بایگانی برچسب برای: بین المللی

پژوهش ها نشان می دهد میزان پردازش اطلاعات توسط دیتاسنترها تا ۶ برابر معادل 700درصد افزایش یافته و ترافیک اینترنت رشدی ۱۰ برابری را به خود دیده این در حالی است که میزان مصرف انرژی دیتاسنترها در این سال تنها ۶ درصد رشد داشته و به ۲۰۵ تراوات بر ساعت رسیده است.

به گزارش زیست آنلاین طی سال‌های اخیر و به‌دلیل گسترش استفاده از انواع نرم‌افزارها، شبکه‌های اجتماعی، ویدئوها و اپلیکیشن‌های موبایلی، تقاضا برای نصب و راه‌اندازی دیتاسنترها توسط شرکت‌های مختلف افزایش یافته است.

اما زمانی که تاثیرات استفاده از این ابرسیستم‌های پردازشی بر کره زمین مورد بررسی قرار می‌گیرد، می‌توان به اطلاعات جالبی رسید که شاید با آنچه توسط عموم تصور می‌شود، تفاوت زیادی داشته باشد.

نتایج پژوهش‌های محققان نشان می‌دهد که اگرچه حجم کار دیتاسنترها به نسبت ۱۰ سال پیش، حدود ۶ برابر شده است، اما این مساله تغییر بسیار کمی را در میزان مصرف انرژی توسط این دستگاه به‌وجود آورده است؛ چراکه امروزه از فناوری‌های پیشرفته‌ای در این دستگاه استفاده می‌شود که می‌توانند با کمترین انرژی، بیشتری میزان بازدهی را داشته باشند.

برخی از محققان پیش‌تر در گزارش‌های خود آورده بودند که میزان مصرف انرژی دیتاسنترها طی یک دهه اخیر دو برابر یا حتی بیشتر شده است. اما پژوهشی که اخیرا در نشریه ساینس –Science- به چاپ رسیده، مدعی است که در این تحقیقات، پیشرفت‌ها در زمینه مصرف بهینه انرژی توسط این دستگاه‌ها لحاظ نشده است.

پژوهش مذکور توسط گروهی از محققان دانشگاه Northwestern، آزمایشگاه ملی Lawrence Barkeley و شرکت Koomey Analytics انجام شده است.

در سال ۲۰۱۰، دیتاسنترهایی که در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گرفتند در یک ساعت، حدود ۱۹۴ تراوات برق مصرف می‌کردند که این میزان معادل یک درصد از مجموع انرژی برق مصرفی در جهان بود. اما در سال ۲۰۱۸، میزان پردازش اطلاعات توسط دیتاسنترها تا ۶ برابر افزایش یافت و ترافیک اینترنت رشدی ۱۰ برابری را به خود دید. این در حالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد میزان مصرف انرژی دیتاسنترها در این سال تنها ۶ درصد رشد داشته و به ۲۰۵ تراوات بر ساعت رسیده است.

این مساله نشان‌دهنده توسعه فناوری‌هایی در جهت مصرف بهینه انرژی طی سال‌های اخیر است به نحوی که از نرم‌افزارهای مجازی‌سازی استفاده می‌شود که با کمک آن، یک دستگاه قادر است کار چند کامپیوتر را انجام دهد. همچنین، سرورها متمرکزتر شدند و سیستم‌های خنک‌کننده نیز با طراحی جدید و بهینه خود به بازار آمدند. از طرف دیگر، برخی شرکت‌ها دیتاسنترهای خود را در اعماق آب جای دادند و برخی نیز آنها را به قطب شمال دادند؛ همه این‌ها نشان‌دهنده پیشرفت در زمینه طراحی دیتاسنترهاست.با این حال، لطفی بالخیر، از استادان دانشگاه McMaster در کانادا که با توجه به نتایج بررسی‌های خود، افزایش ۱۰ برابری سهم دیتاسنترها در انتشار گازهای گلخانه‌ای به جو تا سال ۲۰۴۰ را پیش‌بینی کرده بود، چنین نظری ندارد. وی معتقد است که دیگر نمی‌توان در زمینه مصرف بهینه انرژی این دستگاه‌ها، کار خاصی انجام داد؛ برای نمونه، فناوری‌هایی همچون رمزارز و بلاک‌چین از مصرف انرژی بسیار بالایی برخوردارند.محققانی که پژوهش اخیرشان در نشریه ساینس به چاپ رسیده، در پاسخ به صحبت‌های این گروه از کارشناسان می‌گویند که آنها هرگز به‌دنبال توجیه مصرف انرژی توسط دیتاسنترها نیستند. بلکه معتقدند که قطعا در آینده نزدیک و با توجه به توسعه فناوری‌هایی همچون هوش مصنوعی، دستگاه‌های مجهز به سیستم خودران و مواردی از این دست، مصرف انرژی توسط این دیتاسنترها به مراتب افزایش خواهد یافت.

آنها معتقدند که اگرچه هوش مصنوعی به سرعت در حال گسترش و استفاده در صنایع مختلف است، اما پیش‌بینی در خصوص تاثیر آن بر آینده انرژی جهان کار سختی است. با اینکه سیستم‌های مجهز به فناوری یادگیری ماشینی از توان پردازشی بسیار بالایی بهره می‌برند، اما شرکت‌ها اخیرا به سمت استفاده از طراحی‌ها و الگوریتم‌هایی روی آورده‌اند که می‌تواند مصرف انرژی را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهد.این محققان معتقدند که به منظور تشویق برای استفاده از فناوری‌هایی با مصرف بهینه انرژی، قانونگذاران باید استانداردهای سفت و سختی در زمینه مصرف انرژی برای سرورها،‌هاردهای ذخیره‌سازی و دستگاه‌های متصل به شبکه در نظر بگیرند و تولیدکنندگان را به اتخاذ شیوه‌های بهینه‌ای همچون رایانش ابری ترغیب کنند.آنها همچنین از صاحبان دیتاسنترهای بزرگ در جهان می‌خواهند تا اطلاعاتی را در خصوص میزان مصرف انرژی این دستگاه‌ها در اختیار محققان قرار دهند. یکی از نگرانی‌ها در این زمینه، عدم ارائه این اطلاعات از سوی شرکت‌های چینی است که چند سالی است میزان استفاده از دیتاسنترها در این کشور به شدت افزایش یافته است. در مجموع، باید گفت که یکی از بهترین راهکارها، طراحی و توسعه دستگاه‌های جدیدی است که علاوه بر توان محاسباتی بالا، از مصرف انرژی کمی‌برخوردارند و می‌توانند فرآیند پردازش حجم زیادی از اطلاعات را با کمترین میزان مصرف انرژی به انجام برسانند.

دبیر شورای اطلاع رسانی گمرک اعلام کرد: از صبح امروز (۱۷ اسفند) پاکستان اجازه ورود کامیون‌های ایرانی برای جابجایی کالاهای صادراتی ایران را صادر کرد.

به گزارش ایسنا، سید روح الله لطیفی اظهار کرد: از صبح امروز(شنبه) مرز میرجاوه برای جابجایی کالا از طرف پاکستانی‌ها باز شد.

وی افزود: پاکستانی‌ها با اجازه ورود ۱۲ کامیون به گمرک تفتان این کشور روند تردد کامیون‌های ایرانی را از صبح امروز (هفدهم اسفند) بعد از چند روز از سر گرفت.

طبق اعلام گمرک، لطیفی اظهار کرد: پاکستانی‌ها بعد از کنترل‌های لازم کالا و راننده، مجددا اجازه ورود ۱۲ کامیون دیگر را به خاک این کشور می‌دهند و این رویه را تکرار می‌کنند.

وی در پایان افزود: گمرک در حال رایزنی با مقامات این کشور برای سرعت‌بخشی به تردد کامیون‌های ایرانی است.

به گزارش ایسنا، از اول اسفند ماه مواردی از ابتلا به ویروس کرونا در ایران اعلام شد که به منظور پیشگیری از شیوع این ویروس، برخی مرزها با کشورهای همسایه از جمله مرز میرجاوه در روزهای اخیر بسته شد.

مطالعات متعددی تاکنون در زمینه منافع اقتصادی درختان شهری صورت گرفته؛ به عنوان مثال در نیویورک تقریبا ۸۷۶ هزار اصله درخت وجود دارد. این درختان مساحتی در حدود ۲۳.۱ درصد از تمام سطح شهر را در بر گرفته‌اند. برآوردها حاکی از آن است که درختان این شهر سالانه ۱۱.۲ میلیون دلار در مصرف انرژی و ۳۸۶ هزار دلار در هزینه‌های ناشی از آلودگی هوا و دی‌اکسیدکربن صرفه‌جویی می‌کنند.

به گزارش زیست آنلاین، مثال دیگر مربوط به هند است که مساحت پوشش جنگلی آن در حدود ۷۰ میلیون هکتار برآورد شده است، دولت هند اعلام کرده که قصد دارد سالانه ۵ میلیون هکتار به مساحت جنگل‌های این کشور اضافه کند اما از طرفی ۴۰ درصد از مساحت جنگل‌ها در این کشور به واسطه تخریب‌های گسترده در معرض نابودی قرار دارد.

یک دانشمند هندی این طور جمع‌بندی کرده که میزان اکسیژنی که یک درخت ۵۰ ساله معمولی شهری در این کشور تولید می‌کند ۳۵۰ هزار روپیه؛ آبی که در طول مدت عمر مفیدش تصفیه کرده ۴۵۰ هزار روپیه؛ خاکی که حفاظت کرده ۳۷۵ هزار روپیه؛ تاثیری که در کنترل آلودگی هوا داشته ۷۵۰ هزار روپیه و نقش آن در تامین سرپناه برای موجودات زنده ۳۷۰ هزار روپیه ارزش دارد. در حالی که اگر همان درخت ساده شهری قطع شود، الوار آن حداکثر ۵۰ هزار روپیه ارزش خواهد داشت. لذا برآوردها نشان می‌دهد که ارزش بقای یک درخت بسیار بیش‌تر از نابودی آن‌ درخت است.

با توجه به اینکه ۲۰ سال است که به صورت سازماندهی شده درخت می کارم در این سال ها چند هدف را پی گیری کردم اول اینکه خودم و خانواده در هر مراسم درختکاری که شرکت می کنیم تعداد زیادی درخت می کاریم که تعداد این مراسم سالانه زیاد است ، دوم هر ساله با فراخوان هایی که می دهیم جماعت زیادی که برایشان امکان کاشت درخت ممکن نیست با توجه به امکانات سازمان های دولتی برای امر کاشت درخت در عرصه خارج از شهر و داخل شهر را مشارکت می دهیم.

زیست آنلاین: رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

به گزارش زیست آنلاین،آیا دموکراسی می تواند بدون کربن زنده بماند؟ ما نمی خواهیم این موضوع را درک کنیم . باید پذیرفت که ایده رشد مداوم اقتصادی به زودی باعث فاجعه آب و هوایی میشود .

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵0: یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم.

یک داســتان دربــاره گرمایش زمیــن برایتان تعریــف میکنم که ما لیبرالها هر شــب برای خودمان تعریفش میکنیم: وقتی که بالاخره ما از شر دایناســورهایی مثل ترامپ خالص شديم، به جان شرکتهای طمعکار و لابیهای سوختهای فسیلی میافتیم و در نهایت به یک « سیاست نوین ســبز » رای خواهیم داد. این سیاست جدید روی صنایع پاک با رشد سریع سرمایه گذاری خواهد کرد: انرژیهای خورشیدی و بادی، خودروهای برقی و پوشاک سازگار با محیط زیست. این یک بازی برد-برد برای همه خواهد بود:  هم جوامعمان سبز خواهند بود و هم مردم به خرید کردن ادامه خواهند داد. این داستان «رشد سبز» نام دارد.

بدبختانه رشــد سبز احتمالا فقط یک داســتان باقی میماند، دست کم طی چند دهه آینده، طی دورانی که ما مجبوریم تولید بخش عمده گازهای گلخانه ایمان را قطع کنیم تا ســیاره مان قابل ســکونت باقی بماند یک راه بیشتر نخواهیم داشت: یا سبز بشویم یا رشد اقتصادی داشته باشیم. این دوتا با هم امکان ندارند. بگذارید از پایه شروع کنیم. هیئت بین دولتی تغییر اقلیم (IPCC) ميگويد ما باید تا سال ۲۰۳۰ تولید گازهای گلخانه ای را نصف کنیم تا این شانس را داشته باشیم که افزایش دما را به 1.5درجه سانتیگراد محدود کنیم. عده زیادی از دانشمندان می گویند این نگاه IPCC خیلی خوشبینانه است، اما بیایید فعلا این را بپذیریم. برای رسیدن به چنین وضعیتی دو چیز نیاز است:
•    کاهش تولید گازهای گلخانه ای
•    و زیاد نشدن جمعیت

سال پیش هم تولید گازهای گلخانه ای افزایش داشت و هم جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است. پس ما هم باید از تولید گازهای گلخانه ای کم کنیم در حالی که تعداد بیشتری از مردم را غذا می دهیم و سوخت می رسانیم. اما این افراد هم بیکار ننشســته اند و پول بیشتری از قبل درمی آورند: میزان درآمد ســرانه جهانی حدودا ســالی ۲ درصد بالا میرود. وقتی مردم پول بیشتری دارنــد، آن را خرج میکنند. در واقع آن را تبدیل به گاز گلخانه ای میکنند. ثروت یعنی این.

حامیان داستان «رشــد سبز» می گویند: « نگران نباشــید، انرژیهای تجدیدپذیر دارند جان می گیرند.» درســت است که تجدیدپذیرهای مدرن در حال حاضر حدود ۱۰ درصد مصرف انرژی جهان را شــامل می شــوند. و پیش بینی می شــود تا ســال ۲۰۵۰ این رقم به ۳۰ درصد برسد. اما IPCC می گوید ما باید تا آن موقع به رقم ۶۰ درصد برسیم تا جان سالم به در بریم.

طبق گزارش بلومبرگ در نیمه اول ۲۰۱۹ ســرمایه گذاری در پروژه های انرژی های پاک به پایین ترین رقم خود طی ۶ سال گذشته رسیده است. «رشدســبز»ی ها ، اروپا را در دهه های اخیر مثال می زنند که تولید ناخالص داخلیشــان بالا رفته و گازهای گلخانه ایشان پایین آمده. اما بخش عمده این روند به این خاطر اســت که آنها گازهای گلخانه ایشان را جای دیگری تولید می کنند. اکثر چیزهای آنها حالا در آسیا تولید می شود. وقتی گازهای گلخانهای مربوط به کالاهای وارداتی به اروپا را با میزان گازهای تولیدشده در اتحادیه اروپا جمع کنید می بینید که اوضاع اروپا هم بد است .

واقعیت تلخ این است که وقت ما کم است و حرکت از رشد کثیف به رشد سبز بیشتر از این وقت می برد. ما در دهه های حیاتی آینده از زیرساخت هایی استفاده خواهیم کرد که پیشتر ساخته شده اند و سبز نیستند. اکثر هواپیماها و کشــتیهای باری که حالا استفاده می کنیم تا ســال ۲۰۴۰ هم استفاده خواهند شد. ما جایگزین سبزی برای آنها نداریم. ما همبرگر گیاهی و لباس سازگار با محیط زیست نداریم. در ســال ۲۰۴۰ هم اکثر خیابانها مثل حالا خواهد بود و مردم هنوز ماشین میرانند. خودروهای برقی ما را نجات نخواهند داد چون آنها هم در تولید مقادیر فراوانی گاز گلخانه ای نقش دارند. (اســتخراج لیتیوم و ساخت باتری برای آنهــا، حمل این خودروها تا مقاصــد فروش و همچنین تولید الکتریسیته برای آنها باعث تولید گاز گلخانه ای می شود.) درست است که کشتیها، خودروها و هواپیماها در حال کاهش مصرف انرژی خود هستند.

اما همانطور که ویلیام جونز اقتصاددان انگلیسی در سال ۱۸۶۵ گفته بود وقتی ســوخت ارزانتر میشــود و دستگاههایمان سوخت کمتری مصرف میکنند ســوخت بیشتری مصرف خواهیم کرد: به همین خاطر است که حالا ماشینهای بیشتری میخریم، سرعت کشتیها سال به سال بالاتر میرود و تعداد پروازها هم افزایش می یابد. تازه حدود چهارپنجم مردم زمین تا حالا ســوار هواپیما نشــده اند. آنها دارند صبر خود را از دست می دهند.

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵۰ :یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشــت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم. ما نیازمند یک رکود طولانی اقتصادی در سراسر دنیا هستیم. ما باید پول را از مصرف به سمت توسعه زیرساختهای سبز بکشانیم.

اما این ما را وارد دنیای دیگری می کند. رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

زیست آنلاین: رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

به گزارش زیست آنلاین،آیا دموکراسی می تواند بدون کربن زنده بماند؟ ما نمی خواهیم این موضوع را درک کنیم . باید پذیرفت که ایده رشد مداوم اقتصادی به زودی باعث فاجعه آب و هوایی میشود .

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵0: یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم.

یک داســتان دربــاره گرمایش زمیــن برایتان تعریــف میکنم که ما لیبرالها هر شــب برای خودمان تعریفش میکنیم: وقتی که بالاخره ما از شر دایناســورهایی مثل ترامپ خالص شديم، به جان شرکتهای طمعکار و لابیهای سوختهای فسیلی میافتیم و در نهایت به یک « سیاست نوین ســبز » رای خواهیم داد. این سیاست جدید روی صنایع پاک با رشد سریع سرمایه گذاری خواهد کرد: انرژیهای خورشیدی و بادی، خودروهای برقی و پوشاک سازگار با محیط زیست. این یک بازی برد-برد برای همه خواهد بود: هم جوامعمان سبز خواهند بود و هم مردم به خرید کردن ادامه خواهند داد. این داستان «رشد سبز» نام دارد.

بدبختانه رشــد سبز احتمالا فقط یک داســتان باقی میماند، دست کم طی چند دهه آینده، طی دورانی که ما مجبوریم تولید بخش عمده گازهای گلخانه ایمان را قطع کنیم تا ســیاره مان قابل ســکونت باقی بماند یک راه بیشتر نخواهیم داشت: یا سبز بشویم یا رشد اقتصادی داشته باشیم. این دوتا با هم امکان ندارند. بگذارید از پایه شروع کنیم. هیئت بین دولتی تغییر اقلیم (IPCC) ميگويد ما باید تا سال ۲۰۳۰ تولید گازهای گلخانه ای را نصف کنیم تا این شانس را داشته باشیم که افزایش دما را به 1.5درجه سانتیگراد محدود کنیم. عده زیادی از دانشمندان می گویند این نگاه IPCC خیلی خوشبینانه است، اما بیایید فعلا این را بپذیریم. برای رسیدن به چنین وضعیتی دو چیز نیاز است:
• کاهش تولید گازهای گلخانه ای
• و زیاد نشدن جمعیت

سال پیش هم تولید گازهای گلخانه ای افزایش داشت و هم جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است. پس ما هم باید از تولید گازهای گلخانه ای کم کنیم در حالی که تعداد بیشتری از مردم را غذا می دهیم و سوخت می رسانیم. اما این افراد هم بیکار ننشســته اند و پول بیشتری از قبل درمی آورند: میزان درآمد ســرانه جهانی حدودا ســالی ۲ درصد بالا میرود. وقتی مردم پول بیشتری دارنــد، آن را خرج میکنند. در واقع آن را تبدیل به گاز گلخانه ای میکنند. ثروت یعنی این.

حامیان داستان «رشــد سبز» می گویند: « نگران نباشــید، انرژیهای تجدیدپذیر دارند جان می گیرند.» درســت است که تجدیدپذیرهای مدرن در حال حاضر حدود ۱۰ درصد مصرف انرژی جهان را شــامل می شــوند. و پیش بینی می شــود تا ســال ۲۰۵۰ این رقم به ۳۰ درصد برسد. اما IPCC می گوید ما باید تا آن موقع به رقم ۶۰ درصد برسیم تا جان سالم به در بریم.

طبق گزارش بلومبرگ در نیمه اول ۲۰۱۹ ســرمایه گذاری در پروژه های انرژی های پاک به پایین ترین رقم خود طی ۶ سال گذشته رسیده است. «رشدســبز»ی ها ، اروپا را در دهه های اخیر مثال می زنند که تولید ناخالص داخلیشــان بالا رفته و گازهای گلخانه ایشان پایین آمده. اما بخش عمده این روند به این خاطر اســت که آنها گازهای گلخانه ایشان را جای دیگری تولید می کنند. اکثر چیزهای آنها حالا در آسیا تولید می شود. وقتی گازهای گلخانهای مربوط به کالاهای وارداتی به اروپا را با میزان گازهای تولیدشده در اتحادیه اروپا جمع کنید می بینید که اوضاع اروپا هم بد است .

واقعیت تلخ این است که وقت ما کم است و حرکت از رشد کثیف به رشد سبز بیشتر از این وقت می برد. ما در دهه های حیاتی آینده از زیرساخت هایی استفاده خواهیم کرد که پیشتر ساخته شده اند و سبز نیستند. اکثر هواپیماها و کشــتیهای باری که حالا استفاده می کنیم تا ســال ۲۰۴۰ هم استفاده خواهند شد. ما جایگزین سبزی برای آنها نداریم. ما همبرگر گیاهی و لباس سازگار با محیط زیست نداریم. در ســال ۲۰۴۰ هم اکثر خیابانها مثل حالا خواهد بود و مردم هنوز ماشین میرانند. خودروهای برقی ما را نجات نخواهند داد چون آنها هم در تولید مقادیر فراوانی گاز گلخانه ای نقش دارند. (اســتخراج لیتیوم و ساخت باتری برای آنهــا، حمل این خودروها تا مقاصــد فروش و همچنین تولید الکتریسیته برای آنها باعث تولید گاز گلخانه ای می شود.) درست است که کشتیها، خودروها و هواپیماها در حال کاهش مصرف انرژی خود هستند.

اما همانطور که ویلیام جونز اقتصاددان انگلیسی در سال ۱۸۶۵ گفته بود وقتی ســوخت ارزانتر میشــود و دستگاههایمان سوخت کمتری مصرف میکنند ســوخت بیشتری مصرف خواهیم کرد: به همین خاطر است که حالا ماشینهای بیشتری میخریم، سرعت کشتیها سال به سال بالاتر میرود و تعداد پروازها هم افزایش می یابد. تازه حدود چهارپنجم مردم زمین تا حالا ســوار هواپیما نشــده اند. آنها دارند صبر خود را از دست می دهند.

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵۰ :یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشــت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم. ما نیازمند یک رکود طولانی اقتصادی در سراسر دنیا هستیم. ما باید پول را از مصرف به سمت توسعه زیرساختهای سبز بکشانیم.

اما این ما را وارد دنیای دیگری می کند. رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

سایمون کوپر ، نویسنده فایننشال تایمز

منبع: Simon Kuper OCTOBER 24 2019