نوشته‌ها

آلودگی هوا سه سال از طول عمر انسان را کوتاه می کند

/در /توسط

زیست آنلاین: نتایج یک تحقیق بین المللی  نشان می دهد که کاهش طول عمر ناشی از آلودگی هوا بطور میانگین بیشتر از استعمال دخانیات است.

به گزارش زیست آنلاین،محققان دریافته اند که به دلیل آلودگی هوا امید به زندگی تقریباً سه سال کاهش یافته است.این مطالعه نشان می دهد که در صورت کاهش انتشار سوخت های فسیلی تا حد صفر، امید به زندگی یک سال افزایش خواهد داشت و در صورت حذف انتشار ذرات ناشی از آتش سوزی های طبیعی یا گرد و غبار ناشی از باد میانگین امید به زندگی در سطح جهانی می تواند بیش از 20 ماه افزایش یابد. بنابر این، آلودگی هوا ناشی از سوخت های فسیلی به خودی خود به عنوان یک عامل مهم در بهداشت جهانی شناخته می شود.

پروفسور جوز لیولد از اعضا تیم تحقیقات می گوید : ” باید بگویم از دست دادن امید به زندگی در اثر آلودگی هوا بسیار بیشتر از سایر عوامل خطرآفرین و حتی بالاتر از استعمال سیگار است و این برای ما کاملاً غیر منتظره بود.”

بر اساس تجربیات قبلی، این مطالعه تأثیر ریز ذرات معروف به PM2.5 و همچنین  تأثیر ازن بر روی بدن و میزان قرار گرفتن در معرض این آلاینده ها را ترسیم می کند. و آمار و ارقام ارائه شده از جمله جمعیت و مرگ و میر مربوط به  سال 2015 می باشد.

پس از حمع آوری داده ها، تیم میزان مرگ و میر زودرس ناشی از آلودگی هوا را در بیماریهای غیر واگیر، فشار خون بالا و دیابت تقسیم بندی کرده است.

در بین کشورهای مختلف جهان، آلودگی هوا به طور متوسط 2.9 سال امید به زندگی را می کاهد و این رقم بزرگتر از میزان مرگ و میر ناشی از استعمال دخانیات است

نتایج این تحقیق نشان می دهد که در سطح جهانی میزان کاهش عمر ناشی از مصرف دخانیات2.2 سال، خشونت های بین افراد 0.3 سال، ایدز 0.7 سال و بیماری هایی که توسط انگل ها گسترش یافته است 6/0 سال می باشد.

نکته جالب توجه در نتایج بدست آمده این است که: در صورت کاهش آلودگی هوا و به تبع آن قطع ذرات معلق در هوا، هر سال بیش از 5.5 میلیون مرگ زودرس در سطح جهان قابل پیشگیری است.

با این وجود ، بین مناطق و کشورها تفاوت هایی وجود دارد بطوریکه کاهش این آلودگی از مرگ 2.4 میلیون نفر در سال در شرق آسیا پیشگیری نموده و در مقابل  3.9 سال امید به زندگی را افزایش می دهد. درحالیکه این مقادیر در آفریقا معادل کاهش 230،000 مرگ در سال و افزایش  8 ماه به امید به زندگی بوده و ارقام در استرالیا حتی کوچکتر خواهد بود.

تعداد کشته شدگان ناشی از آلودگی هوا به طور کلی با افزایش سن ارتباط مستقیمی دارد. البته در برخی مناطق از جمله آفریقا و جنوب آسیا نیز تعداد بسیار زیادی از مرگ ها در بین کودکان مشاهده شده است.

بیماری های قلبی بیشترین تعداد مرگ تقریباً 2.8 میلیون در سال را در سراسر جهان به خود اختصاص داده است . در مقابل ، مرگ و میر ناشی از سرطان ریه ، بیماری انسداد مزمن ریه و عفونتهای تنفسی تحتانی روی هم ، در حدود 2.6 میلیون مرگ ناشی از آلودگی هوا را تشکیل شده است.

اقداماتی همچون برنامه ریزی و مدیریت شهری، استفاده از سیستم های حمل و نقل عمومی، مراقبت های بهداشتی می تواند امید به زندگی را بهبود ببخشد.

توهـم رشــد ســبز

/در /توسط

زیست آنلاین: رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

به گزارش زیست آنلاین،آیا دموکراسی می تواند بدون کربن زنده بماند؟ ما نمی خواهیم این موضوع را درک کنیم . باید پذیرفت که ایده رشد مداوم اقتصادی به زودی باعث فاجعه آب و هوایی میشود .

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵0: یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم.

یک داســتان دربــاره گرمایش زمیــن برایتان تعریــف میکنم که ما لیبرالها هر شــب برای خودمان تعریفش میکنیم: وقتی که بالاخره ما از شر دایناســورهایی مثل ترامپ خالص شديم، به جان شرکتهای طمعکار و لابیهای سوختهای فسیلی میافتیم و در نهایت به یک « سیاست نوین ســبز » رای خواهیم داد. این سیاست جدید روی صنایع پاک با رشد سریع سرمایه گذاری خواهد کرد: انرژیهای خورشیدی و بادی، خودروهای برقی و پوشاک سازگار با محیط زیست. این یک بازی برد-برد برای همه خواهد بود:  هم جوامعمان سبز خواهند بود و هم مردم به خرید کردن ادامه خواهند داد. این داستان «رشد سبز» نام دارد.

بدبختانه رشــد سبز احتمالا فقط یک داســتان باقی میماند، دست کم طی چند دهه آینده، طی دورانی که ما مجبوریم تولید بخش عمده گازهای گلخانه ایمان را قطع کنیم تا ســیاره مان قابل ســکونت باقی بماند یک راه بیشتر نخواهیم داشت: یا سبز بشویم یا رشد اقتصادی داشته باشیم. این دوتا با هم امکان ندارند. بگذارید از پایه شروع کنیم. هیئت بین دولتی تغییر اقلیم (IPCC) ميگويد ما باید تا سال ۲۰۳۰ تولید گازهای گلخانه ای را نصف کنیم تا این شانس را داشته باشیم که افزایش دما را به 1.5درجه سانتیگراد محدود کنیم. عده زیادی از دانشمندان می گویند این نگاه IPCC خیلی خوشبینانه است، اما بیایید فعلا این را بپذیریم. برای رسیدن به چنین وضعیتی دو چیز نیاز است:
•    کاهش تولید گازهای گلخانه ای
•    و زیاد نشدن جمعیت

سال پیش هم تولید گازهای گلخانه ای افزایش داشت و هم جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است. پس ما هم باید از تولید گازهای گلخانه ای کم کنیم در حالی که تعداد بیشتری از مردم را غذا می دهیم و سوخت می رسانیم. اما این افراد هم بیکار ننشســته اند و پول بیشتری از قبل درمی آورند: میزان درآمد ســرانه جهانی حدودا ســالی ۲ درصد بالا میرود. وقتی مردم پول بیشتری دارنــد، آن را خرج میکنند. در واقع آن را تبدیل به گاز گلخانه ای میکنند. ثروت یعنی این.

حامیان داستان «رشــد سبز» می گویند: « نگران نباشــید، انرژیهای تجدیدپذیر دارند جان می گیرند.» درســت است که تجدیدپذیرهای مدرن در حال حاضر حدود ۱۰ درصد مصرف انرژی جهان را شــامل می شــوند. و پیش بینی می شــود تا ســال ۲۰۵۰ این رقم به ۳۰ درصد برسد. اما IPCC می گوید ما باید تا آن موقع به رقم ۶۰ درصد برسیم تا جان سالم به در بریم.

طبق گزارش بلومبرگ در نیمه اول ۲۰۱۹ ســرمایه گذاری در پروژه های انرژی های پاک به پایین ترین رقم خود طی ۶ سال گذشته رسیده است. «رشدســبز»ی ها ، اروپا را در دهه های اخیر مثال می زنند که تولید ناخالص داخلیشــان بالا رفته و گازهای گلخانه ایشان پایین آمده. اما بخش عمده این روند به این خاطر اســت که آنها گازهای گلخانه ایشان را جای دیگری تولید می کنند. اکثر چیزهای آنها حالا در آسیا تولید می شود. وقتی گازهای گلخانهای مربوط به کالاهای وارداتی به اروپا را با میزان گازهای تولیدشده در اتحادیه اروپا جمع کنید می بینید که اوضاع اروپا هم بد است .

واقعیت تلخ این است که وقت ما کم است و حرکت از رشد کثیف به رشد سبز بیشتر از این وقت می برد. ما در دهه های حیاتی آینده از زیرساخت هایی استفاده خواهیم کرد که پیشتر ساخته شده اند و سبز نیستند. اکثر هواپیماها و کشــتیهای باری که حالا استفاده می کنیم تا ســال ۲۰۴۰ هم استفاده خواهند شد. ما جایگزین سبزی برای آنها نداریم. ما همبرگر گیاهی و لباس سازگار با محیط زیست نداریم. در ســال ۲۰۴۰ هم اکثر خیابانها مثل حالا خواهد بود و مردم هنوز ماشین میرانند. خودروهای برقی ما را نجات نخواهند داد چون آنها هم در تولید مقادیر فراوانی گاز گلخانه ای نقش دارند. (اســتخراج لیتیوم و ساخت باتری برای آنهــا، حمل این خودروها تا مقاصــد فروش و همچنین تولید الکتریسیته برای آنها باعث تولید گاز گلخانه ای می شود.) درست است که کشتیها، خودروها و هواپیماها در حال کاهش مصرف انرژی خود هستند.

اما همانطور که ویلیام جونز اقتصاددان انگلیسی در سال ۱۸۶۵ گفته بود وقتی ســوخت ارزانتر میشــود و دستگاههایمان سوخت کمتری مصرف میکنند ســوخت بیشتری مصرف خواهیم کرد: به همین خاطر است که حالا ماشینهای بیشتری میخریم، سرعت کشتیها سال به سال بالاتر میرود و تعداد پروازها هم افزایش می یابد. تازه حدود چهارپنجم مردم زمین تا حالا ســوار هواپیما نشــده اند. آنها دارند صبر خود را از دست می دهند.

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵۰ :یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشــت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم. ما نیازمند یک رکود طولانی اقتصادی در سراسر دنیا هستیم. ما باید پول را از مصرف به سمت توسعه زیرساختهای سبز بکشانیم.

اما این ما را وارد دنیای دیگری می کند. رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

آیا ویروس کرونا مانعی برای برگزاری اجلاس آب و هوایی Cop26 است ؟

/در /توسط

زیست آنلاین: محدودیت های مسافرتی اجرای مقدمات برگزاری اجلاس سران گلاسکو را مختل کرده است.

به گزارش زیست آنلاین،اقدامات و گفتگوهای بین المللی سازمان ملل متحد که می بایست قبل از برگزاری اجلاس صورت گیرد تحت تأثیر شیوع ویروس کرونا باعث افزایش نگرانی فعالین تغییر اقلیم شده و این در حالی است که مقامات دولتی در تلاشند راههای حل این مشکل را پیدا کنند.

نشست امسال سازمان ملل که به cop26 معروف است مهمترین اجلاس پس از توافقنامه پاریس در سال 2015 است چرا که اکنون جهان به دور از اهداف پاریس قرار دارد و این اجلاس (Cop26) که قرار است در ماه نوامبر در گلاسکو برگزار شود به عنوان یکی از آخرین شانس های مطرح شده برای اقدام مجدد کشورها در راستای جلوگیری از تعییرات عمده آب و هوایی است.

در حالی که قرار است این مذاکرات در ماه نوامبر برگزار می شود ، برای دستیابی به یک توافق مناسب دیپلماسی بین المللی تحت تأثیر شیوع ویروس در حال انجام است. دست اندرکاران و فعالین آب و هوائی بیم آن را دارند که محدودیت های سفر مانع انجام تدارکات مورد نیاز برای برگزاری اجلاس شود و تأثیرات شیوع این ویروس دولت ها را با مشکلات زمان و منابع مواجه کند.

چین ، به عنوان بزرگترین منبع انتشار گازهای گلخانه ای جهان ، نقشی اصلی در مذاکرات آب و هوا دارد. با خروج ایالات متحده از توافق پاریس ، موفقیت آمیز بودن اجلاس Cop26 به انجام تعهدات جدید چین بستگی دارد. اما با توجه به همه گیر شدن ویروس کرونا در چین و البته سراسر جهان ، احتمالاً مسائل آب و هوا اولویت بسیار کمتری خواهد داشت.

همچنین در مذاکرات امسال ایتالیا نقش اساسی را ایفا می کند زیرا رسمأ این کشور به عنوان کشور همکار در میزبانی اجلاس Cop26 است و برخی از جلسات مهم پیش از برگزاری جلسه رسمی در آنجا برنامه ریزی شده است.

به طور معمول ، قبل از برگزاری گفتگوهای اقلیمی ، مقامات و سیاستمداران جهان و البته میزبان جلساتی را در کشورهای مهم برگزار می کنند.دست اندرکاران اجلاس نگران این موضوع هستند كه انگلستان برای برگزاری اجلاس اقدامات خود را در زمان مقرر انجام ندهد ، زیرا رئیس Cop26 ، كلر اونیل ، به طور ناگهانی از سمتش برکنار شده و جانشین وی نیز ، آلوك شرما فقط دو هفته است که منصوب شده است. انگلستان هنوز استراتژی یا جدول زمانی برای Cop26 یا حتی برای هدف خود یعنی دستیابی به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2050 تعیین نکرده است.

تام بورک ، بنیانگذار گروه محیط زیست E3G و ناظر مذاکرات ، می گوید که مقدمات اجلاس از قبل از شیوع این ویروس نیز با کندی انجام شده است. برای موفقیت در مذاکرات Cop26 ” باید بسیار بیشتر حرکت کرد، باید دیپلماسی تهاجمی تری نسبت به ویروس کرونا داشت. “در حال حاضر این ویروس تأثیر خود را دارد و اگر شرائط بدتر شود ، تأثیر چشمگیری خواهد داشت.”

بر اساس نظریات پل بلدوسه ، مشاور سابق آب و هوا در کاخ سفید پیش بینی می شود که چین از مسیر مذاکرات انحراف داشته باشد.وی اظهار داشت: “چالش رهبری اجلاس این است كه با احتیاط عمل كنید و به عنوان یك سازمان برگزار كننده، در عین حال توجه لازم را نیز به شرائط اضطراری کنونی آب و هوا داشته باشید چرا كه به هر حال احتمالاً این بیماری عفونی در بسیاری از كشورها به یك مسئله اولویت دار تبدیل شده است.” “اگر ویروس کرونا به یک بیماری همه گیر در مقیاس کامل تبدیل شود، ممکن است انجام برنامه ها در شرایط عادی غیرممکن شود.”

نات كوهان ، معاون ارشد صندوق دفاع محیط زیست آمریكا ، گفت كه در اوایل ماه ژوئن می توان جلسه‌ای كلیدی در آلمان برگزار كرد اما جلسات دو جانبه بین انگلیس ، اتحادیه اروپا و سایر بازیگران مهم نیز ممكن است تحت تأثیر شیوع بیماری کرونا قرار گرفته و دچار اختلال گردد.

با این حال ، افراد با تجربه بر این باورند که برای ادامه فرایندهای مقدماتی و دیپلماتیک، انگلیس و سازمان ملل از فناوری های پیشرفته ارتباطاتی بهره می گیرند. در مذاکرات پاریس ، مذاکره کنندگان در فیس بوک و دیگر اشکال رسانه های اجتماعی گفتگوهای منظمی برگزار کردند و گروه های فعالی در واتساپ داشتند. در این شرایط ویدئو کنفرانس نیز به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار می گیرد.

این فناوری ها از مزایای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از عدم انجام سفر هستند. در همین رابطه، صالم الحق ، مدیر مرکز بین المللی تغییر آب و هوای بنگلادش ، عنوان می نماید که استفاده از جلسات مجازی می تواند “منافع ناخواسته ای” داشته باشد.

دفتر هیأت دولت انگلستان که هماهنگی برگزاری Cop26 را بر عهده دارد بر این اعتقاد است که : ” هنوز چند ماه برای برگزاری اجلاس در این کشور فرصت هست و از نزدیک وضعیت را تحت نظر داریم. مقامات ما در همه برنامه ها مشارکت دارند. می دانیم که شرایط حاضر ممکن است بر برخی سفرهای بین المللی تأثیر بگذارد و برنامه ها مطابق با آن تغییر یابد ، اما اطمینان داریم که بحث های لازم و دیپلماسی با شرکای بین المللی ادامه خواهد یافت. “

کمیسیون اروپایی اظهار می دارد که “شیوع کرونا فعلاً تأثیر مهمی بر آماده سازی Cop26 نداشته است، اما اتحادیه اروپا و چین” تماس ها را از طریق کنفرانس ویدئویی و از طریق مجازی در سطوح مختلف دیپلماتیک دنبال می کنند. ما هنوز به اهداف پیش بینی شده امیدوار و متعهد هستیم و برای این منظور از نزدیک با دولت چین همکاری خواهیم کرد. “.

محمد ادوو ، مدیر انرژی در آفریقا می گوید: در واکنش سریع جهانی به این ویروس اولویت تفکر جهانی جلوگیری از تخریب آب و هوا نخواهد بود. وی گفت: “پاسخ به Covid-19 همانطور که باید ، شدید و فوری است.” “این که متوقف کردن بحران Covid-19 مذاکرات بحران آب و هوا را مختل نخواهد کرد، خلاف واقعیت است و تنها موضوع جدی در مباحث تغییر اقلیم فقدان اراده سیاسی در کشورهای اثرگذار است.”

منبع:گاردین

توهـم رشــد ســبز

/در /توسط

زیست آنلاین: رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

به گزارش زیست آنلاین،آیا دموکراسی می تواند بدون کربن زنده بماند؟ ما نمی خواهیم این موضوع را درک کنیم . باید پذیرفت که ایده رشد مداوم اقتصادی به زودی باعث فاجعه آب و هوایی میشود .

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵0: یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم.

یک داســتان دربــاره گرمایش زمیــن برایتان تعریــف میکنم که ما لیبرالها هر شــب برای خودمان تعریفش میکنیم: وقتی که بالاخره ما از شر دایناســورهایی مثل ترامپ خالص شديم، به جان شرکتهای طمعکار و لابیهای سوختهای فسیلی میافتیم و در نهایت به یک « سیاست نوین ســبز » رای خواهیم داد. این سیاست جدید روی صنایع پاک با رشد سریع سرمایه گذاری خواهد کرد: انرژیهای خورشیدی و بادی، خودروهای برقی و پوشاک سازگار با محیط زیست. این یک بازی برد-برد برای همه خواهد بود: هم جوامعمان سبز خواهند بود و هم مردم به خرید کردن ادامه خواهند داد. این داستان «رشد سبز» نام دارد.

بدبختانه رشــد سبز احتمالا فقط یک داســتان باقی میماند، دست کم طی چند دهه آینده، طی دورانی که ما مجبوریم تولید بخش عمده گازهای گلخانه ایمان را قطع کنیم تا ســیاره مان قابل ســکونت باقی بماند یک راه بیشتر نخواهیم داشت: یا سبز بشویم یا رشد اقتصادی داشته باشیم. این دوتا با هم امکان ندارند. بگذارید از پایه شروع کنیم. هیئت بین دولتی تغییر اقلیم (IPCC) ميگويد ما باید تا سال ۲۰۳۰ تولید گازهای گلخانه ای را نصف کنیم تا این شانس را داشته باشیم که افزایش دما را به 1.5درجه سانتیگراد محدود کنیم. عده زیادی از دانشمندان می گویند این نگاه IPCC خیلی خوشبینانه است، اما بیایید فعلا این را بپذیریم. برای رسیدن به چنین وضعیتی دو چیز نیاز است:
• کاهش تولید گازهای گلخانه ای
• و زیاد نشدن جمعیت

سال پیش هم تولید گازهای گلخانه ای افزایش داشت و هم جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است. پس ما هم باید از تولید گازهای گلخانه ای کم کنیم در حالی که تعداد بیشتری از مردم را غذا می دهیم و سوخت می رسانیم. اما این افراد هم بیکار ننشســته اند و پول بیشتری از قبل درمی آورند: میزان درآمد ســرانه جهانی حدودا ســالی ۲ درصد بالا میرود. وقتی مردم پول بیشتری دارنــد، آن را خرج میکنند. در واقع آن را تبدیل به گاز گلخانه ای میکنند. ثروت یعنی این.

حامیان داستان «رشــد سبز» می گویند: « نگران نباشــید، انرژیهای تجدیدپذیر دارند جان می گیرند.» درســت است که تجدیدپذیرهای مدرن در حال حاضر حدود ۱۰ درصد مصرف انرژی جهان را شــامل می شــوند. و پیش بینی می شــود تا ســال ۲۰۵۰ این رقم به ۳۰ درصد برسد. اما IPCC می گوید ما باید تا آن موقع به رقم ۶۰ درصد برسیم تا جان سالم به در بریم.

طبق گزارش بلومبرگ در نیمه اول ۲۰۱۹ ســرمایه گذاری در پروژه های انرژی های پاک به پایین ترین رقم خود طی ۶ سال گذشته رسیده است. «رشدســبز»ی ها ، اروپا را در دهه های اخیر مثال می زنند که تولید ناخالص داخلیشــان بالا رفته و گازهای گلخانه ایشان پایین آمده. اما بخش عمده این روند به این خاطر اســت که آنها گازهای گلخانه ایشان را جای دیگری تولید می کنند. اکثر چیزهای آنها حالا در آسیا تولید می شود. وقتی گازهای گلخانهای مربوط به کالاهای وارداتی به اروپا را با میزان گازهای تولیدشده در اتحادیه اروپا جمع کنید می بینید که اوضاع اروپا هم بد است .

واقعیت تلخ این است که وقت ما کم است و حرکت از رشد کثیف به رشد سبز بیشتر از این وقت می برد. ما در دهه های حیاتی آینده از زیرساخت هایی استفاده خواهیم کرد که پیشتر ساخته شده اند و سبز نیستند. اکثر هواپیماها و کشــتیهای باری که حالا استفاده می کنیم تا ســال ۲۰۴۰ هم استفاده خواهند شد. ما جایگزین سبزی برای آنها نداریم. ما همبرگر گیاهی و لباس سازگار با محیط زیست نداریم. در ســال ۲۰۴۰ هم اکثر خیابانها مثل حالا خواهد بود و مردم هنوز ماشین میرانند. خودروهای برقی ما را نجات نخواهند داد چون آنها هم در تولید مقادیر فراوانی گاز گلخانه ای نقش دارند. (اســتخراج لیتیوم و ساخت باتری برای آنهــا، حمل این خودروها تا مقاصــد فروش و همچنین تولید الکتریسیته برای آنها باعث تولید گاز گلخانه ای می شود.) درست است که کشتیها، خودروها و هواپیماها در حال کاهش مصرف انرژی خود هستند.

اما همانطور که ویلیام جونز اقتصاددان انگلیسی در سال ۱۸۶۵ گفته بود وقتی ســوخت ارزانتر میشــود و دستگاههایمان سوخت کمتری مصرف میکنند ســوخت بیشتری مصرف خواهیم کرد: به همین خاطر است که حالا ماشینهای بیشتری میخریم، سرعت کشتیها سال به سال بالاتر میرود و تعداد پروازها هم افزایش می یابد. تازه حدود چهارپنجم مردم زمین تا حالا ســوار هواپیما نشــده اند. آنها دارند صبر خود را از دست می دهند.

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵۰ :یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشــت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم. ما نیازمند یک رکود طولانی اقتصادی در سراسر دنیا هستیم. ما باید پول را از مصرف به سمت توسعه زیرساختهای سبز بکشانیم.

اما این ما را وارد دنیای دیگری می کند. رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

سایمون کوپر ، نویسنده فایننشال تایمز

منبع: Simon Kuper OCTOBER 24 2019

مـداخـله حـداکثری دولـت در اقتــصاد و آثــار بـحــرانی آن در عرصـه انـرژی

/در /توسط

در شرایط کنونی، اجرای پروژه‎ های پرهزینه مدیریت انرژی، تنها در سایه حمایت ‎های گسترده مالی و سیاسی دولت میسر است و بررسی فهرستی از پروژه‎ های نسبتاً موفق در این عرصه طی 20 سال گذشته به این ادعا اعتبار می‏بخشد. در حالی‎که مدیریت انرژی در قاعده کشورهای توسعه ‏یافته، امری خودجوش، خودتنظیم و متکی به سازوکار بازار است و غالباً با حداقل مداخله اقتصادی دولت یا ترجیحاً بدون آن متحقق می‎شود و بخش خصوصی، به‎ویژه شرکت‏های کوچک، نقشی فعال و کارآفرین در آن ایفا می‎کنند. دست‎یابی به چنین وضعیتی در ایران، نیازمند تغییراتی جدی در این ساختار است و تردیدی نیست که ادامه وضعیت موجود، اقتصاد کشور را به سمت یک بحران تمام ‎عیار رهنمون خواهد ساخت.

«مدیریت انرژی» در کشور و تمامی زیرمجموعه ‎های وابسته به آن، مانند ممیزی انرژی، بهینه ‎سازی انرژی، برنامه ‎ریزی انرژی و نظایر آن، در درون یک این محیط نامطلوب در حال تحقق است و از این رو، بررسی چند عامل اقتصادی و سیاسی به‎عنوان نمونه‎ هایی از این عوامل محیطی در دستور کار این گزارش است و می‏تواند راهگشای ما در درک اوضاع آتی باشد. این عوامل عبارت هستند از: (1) یارانه انرژی، (2) تورم، (3) نرخ غیر واقعی ارز، (4) قیمت‏های تصنعی، (5) کیفیت تنظیم‎گری (رگولاتوری)، (6) هزینه مبادله، (7) فضای کسب و کار، (8) روند مصرف انرژی در کشور و (9) تصدی‏گری و بنگاه‏داری دولتی.

نبود نهاد فرادستی در بخش انرژی هزینه زیادی دارد

/در /توسط

نایب رییس سندیکای صنعت برق ایران معتقد است: بدلیل نبود نهاد فرادستی و تنظیم‌گر بخش انرژی تاکنون اتلاف هزینه‌های زیادی به همراه داشته و سبب شده بخش‌های برق و گاز برنامه‌های خود را پیش ببرند.

به گزارش زیست آنلاین،«پیام باقری» افزود: این امر سبب شده گاز به اقصی نقاط کشور ارسال شود و هزینه های زیادی تحمیل کند، درحالی که پیش از گاز، شبکه برق در سراسر کشور توزیع شده بود.

باقری اضافه کرد: چنانچه نهاد فرادستی بخش انرژی در کشور وجود داشت، می‌توانست اجازه دهد به جای هزینه کردن برای گاز رسانی به سراسر کشور، گاز تولیدی در اختیار نیروگاه‌ها قرار گیرد و مردم به‌جای گاز از برق استفاده می‌کردند.

نایب رییس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران افزود: توسعه برق به جای گاز هم مانع افزایش آلایندگی‌ها می‌شد و صنعت برق را توانمندتر می‌ساخت و هم مانع انجام هزینه‌های سنگین‌تر می‌شد.

وی گفت: اکنون به دلیل مصرف بالای گاز در بخش خانگی ممکن است برخی مواقع تامین برق با مشکل رویرو شود، در صورتی که چنانچه گاز تحویل نیروگاه‌ها شده و مردم از برق استفاده می‌کردند، این مشکل ایجاد نمی‌شد.

باقری، بر تدوین استراتژی کلان برای بخش انرژی کشور تاکید کرد و گفت: اکنون هم در بخش برق و هم در بخش گاز نکات قابل توجهی وجود دارد که برای حل آنها نیاز به یک نهاد فرادستی است و ایجاد این نهاد می تواند به حل بسیاری از مسایل موجود در این دو بخش کمک کند.

آینده خاورمیانه با بیماری‌های همه‌جاگیر همیشگی

/در /توسط

زیست آنلاین: اگر شیوع بیماری‌هایی مانند کروناویروس از رویدادهای “نادر” به رخدادهای منظم و همیشگی تبدیل شود، گرایش‌های جهانی‌سازی در منطقه وارونه شده و پیامدهای جدی به همراه خواهد داشت.

به گزارش زیست آنلاین، کم‌اهمیت جلوه دادن تاثیر بیماری‌های همه‌جاگیر به مقامات دولت ایران محدود نمی‌شود و پدیده‌ای رایج در میان کارشناسان خاورمیانه است که در پیش‌بینی‌هایشان تمایل دارند بیشتر روی خطرات جنگ و تروریسم تمرکز کنند. اما گسترش کرونا ویروس در بسیاری از قدیمی‌ترین و بزرگترین تمدن‌های جهان، تحولی مهم است که پیامدهای بلندمدت برای منطقه و جهان دارد. بیماری‌های همه‌جاگیر به زودی هم بسیار رایج و هم پیشرانی کلیدی برای آینده‌ی جامعه خواهند شد.

* یکی از اصلی‌ترین ایده‌‌ی آینده‌‌ نگران این است که بیماری‌های همه‌جاگیر، ابعاد جهانی‌سازی را کاهش و یا حتی آن را متوقف خواهند کرد. اکنون نشانه‌هایی از این افول را می‌توان در خاورمیانه دید. جنگ، فساد، خدمات ضعیف سلامت و بهداشت و رژیم‌های فریبکاری که تلاش می‌کنند گستره‌ی همه‌جاگیری‌های آینده را پنهان کنند- مانند آنچه دولت ایران امروزه انجام می‌دهد- خاورمیانه را ضعیف کرده است. اردوگاه‌های آوارگان بسیار آسیب‌پذیر هستند. پناهندگان و سایر مهاجران که کنترل نشده به اروپا سرازیر می‌شوند عوامل ریسک دیگری برای گسترش همه‌جاگیری‌ها از طریق خاورمیانه هستند. ارتباطات اجتماعی باز و جوامع فاقد کنترل‌های سختگیرانه در معرض همه‌جاگیری‌های آینده، مانند کروناویروس، خواهند بود.

* یکی از ویژگی‌های جهانی‌شدن این است که ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که هر لحظه کوچکتر می‌شود، یعنی سفر و سفارش کالا آسان‌تر، سریع‌تر و ارزان‌تر می‌گردد. اما اگر جهانی‌شدن تحت تاثیر بیماری‌های همه‌جاگیر محدود شود یا از بین برود، در منطقه‌ای مانند خاورمیانه تا زمانی که به هیدروکربن‌ها نیاز است جریان کالاها ادامه خواهد داشت، چرا که ادامه‌ی فعالیت بخش نفت و گاز با حداقل نیروی انسانی به خوبی محافظت شده امکان پذیر است و کارشناسان انرژی تقریبا هیچ ظرفیتی برای پذیرش ریسک سرایت بیماری ندارند.

* برعکس، تحرک مردم کاملا دگرش خواهد یافت که تاثیرات اجتماعی و اقتصادی عمیقی در برخی از بخش‌های منطقه خواهد گذاشت. مثلا، محدودیت جریان زائران به مکه، مهاجرت تکنوکرات‌های تبعیدی از دبی و پایان مهاجرت کارگران آسیایی به خلیج فارس شاهدی بر این ادعاست. بسیاری از جوامع بر پایه سفر بنا شده‌اند. در صورت محدودیت تحرک مردم، بسیاری از پادشاهی‌های خلیج فارس باید قوانین شهروندی خود را دگرش دهند.

* یکی دیگر از چالش‌های کشورهای خاورمیانه، بومی‌سازی اقتصادشان خواهد بود. این عاملی خواهد بود برای کشورهای خاورمیانه تا از وابستگی وارداتی رهایی یافته و به کارآفرینی روی آورند. به این ترتیب، محدودیت‌های گسترش بیماری‌های همه‌جاگیر می‌تواند افزایش ملی‌گرایی، بومی گرایی و حمایت از تولیدات داخلی را افزایش دهد. در این صورت از بین رفتن تفاوت‌های فرهنگی و ایجاد فرهنگی غالب در تمام مناطق دنیا که یکی از پیامدهای احتمالی جهانی‌شدن بود، از بین می‌رود.

* در آینده‌‌ای که بیماری‌های همه‌جاگیر عاملی تعیین کننده هستند، دولت‌های ملی قوی‌تر خواهند شد چرا که آنها به روشنی تعیین می‌کنند که چه کسانی می‌توانند بر مبنای ملیتشان به کشور وارد و یا از آن خارج شوند و همچنین این دولت‌های ملی از مرزهایی برخوردار خواهند بود که به خوبی از آنها حفاظت و نگهبانی خواهد شد. در عین حال، دولت‌ها فقط زمانی مشروعیت پیدا خواهند کرد که هنگام بروز همه‌جاگیری‌ها و سایر تهدیدات کارایی خود را ثابت کنند.

* کشورهای ناکارآمد با مرزهای زمینی گسترده و سیستم‌های سلامت عمومی ضعیف- مانند روسیه، ایران و شاید چین- احتمالا در اکوسیستم تازه‌ی بروز مکرر همه‌جاگیری‌ها، مستعدترین کشورها خواهند بود. در این کشورهای آسیب‌پذیر، تفکیک نظام به سیستم‌های فرعی کوچک‌تر، منسجم تر و استبدادی‌تر می تواند پیامد طبیعی استیلای بیماری‌های همه‌جاگیر در آینده باشد.

منبع:واشنگتن اینستیتو

آیا مواد شوینده خانگی می توانند ویروس کرونا را از بین ببرند؟  

/در /توسط

زیست آنلاین: گفته می شود مواد ضد عفونی کننده خانگی به طور گسترده ای توانایی از بین بردن 99.9٪ از باکتری ها و ویروس ها را دارند. این ادعا درست در برچسب های آنها نوشته شده است.اما آیا ویروس کرونای انسانی نیز شامل آن 99.9٪ می شود؟

به گزارش زیست آنلاین، برروی برچسب های این محصولات نوشته شده که  می توانند باکتری ها و ویروس های آنفولانزا و سالمونلا را از روی  سطوح از بین بره و ضد عفونی نمایند. به همین دلیل این سؤال آشکارا به ذهن خطور می نماید: آیا این محصولات برای ویروس جدیدی که در سراسر جهان پخش شده نیز کابرد دارد؟
پاسخ ، به این سوال خیلی پیچیده است.
آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا برخی راهنمایی ها دارد: تصور می شود ضد عفونی کننده ها در برابر ویروس کورونای  جدید موثر هستند. اما تا زمانی که آزمایش ها این موضوع را تأیید نکنند ، توانایی آن در کشتن ویروس کرونا از نظر علمی اثبات نشده است.

در حالی که خطر ابتلا به بیماری کورونا ی جدید در ایالات متحده تا حد زیادی به دلیل تلاشهای مهارکننده در کنترل آن  موفقیت آمیز بوده است ، یک مقام رسمی کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا هشدار داد که این آژانس انتظار دارد شاهد انتشار ویروس در جامعه آمریکا باشد.

مدیر مرکز پیشگیری از ایمنی و تنفسی CDC گفت: “این مسئله چندان جای سوال ندارد که آیا این اتفاق دیگر رخ خواهد داد یا خیر؟ ، بلکه بیشتر این سؤال مطرح است که این اتفاق دقیقاً چه زمانی رخ می دهد و چه تعداد از مردم در این کشور دچار بیماری شدید خواهند شد.”
ویروس کرونا ، همانطور که از نام آن پیداست ، جدید است

ذکر کلمات “کرونای انسانی” در برچسب پشت مواد شوینده ای مانند لیزول و دستمال مرطوب Clorox باعث تعجب مردم شده است – اگر این ویروس جدید است پس چرا نام آن روی برچسب مواد شوینده ذکر شده است؟
بدون شک ، بله. کرونا ویروس جدیدی است و  شیوع آن از ابتدای سال 2020 آغاز شده است.

دستمال مرطوب لیسول – سرد است و هنگام پاک کردن میز سطح آن را به طور بالقوه در برابر ویروس محافظت می کند.
اما کرونا ویروس های  انسان به طور کلی چیز جدیدی نیسند.
طبق اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها ، آنها ابتدا در دهه 1960 شناسایی شدند و هفت نوع کلی از آنها وجود دارد.
این نوع coronavirus جدید ترین نوع شناخته شده آن است – از این رو کلمه “جدید” به نام آن اضافه شده واز آن به نام COVID-19  نام برده می شود و هیچ واکسن یا درمان ضد ویروسی وجود ندارد که به طور خاص آن را مورد هدف قرار دهد.

ضد عفونی کننده های خانگی ممکن است در مقابل این ویروس مؤثر باشد

دکتر آمش آدالجا ، دانشمند ارشد در مرکز امنیت درمانی جان هاپکینز می گوید: محصولات شوینده و ضد عفونی کننده ای که در محافظت در برابر سایر ویروس های انسانی اثبات شده اند ، موثر هستند.

عادلیا گفت ، كرونا ویروس ها کنترل شده  هستند.
وی گفت: “ما می دانیم که ویروس های دیگری نیز وجود دارند که هنوز کنترل چندانی بر آنها نیست و این ویروس ها در محیط بسیار سخت تر هستند.”
بر اساس نظر آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا EPA ، برچسب های روی ظروف پاک کننده های برند لیسول از ویروس انسانی به عنوان یکی از مواردی که موثر بوده و ضد عفونی کننده است یاد می کند. از آنجایی که لیسول ، و Clorox و سایر ضد عفونی کننده ها ویروس کرونای انسانی را نیز می کشند ، استفاده کنندگان می توانند با اطمینان از دستمال مرطوب و اسپری ها برای ضدعفونی سطوح در مناطقی که مشکوک به ویروس جدید است استفاده کنند.

EPA در بیانیه ای اظهار داشته است كه شركتها ی تولید کننده مواد شوینده می توانند در مورد از بین بردن ویروس ها، درخواست خود  را ارائه كنند. آژانس آنها را بررسی کرده و تعیین می کند که آیا شرکت می تواند آن ادعا را انجام دهد یا خیر؟ و پس از تایید ، شرکت می تواند اطلاعات مربوط را روی برچسب محصولات درج نماید در همین رابطه تا کنون چندین محصول لیسول تأیید شده است که اثربخشی لازم در مقابل ویروس کرونای جدید را دارد.

اما در درجه اول ویروس کرونای جدید در حال پخش بین مردم است

آنچه تا کنون می دانیم اینست  که ویروس جدید کرونا در درجه اول از طریق عطسه، سرفه، تماس و دست دادن و قطرات تنفسی توسط مردم گسترش می یابد
اگرچه این امکان وجود دارد که افرادی که سطوح یا اشیاء آلوده به ویروس را لمس می کنند و سپس دهان یا چشم هایشان را لمس می کنند ، آلوده شوند ، ممکن است این اصلی ترین شیوه انتشار ویروس نباشد.

بنابراین دستمال های ضد عفونی کننده می توانند مانع از انتشار این ویروس باشند. به علاوه ، Lysol و Clorox ضد عفونی کننده هایی هستند که برای سطوح در منازل طراحی شده اند ، نه برای اعضا بدن. و حتی ضد عفونی کننده های دستی نیز در برابر تمام میکروب ها محافظت کاملی ندارند.

ساسكیا پوپسكو ، اپیدمیولوژیك ارشد پیشگیری از عفونت و مشاور Clorox ، گفت كه شهروندان نباید در مورد بیماری ناشی از  ویروس كرونای جدید وحشت كنند.اما اگر نگران هستند توصیه می شود همان روشی را که تا کنون برای پیشگیری از ابتلا به عفونت های تنفسی بکار می بردید استفاده نمایید: دست های خود را با آب و صابون تمیز کنید ، فضاهای کاری مشترک را با دستمال مرطوب ها پاک کنید. و در هنگام سرفه ها و عطسه ها دهان خود بپوشانید.
همه موارد پیشگیرانه اساسی موثر هستند ، خواه یک ویروس جدید آنفولانزا باشد یا آنفلوانزای معمولی.

منبع:cnn

مالچ پاشی نفتی زیستگاه پرندگان خوزستان را نابود می‌کند

/در /توسط

نماینده کمیته ثبت پرندگان ایران در خوزستان با اشاره به ثبت ۲۲ فرد از پرنده حفاظت شده «خروس کولی اجتماعی» در دشت آزادگان، خواستار توقف مالچ پاشی نفتی در شن‌زارهای این منطقه شد و گفت: مالچ پاشی نفتی در شن‌زارهای استان باعث نابودی این زیستگاه و پرندگان کمیابی است که در آنها زندگی می‌کنند.

به گزارش زیست آنلاین،کرامت حافظی شنبه در گفت وگو با ایرنا با اشاره به تنوع زیستی ارزشمند استان خوزستان، افزود: بخشی از این تنوع زیستی مربوط به شن‌زارهای استان است که ضرورت حفظ این مناطق به همین شکل را الزامی می‌کند.

وی تاکید کرد: تبدیل این مناطق به درخت‌زارهای گونه مهاجم کهور آمریکایی یا مالچ پاشی به معنی نابودی زیستگاه است.

حافظی اظهار داشت: گونه‌هایی مانند خروس کولی اجتماعی، عقاب مارخور، دال معمولی، دال سیاه، انواع چکچک‌ها و گنجشک سانان، شاه بوف و … در این مناطق هر ساله مشاهده می‌شوند که به صورت بومی یا برای زمستان گذرانی و حتی برخی برای تابستان گذرانی به این شن‌زارها می‌آیند.

وی افزود: از این میان گونه خروس کولی اجتماعی (دشتی) با بالاترین درجه حفاظتی در لیست سرخ جهانی (CR) یعنی در معرض انقراض شدید هر ساله به این مناطق برای زمستان گذرانی می‌آید، هفتم اسفند ماه امسال ۲۲ فرد خروس کولی اجتماعی به صورت مستند در شن‌زارهای خوزستان توسط یکی از محیط بان‌های منطقه به نام سید باقر موسوی گزارش و در کمیته ثبت پرندگان ایران ثبت شده است.

حافظی اضافه کرد: اهمیت حفاظتی خروس کولی اجتماعی در حد یوزپلنگ آسیایی و درنای سیبری است و بعد از این درجه حفاظتی، درجه انقراض کامل از جهان است، بنابراین حضور فقط همین یک گونه می‌تواند دلیل محکمی برای جلوگیری از مالچ پاشی نفتی باشد، هر چند دلایل مخالفت با مالچ پاشی فراوان است و حتی یک دلیل عقلانی برای آن وجود ندارد.

وی ادامه داد: علاوه بر گونه‌های برجسته که بالاترین اهمیت حفاظتی جهانی را دارد، گونه در معرض تهدید و آسیب دیگری در این مناطق حضور می‌یابند که از آن جمله می‌توان به حضور هوبره اشاره کرد، همچنین در سال‌های اخیر گونه‌های کمیابی مانند چکچک سیاه سر سفید در این منطقه دیده شده که از گونه‌های کمیاب ایران است و در سال ۹۵ این گونه پس از ۱۱۵ سال در شن‌زارهای خوزستان توسط همین محیط بان دشت آزادگان ثبت شده است.

به گفته وی، تعداد فراوان دیگری از پرندگان، با توجه به اینکه این مناطق در شاهراه مهاجرت‌های جهانی شمال به جنوب و بر عکس هستند، در فصول مهاجرت از این مناطق عبور کرده و از این شن‌زارها به عنوان استراحتگاه کوتاه مدت استفاده می‌کنند، حتی با وجود گرمای فراوان برخی گونه‌ها مانند شبگرد مصری در این مناطق تابستان گذرانی می‌کنند.

این فعال محیط زیست همچنین به گونه‌های دیگر زیستگاه شن‌زاری دشت آزادگان اشاره کرد و گفت: گونه‌هایی از خزندگان مانند افعی شاخدارعربی بومی این مناطق هستند، گونه‌های فراوانی از جوندگان و پستانداران دیگر مانند آهو و کفتار راه راه که در لیست سرخ جهانی هستند و گونه‌های ارزشمند در این مناطق به صورت بومی زندگی می‌کنند.

وی با اشاره به آغاز دوباره مالچ پاشی نفتی در دشت آزادگان از هفته گذشته، تاکید کرد: شن‌زارهای خوزستان با بارندگی و پوشش گیاهی مناسب زیستگاه گونه‌های ارزشمندی از گیاهان و جانوران هستند و به هیچ وجه کانون ریزگرد نیستند اما چند سالی است بدون دلایل علمی هزینه‌های فراوان برای مالچ پاشی در این مناطق می‌شود.

حافظی اضافه کرد: منشا ریزگردهای خوزستان مراتع نابود شده؛ آبگیرهای فصلی و تالاب‌های خشک شده هستند که به علت سال‌های کم آبی و اجرای طرح های انتقال آب از سرشاخه‌های رودها، تغییر رفتار رودخانه‌ها به علت دستکاری بشر و مصارف بیش از توان رودخانه‌های خوزستان است، که باعث شدیدترین ریزگردها در سال‌های گذشته در استان بوده است، این در حالیست که ماسه و شن به علت وزن بالایی که دارد قابلیت تبدیل به ریزگرد و پراکنش صدها و هزاران کیلومتری ریزگردهای آزار دهنده که مردم خوزستان با آن آشنا هستند را ندارد.

وی ادامه داد: شن‌زارهای خوزستان که در غرب این استان در محدوده شهرستان دشت آزادگان و شوش تا استان ایلام هستند، پوشش گیاهی مناسبی دارند که اگر هم در برخی نقاط پوشش گیاهی کم شده علت آن چرای بی‌رویه دام‌ها است و بهترین راه احیای این مناطق نیز جلوگیری از دستکاری‌های بشر و جلوگیری از چرای دام است.

حافظی تصریح کرد: سازمان حفاظت محیط زیست باید هر گونه مجور مالچ پاشی برای شن‌زارهای خوزستان را چه در مناطق حفاظت شده و چه غیر از آن لغو کند و منابع طبیعی به عنوان مجری باید اقدامات سازگار با اکوسیستم و گونه‌های حیات وحش منطقه را در پیش بگیرد که بهترین آن جلوگیری از چرای دام‌ها است.

وی افزود: از سوی دیگر قوه قضائیه باید جلوی این اتلاف بیت المال در زمینه مالچ پاشی‌های خوزستان را بگیرد و اندیشمندان و فعالان محیط زیست نیز با اطلاع رسانی جلوی اقدامات غلط بشری به بهانه بیابان زدایی، را بگیرند و از آسیب بیشتر به مناطق ارزشمند کشور پیشگیری کنند.

بر اساس گزارش سایت کمیته ثبت پرندگان ایران، ۲۲ فرد خروس کولی ابروسفید (اجتماعی) Vanellus gregarious در منطقه «بیت کوصر» دشت آزادگان در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۹۸ مشاهده و ثبت شده است.

مالچ پاشی نفتی در منطقه بیت کوصر دشت آزادگان با وجود مخالفت فعالان محیط زیست، از هفته گذشته آغاز شده است. فعالان محیط زیست در اعتراض به مالچ پاشی نفتی دیروز (جمعه) دومین تجمع خود را در این منطقه برگزار کردند. اولین تجمع چهارم اسفند ماه در مقابل ساختمان منابع طبیعی خوزستان برگزار شده بود.

اشرفی مدیرکل حفاظت محیط زیست خوزستان ۶ اسفند ماه جاری با عقب نشینی از موضع قبلی خود مبنی بر توقف مالچ پاشی در دشت آزادگان، مالچ‌پاشی نفتی در ۸۰۰ هکتار از زمین‌های دشت آزادگان را اعلام کرد.

وی که پیش از این از توقف مالچ پاشی در «بیت کوصر» دشت آزادگان به دلیل زیستگاه پرندگان و نزدیک بودن به منطقه حفاظت شده میشداغ، خبر داده بود، گفت که بعد از توافق با اداره کل منابع طبیعی، مجوز مالچ‌پاشی نفتی در این منطقه صادر شده است.

پیش از این و در بهمن ماه امسال بحث مالچ‌پاشی در منطقه «فکه» در دشت آزادگان که زیستگاه گونه آهوی کمیاب است، از سوی اداره کل منابع طبیعی استان مطرح و تجهیز کارگاه نیز انجام شده بود که با اعتراض فعالان محیط زیست و ورود سازمان حفاظت محیط زیست، از اجرای آن ممانعت شد. از حدود ۲ هفته پیش اما مالچ‌پاشی در منطقه «بیت کوصر» مطرح شد. «بیت کوصر» یکی از مهمترین زیستگاه‌های پرندگان زمستان گذر و گونه حمایت شده «هوبره» است. این منطقه رملی حاوی پوشش گیاهی غنی و تنوع زیستی خاص و بینظیر است. اشرفی مدیرکل حفاظت محیط زیست خوزستان پیش از این گفته بود که هنوز مجوز مالچ‌پاشی در این منطقه صادر نشده و مالچ‌پاشی در زیستگاه‌های حساس و یا مناطقی که پوشش گیاهی مناسبی دارند، نباید انجام شود.
«مالچ» نوعی پوشش برای تثبیت شن‌های روان در مناطق بیابانی است. در خوزستان ۵۰ سال است که از نوع مالچ نفتی برای این کار استفاده می‌شود. عملیات مالچ‌پاشی در نیمه دوم سال، بعد از شروع باران‌های پاییزه که خاک رطوبت کافی به دست می‌آورد، آغاز می‌شود و بعد از آن نهال‌های کهور در منطقه کاشته می‌شود. اکنون ۶۳ هزار هکتار از شن‌زارهای خوزستان تغییر چهره داده و تبدیل به جنگل‌های دست کاشت «کهور پاکستانی» شده‌اند.
حدود ۱۰ سال است که کارشناسان و دوستداران محیط زیست نسبت به زیان‌های استفاده از مالچ نفتی در عملیات بیابان‌زدایی هشدار داده و خواستار جایگزینی روش‌های بی‌خطر شده اند. با راه افتادن کمپین #نه به مالچ_نفتی از سال گذشته، مالچ پاشی نفتی در مناطق حفاظت شده ممنوع شده اما فعالان محیط زیست خواستار توقف مالچ پاشی نفتی در خوزستان شده‌اند. تعدادی از فعالان محیط زیست نیز چهارم اسفند در تجمع مقابل ساختمان اداره کل منابع طبیعی خوزستان، نسبت به ادامه مالچ پاشی اعتراض کردند.
این در حالیست که عبدالرضا دانایی معاون اداره کل منابع طبیعی خوزستان گفته است: مالچ پاشی وظیفه‌ای است که به عهده ما گذاشته شده و حتی در صورت اعتراض فعالان محیط زیست، باید تعهدات خود را عملی کنیم. امسال ۲ هزار میلیارد ریال اعتبار برای مالچ‌پاشی، بیابان‌زدایی و نهالکاری به این اداره کل اختصاص داده شده است که برنامه داریم در شهرستان‌های شوش، دشت آزادگان و حمیدیه آن را هزینه کنیم.
پیش از این حسین آخانی گیاهشناس و عضو هیات علمی دانشگاه تهران در یادداشتی در کانال تلگرامی خود با عنوان «مرگ پاشی به اسم مالچ‌پاشی» گفته است: «واقعیت امر این است که مالچ‌پاشی هیچ‌گونه بنیان علمی ندارد. این موضوع از دوره قبل از انقلاب در ایران رواج پیدا کرد و باوجود اینکه هیچ‌گونه مشابه خارجی در هیچ جای دنیا ندارد اما، مورد استفاده قرار گرفت. در این روش، با استفاده از مالچ سیاه رنگ، روی سطح تپه‌های ماسه‌ای را می‎پوشانند و سپس به صورت مصنوعی و صرف هزینه‌های گزاف یکسری نهال می‌کارند.»

به گزارش ایرنا،محمد درویش عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور نیز توقف استفاده از مالچ نفتی را مطالبه جدی و اول امروز فعالان محیط زیست دانسته و معتقد است: «وقت آن رسیده که با خاکپوش‌های نفتی خداحافظی کنیم.» به گفته وی، کانون‌های گرد و غبار باید مهار شوند اما نه با مالچ پاشی، برای تثبیت این کانون‌ها راه‌های خردمندانه‌تری همچون تثبیت بیولوژیک و قرق وجود دارد؛ در جایی مثل خوزستان و غرب کرخه اصلا نیازی به مالچ پاشی نیست و مساله با قرق حل می‌شود.
حسین لقمان عضو دیگر هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور همچنین معتقد است: « در حال حاضر شن‌های روان خطری جدی به شمار نمی‌آیند و با مدیریت حفاظتی و جلوگیری از ورود ماشین آلات و تردد به این مناطق می‌توان این عرصه‌ها را قرق کرد تا طبیعت خود را احیا کند و اصلا نیازی به این همه هزینه نیست. مالچ نفتی یک عنصر بیگانه است بنابراین پاشیدن آن در طبیعت مردود است، این روش از ۵۰ سال پیش ادامه داشته و باید حذف شود، در صحبت‌هایی با سازمان محیط زیست نیز بر حذف مالچ نفتی اتفاق نظر داشتیم.»

پیام کرونا به ملت ایران

/در /توسط

زیست آنلاین:پیام کرونا نه به ما بلکه به همه‌ی دولتها و ملتها این است؛کسانی که اصول علم پیشگیری را رعایت نکنند محکوم به نابودی‌اند. جامعه‌ای که علمی اداره نشود محکوم به شکست است. جامعه‌ای که اخلاقش تباه شده محکوم به فروپاشی است. جامعه‌ای که دست‌اندرکارانش نالایق‌ و حکومتش ناکارآمد و اقتصادش فقیر و مردمش تحت استرس مداوم باشند، محکوم به حذف از روی زمین است.

کرونا یک ویروس وحشی و جهش یافته است. در برابر کودکان نسبتاً مهربان یا دستکم کم‌خطر است. هرچه سن بالاتر می‌رود یا انسان ضعیف‌تر می‌شود مهاجم‌تر و خطرناکتر می‌شود.
کرونای جدید، سریع‌الانتشار است. 2 درصد کشنده است. وقتی در قاعده‌ی ریه‌ می‌نشیند پس از چند روز به شکل انفجاری ریه را پر می‌کند و قلب را از کار می‌اندازد.فعلا واکسن و درمان ندارد. باید پیشگیری کرد و در صورت ابتلا، درمان حمایتی نمود.

بر اساس آمار، نسبت کشتار این ویروس در ایران به شدت بالاست. کشور ما کانون انتشار در خاورمیانه شده است. اگر در اقتصاد، چین نشدیم در کرونا چین خاورمیانه‌ایم. همسایگان ایران به درستی مرزهایشان را به روی ما بسته‌اند. مقابله با این ویروس نیازمند پول است. دولت افغانستان 25 میلیون دلار بودجه برای پیشگیری از گسترش کرونای جدید اختصاص داده است. اتحادیه‌ی اروپا 250 میلیون دلار.

اقتصاد ایران نسبت به سال‌های قبل، دهها میلیارد دلار فقیرتر شده است. ذهن و توان دولت و ملت ایران در طول این سالها درگیر تحریم شده است. ما تحت استرس مداوم قرار گرفته‌ایم. کرونا همانطور که انسانهایی با بیماریهای زمینه‌ای و ضعف ایمنی را از پای درمی‌آورد، حکومتهای بیمار یا ناتوان را هم پاکسازی می‌کند. مردمی که محدودیتهای قرنطینه را به سُخره می‌گیرند و در فرصت تعطیلی مدارس راهی شمال می‌شوند و نیز مردمی که اقلام بهداشتی را احتکار می‌کنند انسانهایی با چنین خطاهای انباشته، بهترین قربانیان کرونا هستند. کرونا آمده است تا همین‌ها را نابود کند!

کرونای جدید می‌خواهد بی‌رحمانه قانون پاکسازی داروینی را اجرا کند و جهان را از بیماران و کهنسالان، پاک نماید. حتی اگر کرونا موفق نشود، ویروس‌های جهش‌یافته‌ی بعدی راه کرونا را ادامه می‌دهند. عرصه، عرصه‌ی تنازع بقا است. موجودی زنده می‌ماند که توان تطابق بالایی داشته باشد نه اینکه الزاماً باهوش‌ترین و قدرتمندترین باشد.

چین با تکنولوژی خیره‌کننده و حکومت منسجم و متشکل و تقریباً عاری از فسادش، ویروس را شکست داد و آن بزرگترین جمعیت جهان را (یک میلیارد و سیصد و هشتادمیلیون انسان را) از دست کرونا تقریباً خلاص کرد. ولی ما ملت و دولت و حکومتی پرادعا که هر صبح‌مان با رجزخوانی برای جهان شروع می‌شود، اکنون بوسیله‌ی این ویروس میکروسکپی چنان به بازی گرفته شده‌ایم که دست‌وپایمان را گم کرده‌ایم. مسئولینمان پرت‌وپلا می‌گویند و جامعه‌مان نگران است. ویروس دارد برای ما نصیحه‌الملوک امام محمد غزالی طوسی و اخلاق ناصری خواجه نصیرالدین طوسی را تدریس می‌کند.

او به ما می‌گوید اگر می‌خواهید زنده بمانید باید عاقل باشید. باید با جهان بسازید (قدرت تطابق داشته باشید) باید اولویت‌های زندگی‌تان را درست تعیین کنید. باید اخلاق درست داشته باشید. ملتی که ماسک احتکار کند ملت بدبختی است. باید آینده‌نگر باشید. ملتی که 1500 پزشک آن فقط در یکسال و فقط به یک کشور مهاجرت کرده است، در چنین روزهای سخت بیچاره خواهد بود. کرونا می‌گوید باید ثروتمند باشید که اگر این ویروس شما را از پای درنیاورد ویروس جهش‌یافته‌ی بعدی این کار را خواهد کرد.

کرونا می‌گوید وقتی به این یا آن کشور موشک بیندازید و دست به یقه بشوید و جهان را از دید جنگ و دشمنی نگاه کنید و سیاست‌تان را به دست نظامیان بسپارید در مواقع مریضی، سیاستمداران توانی ندارند تا رغبت دیگر کشورها را به نفع شما برانگیزانند. همسایگان مرزهایشان را برویتان می‌بندند که دچار عفونت نشوند. دست شما را می‌گیرند و از هواپیمایشان بیرون می‌اندازند. نگاه نمی‌کنند که شما فرزند کوروش یا داریوش کبیر هخامنشی هستید و به کشور آنها کمک کرده‌اید که از شر داعش نجات یابند. کرونا می‌گوید هرچقدر پرچم کشور دیگری را آتش بزنید و لگدمال کنید اما عاقبت ممکن است واکسن و داروی همان کشور نجاتتان دهد. کرونا خرافه‌گرایان را حذف می‌کند. عاقبت، راه نجات همان کارهایی است که هاریسون نوشته است همان کتابی که اخیرا یک آدم ابله در ایران آن را آتش زد. آن ویروس کار ندارد که شما در سینما به تماشای فیلم نشسته‌اید یا در مصلی به اقامه‌ی نماز ایستاده‌اید. دست به دستگیره‌ی اتوبوس گرفته‌اید یا به ضریح حضرت معصومه دخیل بسته‌اید هردو در چشم ویروس یکی است.

پیام کرونا نه به ما بلکه به همه‌ی دولتها و ملتها این است؛
کسانی که اصول علم پیشگیری را رعایت نکنند محکوم به نابودی‌اند. جامعه‌ای که علمی اداره نشود محکوم به شکست است. جامعه‌ای که اخلاقش تباه شده محکوم به فروپاشی است. جامعه‌ای که دست‌اندرکارانش نالایق‌ و حکومتش ناکارآمد و اقتصادش فقیر و مردمش تحت استرس مداوم باشند، محکوم به حذف از روی زمین است.
ساحت زیست