تولید گوشت حیوانی واقعی، بیایید آن را به‌طور مستقیم از سلول‌ها رشد دهیم. به جای پرورش حیوانات زنده، سلول‌ها را به‌طور مستقیم رشد دهیم. معمولاً شش هفته طول می‌کشد تا یک جوجه مرغ به وزن و اندازه ذبح برسد. با رشد دادن مستقیم سلول‌ها می‌توان همان رشد را در طی شش روز به دست آورد. این چیزی است که در دنياي واقعي قادر به حل مسئله است. شما مي‌توانيد دوست و همسايه‌تان را همانند آبجو به خوردن آن دعوت کنيد!

می‌خواهم دو نکته را در اين باره بیان کنم. نخست اينکه، ما باور داريم که می‌توانیم اين کار را انجام دهیم. در سال‌های اخیر، برخی از شرکت‌ها گوشت‌هايي را از گیاهان تولید کرده‌اند که مصرف‌کنندگان نمی‌توانند آن را از گوشت حیوان واقعی تشخیص دهند و هم‌اکنون ده‌ها شرکت در حال توليد گوشت حیوانات به‌طور مستقیم از سلول‌ها هستند. این گوشت‌هاي توليدشده از گیاه و توليد مستقيم از سلول، همه آن چيزهاي دلخواه مصرف‌کنندگان را به آنها می‌دهند يعني طعم، شکل ظاهري و غیره؛ آن هم بدون اينکه نیازي به استفاده و تجويز آنتی‌بیوتیک به حيوانات باشد و بدون اينکه ذره‌اي تاثير نامطلوب بر اقليم جهاني داشته باشد. و از آنجا که این دو فن‌آوري بسیار کارآمدتر هستند، قيمت اين محصولات در حجم تولید زياد، ارزان‌تر خواهد بود.

اما یک نکته کوتاه: این کار آسان به نظر نمي‌رسد. این شرکت‌های توليد گوشت گياهي، سرمايه‌ گذاري زيادي را بر روي توليد همبرگرهاي قبلي خود صرف کرده‌اند، و توليد گوشت مستقيم از سلول نيز هنوز به طور کامل تجاري نشده است. بنابراین ما بايد با تمام توان براي انجام اين کار آماده شويم تا این فن‌آوري‌ها را به صنعت جهاني گوشت تبديل کنيم.

برای شروع، ما صنعت فعلي گوشت را لازم داريم. ما نمی‌خواهیم صنعت فعلي گوشت را مختل کنيم بلکه می‌خواهیم آن را تغيير دهيم. ما به صرفه‌اقتصادی این روش، زنجیره تأمین جهانی آن، تخصص بازاریابی آن و جامعه وسيع مشتريان آن نیاز داریم.

ما همچنین به کمک دولت‌ها نیاز داریم. دولت‌ها هر ساله ده‌ها میلیارد دلار براي تحقیق و توسعه در زمينه بهداشت جهانی و محيط زيست هزینه می‌کنند. آنها بهتر است برخی از این پول را در جهت بهینه‌سازی و تکميل صنعت تولید گوشت گياهي و توليد گوشت مستقيم از سلول استفاده کنند.

توجه داشته باشيد که ده‌ها هزار نفر در آمریکای شمالی فقط در سال گذشته از ميکروب‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک فوت کردند. تا سال 2050، این تعداد در کل دنيا به 10 میلیون نفر در سال خواهد رسید. و تغییرات اقليمي یک تهدید بالفعل برای بخش وسيعي از مردم کره زمين از جمله فقیرترین آنها، محسوب مي‌شود.

تغییرات اقلیمی و مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها، يک وضعيت اضطراری براي جهان محسوب مي‌شوند. تولید گوشت این شرایط اضطراری را در مقیاس جهانی وخيم‌تر می‌کند. ما قصد نداریم مصرف گوشت را کاهش دهیم، بلکه جايگزين‌هايي را به مصرف‌کنندگان ارائه مي‌دهيم که هزینه آن مشابه یا کمتر از هزينه گوشت فعلي بوده و طعم آن مشابه یا بهتر از طعم گوشت فعلي است.

ما راه‌حل را داریم. بيایید گوشت را از گیاهان توليد کنيم. بیایید گوشت را به‌طور مستقیم از سلول‌ها توليد کنيم. بايد هر چه سريع‌تر منابع لازم را برای ایجاد انقلابي ديگر در کشاورزي دنيا بسیج کنيم./بروس فردريک

احتمال آلودگی هسته ای آبهای آشامیدنی در دیترویت

زیست آنلاین: هفته گذشته سایت سابق رادیواکتیو در رودخانه دیترویت فرو ریخت و نگرانی های مربوط به امنیت آب آشامیدنی را به وجود آورده است.

به گزارش زیست آنلاین، هفته گذشته سایتی در رودخانه دیترویت که برای تولید مواد رادیواکتیو در جنگ جهانی دوم استفاده می شد فرو ریخت و نگرانی هایی را در مورد عدم سلامت آب برای نوشیدن بوجود آورد.

در حالی که مقامات ایالات متحده می گویند آب عاری از مواد رادیواکتیو است، شهر ویندزور در سمت کانادایی رود نگرانی هایی را ابراز کرده است.

برایان ماس عضو پارلمان کانادا پنجشنبه بیانیه ای را از دفتر خود منتشر کرد که در آن مدعی شد: “در تاریخ 27 نوامبر امسال، سایت Revere Copper در سمت آمریکایی رودخانه دیترویت به احتمال زیاد به دلیل وزن مصالح ذخیره شده تخریب شده است.

ماس بلافاصله نامه ای را به مجلس عوام کانادا ارسال و نگرانی خود را ابراز کرد و خواستار همکاری دولت های ایالات متحده و کانادا برای ارزیابی هرگونه تهدید احتمالی شد.

ماس گفت: چهل میلیون نفر از Great Lakes از این آب آشامیدنی استفاده می کنند و این اکوسیستم باید از لحاظ هرگونه تهدید احتمالی در دو طرف مرز بررسی شود.

اداره آب Great Lakes ، که مسئولیت تامین آب آشامیدنی ساکنان منطقه میشیگان جنوب شرقی را بر عهده دارد ، در بیانیه ای گفت که آب دریاچه ها برای نوشیدن بی خطر است. چرا که موقعیت ورودی آب در بالادست سایت قرار دارد و هیچ گونه مشکل بالقوه ای در مورد کیفیت آب در اثر تخریب سایت وجود ندارد. “

در حالی که هنوز دلیل تخریب این سایت مشخص نشده است، یکی از کارشناسان اداره محیط زیست، دریاچه های بزرگ و انرژی میشیگان اعلام کرد این اداره ۲۰ گروه کارشناسی را برای بررسی علت وقوع حادثه و پیامدهای آن به منطقه اعزام کرده است.

منبع : cnn

جایگاه زنان در برنامه های آموزش سازگاری با کم آبی

وقتی بحث آموزش و توانمندسازی زنان در مسیر سازگاری با کم آبی به میان می آید، برای بسیاری حتی مدیران بخش آب این سوال مطرح است که وقتی زنان مالک منابع آب نیستند، برگزاری کارگاههای آموزشی سازگاری با کم آبی برای آنها چه ضرورتی دارد؟

منابع آبهای زیرزمینی متعلق به همه مردم و موجودات سرزمین است و برای حفظ آن همه باید احساس مسئولیت نمایند.

هنگامی که یک منطقه با کم آبی مواجه است همه اقشار مختلف را با مشکلات پیچیده مواجه کرده و همه مردم از آن متاثر می شوند و با کمک همه اهالی باید برای حل مسائل چاره اندیشی کرد.

پژوهشهای مختلف نشان داده که تنش آبی مخاطرات و خشونت علیه زنان روستایی تشدید می کند و در نتیجه زنان باید نسبت به ابعاد مختلف خطر آگاه شده و برای حفظ منابع آب به کمک مردان ترغیب و پیشگام شوند.

هرچند حتی اغلب زنان نیز فکر میکنند چون در مالکیت منابع آب سهمی ندارند، سازگاری با کم آبی نیز به آنها کمتر مربوط می شود اما تجربیات سهمگین در مناطق مختلف دنیا نشان داده است که از دست رفتن منابع آب زندگی زنان را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.

این تفکر که وقتی زنان در مالکیت منابع آب قدرت ندارند، چه ضرورتی دارد در برنامه های سازگاری با کم آبی مشارکت کنند فقط مختص ایران نیست و تقریبا در تمام کشورهای در حال توسعه دارای پیشنه فرهنگی مشابهی است و حتی برخی از زنان سیاست گذار نیز به این امر باور دارند.

آب و زمین دو منبع قدرت در روستاست و زنان بطور سنتی به این منابع دسترسی ندارند و درنتیجه از نظر اجتماعی به حاشیه رانده شده اند. اما در عوض آنها به منابع قدرتی چون منابع فرهنگی (صنایع دستی، دانش بومی گیاهان دارویی، پختن خوراکی های محلی، دسترسی به بازارهای محلی، آمادگی برای آموزش مهارتهای شغلی، مالی و ارتباطی و ..) دسترسی دارند.

در شرایط کم آبی از آنجا که منابع قدرت مردانه تضعیف شده اند، در نتیجه نظام تصمیم گیری مردانه نیز هم به تحلیل رفته و از آنجا که مساله بقا در میان است برای بقا به همبستگی و انسجام همه مردم روستا برای مدیریت مسایل تازه نیاز است، این بستر فرصتی برای زنان ایجاد می کند که با منابع قدرت شان که می تواند منبع معیشت جایگزین باشد به عنوان بازیگران جدید نقش آفرینی کنند.

علاوه بر آن زنان از لحاظ روانی قدرت سازگاری بیشتری داشته و مستعد هستند که در کنار مردان مشارکت نموده و برنامه های زمانبر سازگاری از یکسو و مصرف آب خانواده از سوی دیگر مدیریت کنند.

سازگاری با کم ­آبی تنها راه بقا و حفظ زندگی روستایی است و از فروپاشی خانواده­ها و زایش مسایل اجتماعی پیچیده جلوگیری می کند، از این رو آموزس و سرمایه گذاری بر روی توانمندی زنان بعنوان بخشی از اهالی روستا که بطور باستانی جمع آوری کننده غذا و مراقبتگران طبیعتند می تواند راه سازگاری را هموارتر نماید.

بدیهی است که نهادهای مرتبط با مسائل زنان می تواند نقش مهمی در این زمینه ایفا کند.