نوشته‌ها

بهره وری انرژی می تواند اقتصاد را به سرعت رونق دهد

زیست آنلاین: بیماری همه گیر کرونا (COVID-19) باعث شده تا دولتها تقریباً تمام تلاش و منابع خود را صرف حمایت از سلامت و رفاه شهروندان خود کنند. سلامتی مردم اولویت اول است. در عین حال، رهبران کشورها نیز با تأثیر اقتصادی بحران روبرو بوده و در حال پیشبرد راهبردهایی برای تحریک اقتصاد خود هستند تا زمانیکه این بیماری کنترل شد بتوانند فعالیت های اقتصادی خود را از سر بگیرند.

به گزارش زیست آنلاین، برای این استراتژی ها، دولت ها به آینده ای بسیار نزدیک نگاه می کنند: اکنون چگونه اشتغال ایجاد شود و چگونه اقتصاد را تقویت کنند. تبلیغات زیادی شده تا فن آوری های انرژی های پاک به بخش اصلی بسته های محرک تبدیل شود که البته ایده کاملاً درست و معنی داری است. اهداف بسته های محرک خیلی خوب با اهداف انرژی های پاک مطابقت می یابند و سرمایه گذاری در همه زمینه های انرژی پاک می تواند فرصت های خوبی برای افزایش اشتغال و فعالیت اقتصادی فراهم کند.

بهره وری انرژی فرصت های برد برد بسیاری را ارائه می دهند و باعث سرعت بخشیدن به اجرای پروژه های مبتنی بر نیروی کار و تأمین زنجیره های محلی از قبیل ساخت و ساز و تولید می شوند. قرار دادن چنین پروژه هایی در برنامه های محرک می تواند نیروی های کار محلی را به خدمت بگیرد و شغل های جدید ایجاد کند. بهره وری انرژی مزایای مهم دیگری را به همراه دارد: این امر رقابت اقتصادی و تجاری بین کشورها را بهبود می بخشد، انرژی را برای مصرف کنندگان مقرون به صرفه تر می کند و البته باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می شود.
افزایش درصد اشتغال با سرمایه گذاری در ساختمان ها

ساختمان و بخش ساخت و ساز شامل همه انواع آن از خانه ها و آپارتمان ها گرفته تا دفاتر، بیمارستان ها و کارخانه ها، برای ایجاد سریع شغل های جدید و احیای مجدد مشاغل محلی فرصت کلیدی هستند. این امر می تواند به شکل پروژه های جدید ساختمانی یا به روزرسانی و ارتقاء ساختمانهای موجود باشد. هنگامی که خانه ها به سطح بالاتری از استانداردهای بهینه سازی ارتقا پیدا می کنند، بیش از نیمی از کل سرمایه گذاری به طور معمول به سمت کارگران و نیروی کار سوق می یابد.

دولتها می توانند با هدایت پروژه های بهره وری انرژی به ساختمانهای عمومی، مانند مدارس، مسکن اجتماعی، مراکز بهداشتی و درمانی و دفاتر دولتی، راه را در جهت افزایش سرمایه گذاری تسهیل نمایند. بودجه های مربوطه می توانند برای ساخت مدارس یا بیمارستانهای جدید یا ارتقاء بهره وری منازل موجود به سطوح بالاتر تأمین شوند و همه اینها تأثیرات بسیار مثبتی را ایجاد می کند. به دنبال وقوع بحران مالی جهانی در سال 2008 برخی از برنامه های محرک از جمله برنامه ایالات متحده با ایجاد بیش از 200،000 شغل، دقیقاً همین کار را انجام دادند.
حمایت از فن آوری های جدید به نفع تولید کنندگان و مصرف کنندگان

ارتقاء فن آوری و پروژه های زیرساختی در بخش های مختلف اقتصاد نیز می تواند فواید سریعی را به بار آورد. برنامه های جایگزینی لوازم خانگی، مانند طرح های “جایگزینی وسایل کم بازده با نمونه های بهره ور” از طرف دولت ها مشوق هایی را به طور مستقیم به مصرف کنندگان می دهند تا محصولات قدیمی و ضعیف را جایگزین مدل های جدید و کارآمدتر کنند. مثالهای شناخته شده شامل برنامه هایی برای جایگزینی اتومبیل های فرسوده، یخچال و فریزر و سایر وسایل قدیمی است. البته در این طرح ها باید مراقبت شود تا از اثرات ناخواسته محیط زیستی جلوگیری شود و از تأمین بودجه برای خریدهای بدون هدف خودداری کنند.

برنامه هایی که به خوبی طراحی شده باشند می توانند موجب رشد جدی فعالیت های اقتصادی و در عین حال باعث افزایش بهره وری برای آینده شوند. در همین راستا، سرمایه گذاری در زیرساخت ها نیز راهی عالی برای جذب سرمایه و ایجاد شغل در طیف وسیعی از مشاغل است. شبکه های هوشمند، اتصال دیجیتال و حتی ارتقاء روشنایی خیابان ها همگی می توانند در سطح محلی فعالیت اقتصادی را ایجاد کنند و تعداد زیادی از مشاغل را پشتیبانی کنند.
یادگیری دروس نحوه شروع فعالیت بهره وری و کارآیی

از برنامه های محرک قبلی و تلاشهای انجام شده برای ایجاد سریع فعالیت در مقیاس بزرگ، درسهای زیادی آموخته ایم.

اقدامات اولیه می تواند با تمرکز بر روی شرایط موجود و آماده سازی برای افزایش ظرفیت، به سرعت شغل ایجاد کند. به عنوان مثال، می توان کمک های بلاعوض یا اعتبارهای مالی برای بهسازی ساختمان ها را با استفاده از فرآیندهای برنامه محور و استانداردهای مشابه، به سرعت مشخص و تقسیم کرد. اندازه یارانه ها قابل گسترش است و فن آوری های جدید به لیست سرمایه گذاری های واجد شرایط اضافه می شوند. به برنامه ای که به خانه ها کمک مالی می کند می توان مدارس یا مراکز تفریحی را اضافه کرد. می توان برای حمایت از نصب سلول های خورشیدی و پمپ های حرارتی اقدامات پشتیبانی و حمایتی در عایق بندی ساختمانها را افزایش داد. سازمان هایی که قبلاً در تحقق چنین پروژه هایی مانند شرکت های ساختمانی یا تاسیسات انرژی فعالیت داشتند، قادر خواهند بود فعالیت خود را با سرعت بیشتری گسترش دهند.

موضوع زنجیره تأمین و ظرفیت بسیار مهم خواهد بود. اگر برنامه های جدید تقاضا را به سرعت افزایش دهند، آیا بازار می تواند پاسخ نیازها را بدهد؟ آیا محصولات خوبی در دسترس است؟ آیا شرکت های نصب كننده آماده هستند تا در سطحی با كیفیت و امنیت كافی تقاضا را برآورده كنند؟ برای ایجاد فعالیت دولتها با عجله تمرکز خود را بر استانداردهای فنی با سطح کارآیی لازم کاهش می دهند و این در طولانی مدت می تواند یک اقتصاد نادرست باشد. استانداردسازی می تواند کمک کند، طرح ها و قراردادهای خارج از برنامه می توانند معاملات را ساده تر کنند و لیست راه حل ها و فناوری های “تأیید شده” می تواند ابهام و خطر را کاهش دهد.
تبدیل محرک کوتاه مدت به تحولی بلند مدت

در حالی که تمرکز صرقا بر تأثیرات محرک های کوتاه مدت است، برنامه های مناسب با افزایش استانداردهای بهره وری و توسعه بازارهای جدید، مزایای بلند مدت را به حداکثر می رسانند. ایجاد زیرساخت های جدید با استفاده از فناوری های پیشرفته و هوشمندانه، امکان پیشرفت بیشتر بهره وری را فراهم می آورد و افزایش ظرفیت و مقیاس بیشتر باعث کاهش هزینه ها خواهد شد.

این که آیا دولت ها در بیمارستان ها یا مدارس، چراغ های روشنایی خیابانی یا شبکه های هوشمند، مسکن یا زیرساخت ها سرمایه گذاری می کنند یا خیر، برنامه های محرک یا مقداری هزینه بیشتر می توانند عناصر اقتصادی و بلند پروازانه مقرون به صرفه را دربر گیرند. خانه ای که با استانداردهای بالای بهره وری امروز ساخته می شود، کمتر از نیمی از میزان انتشار و هزینه های انرژی یک ساختمان معمولی را تولید می کند.

چالش های غیر منطقی پاسخ های غیر منطقی را می طلبد و تصمیمات باید در میان عدم اطمینان زیاد اتخاذ شود. آیا بعد از مرحله فعلی و عبور ازشرایط حال حاضر کشورها، رفتارها و هنجارهای اجتماعی و شیوه های جدید کار و زندگی به طور دائمی تغییر خواهند کرد؟ تمرکز کوتاه مدت جوامع چگونه بر الزامات بلند مدت تأثیر خواهد گذاشت؟ با تشخیص ناشناخته های موجود، الان زمانی استکه باید با جاه طلبی و خلاقیت به انرژی پاک و اهداف آب و هوایی خود نگاهی ویژه داشته باشیم. از تجربه قبلی چیزهای زیادی برای آموختن وجود دارد و بسیاری از سؤالات دولتها مربوط به خط مشی و سیاست در سراسر جهان یکسان است. تلاش جمعی برای آمیخته شدن با اهداف بلند مدت انتقال انرژی پاک و کارآمد، می تواند منافع همه را به همراه داشته باشد

منبع:iea

تغییرات دستورالعمل محاسبه شاخص کیفیت هوا/افزودن آلاینده‌ای جدید به شاخص‌ها

مدیر واحد پایش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران ضمن اشاره به تغییرات محاسبه شاخص کیفیت هوا گفت: از این پس غلظت آلاینده دی اکسید نیتروژن به عنوان آلاینده‌ای شاخص درنظر گرفته می‌شود.

به گزارش زیست آنلاین، محسن روشنی با بیان اینکه هر یک از آلاینده‌های هوا استانداردی مشخص دارند، اظهار کرد: این استانداردها دارای اعداد ریز و خردی است که تا حدودی نامفهوم‌ هستند. از این‌رو به جای استفاده از اعداد استاندارد از شاخص‌هایی استفاده می‌شود که اعدادی رند و بدون واحد هستند.

وی ادامه داد: برای مثال برای آلاینده‌های معیار، غلظت‌های متفاوتی وجود دارد که بر اساس آن‌ها شاخص‌های بین ۵۰-۰ (محدوده پاک)، ۱۰۰- ۵۱ (محدوده قابل قبول)، ۱۵۰ -۱۰۱ (محدوده ناسالم برای گروه‌های حساس)، ۲۰۰ -۱۵۱ (محدوده ناسالم برای همه) و ۳۰۰- ۲۰۱ (هوای بسیار ناسالم) اعلام می‌شود.
سختگیرانه‌تر شدن اندازه‌گیری آلاینده PM۲.۵

مدیر واحد پایش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در ادامه تصریح کرد: باتوجه به تغییرات دستورالعمل محاسبه شاخص کیفیت هوا که توسط سازمان حفاظت محیط زیست ابلاغ شده روش جدید اندازه‌گیری آلاینده PM۲.۵ (ذرات معلق کوچتر از ۲.۵ میکرون) تغییراتی کرده است. تا سال گذشته مرز این آلاینده برای هوا اعلام هوای پاک ۱۵.۴ میکروگرم بر متر مکعب بود اما از امسال غلظت ۱۲ میکروگرم بر متر مکعب برای مرز هوای پاک درنظر گرفته می‌شود.

به گفته روشنی محاسبه شاخص آلاینده ذرات معلق کوچتر از ۲.۵ میکرون علاوه بر اینکه تغییراتی از محدوده پاک به قابل قبول داشته است در اعلام هوای ناسالم برای گروه‌های حساس به هوای ناسالم برای همه نیز تغییراتی کرده و سختگیرانه‌تر شده است.
اعلام غلظت آلاینده دی‌اکسید نیتروژن به عنوان آلاینده شاخص

وی در ادامه با اشاره به اینکه از امسال غلظت آلاینده دی‌اکسید نیتروژن نیز به عنوان آلاینده شاخص اعلام می‌شود، گفت: پیش از این غلظت این آلاینده اندازه‌گیری می‌شد اما در صورتی که شاخص آن زیر عدد ۲۰۰ بود به عنوان شاخص آلایندگی اعلام نمی‌شد. بر اساس دستورالعمل جدید محاسبه شاخص کیفیت هوا، چنانچه دی‌اکسید نیتروژن زیر عدد ۲۰۰ محاسبه شود اما غلظت آن طی یک روز مشخص از سایر آلاینده‌ها بیشتر باشد به عنوان آلاینده شاخص آن روز درنظر گرفته می‌شود.

مدیر واحد پایش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران درباره آلاینده دی‌اکسید نیتروژن توضیح داد: دی‌اکسید نیتروژن جزو ترکیبات اکسیدهای نیتروژن است و از منابع مختلفی از جمله منابع متحرک، نیروگاه‌ها، مصارف خانگی و تجاری، صنایع، جایگاه‌های سوخت و… تولید می‌شود.

وی در ادامه با بیان مثالی از تغییرات شاخص کیفیت هوا اظهار کرد: برای مثال در فروردین ماه سال گذشته در مجموع ۲۱ روز پاک و ۱۰ روز هوای قابل قبول داشتیم ولی اگر کیفیت هوای سال گذشته بر اساس روش محاسبه جدید اعلام می‌شد شاهد ۴ روز هوای پاک و ۲۷ روز هوای قابل قبول بودیم.
تغییرات روش اعلام آلاینده‌های ازن و گوگرد دی‌اکسید

روشنی با بیان اینکه روش‌های اعلام آلاینده‌های ازن و گوگرد دی‌اکسید نیز تغییر کرده و سختگیرانه‌تر شده است، اظهار کرد: برای مثال هنگام اعلام شاخص آلاینده گوگرد دی‌اکسید میانگین ۲۴ ساعته آن اندازه‌گیری و برای محاسبه شاخص استفاده می‌شد اما از این پس شاخص آن بر اساس بیشترین غلظت ساعتی آن طی یک روز محاسبه و به عنوان شاخص گوگرد دی‌اکسید در نظر گرفته می‌شود.

مدیر واحد پایش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران با اشاره به اینکه به همین ترتیب در مورد اندازه‌گیری آلاینده ازن نیز از روش‌های جدیدی استفاده می‌شود: تصریح کرد: این موضوع سبب می‌شود که پس از این با شاخص‌های بیشتری از این آلاینده‌ها مواجه شویم.

وی در پایان با اشاره به اینکه نحوه اندازه‌گیری آلاینده PM۱۰ (ذرات معلق کوچکتر از ۱۰ میکرون) تفاوتی نسبت به قبل نکرده است، گفت: دستورالعمل جدید محاسبه شاخص کیفیت هوا، بر اساس استانداردهای بین‌المللی و تاثیر غلظت‌های مختلف یک آلاینده بر سلامت انسان تهیه شده است.

کاهش قیمت نفت چه تاثیری بر محیط زیست دارد؟

زیست آنلاین: تاکنون پیامدهای کوتاه مدت ویروس کرونا یک “ضریب افزایشی” برای محیط زیست پنداشته شده است. به این معنی که با توقف چرخ صنعت و حمل و نقل و در پی آن کاهش مصرف سوخت های فسیلی، میزان گازهای گلخانه ای به عنوان کلان ترین و اصلی ترین موضوع محیط زیست جهانی به مقدار قابل ملاحظه ای افت کرده است.

علاوه بر آن آلودگی های کلان صنعتی نیز کاهش یافته و دور ریختن مواد غذایی مختلف در سرتاسر جهان نشان می دهد که گویا اصل اساسی”مصرف” به عنوان مساله ای لاینحل در سطح جوامع نیز تقلیل یافته و این خود کمکی دیگر به محیط زیست است.

اما پیامدهای میان مدت و بلند مدت کرونا به مرور در حال ظهورند که ممکن است به عنوان “ضرایب کاهنده” شاخص های محیط زیستی عمل کنند. برای مثال کاهش درآمدهای ناشی از افت قیمت نفت می تواند اثرات ضد محیط زیستی هم در کشورهای ثروتمند و هم کشورهای فقیر داشته باشد.

در کشورهای ثروتمند عموما متعلق به سنت سرمایه داری، سقوط قیمت نفت باعث توجیه ناپذیری اقتصادی پژوهش های مختلف در زمینه تکنولوژی های پاک و مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر خواهد شد. صنعت سبز( جدا از اینکه بسیاری معتقدند اساسا صنعت سبز بی معناست و تکنولوژی سبز کلاه شرعی سرمایه داری است!) صنعتی به شدت گران است که تنها با افزایش قیمت سوخت های فسیلی رغبت سرمایه گذاران خصوصی و دولتی را برای ورود بر می انگیزاند. با قیمت های کنونی نقت می توان گفت دست کم در سال پیش رو نمی توان انتظار سبزتر شدن حاکمیت های مبتنی بر صنعت گرائی و سرمایه داری را داشت. تا وقتی صنعت گرائی سیاه با منابع نفتی چنین ارزان و فراوان امکان پذیر باشد، امید به گسترش صنعت گرائی سبز امیدی واهی خواهد بود.

سقوط قیمت نفت بر کشورهایی که اقتصاد نفتی غیرمولد دارند و درآمد اصلی را فروش نفت خام تشکیل می دهد نوعی دیگر از اثرات مخرب میان مدت و کوتاه مدت کرونا را خواهد گذاشت. به این معنی که با وجود رانتی بودن ساختارهای اقتصادی که قسمت زیادی از جمعیت (البته به صورت نامتناسب) در این رانت سهیم اند، کاهش قیمت نفت خطر سقوط اقتصادی و تبدیل نارضایتی اقتصادی به نارضایتی سیاسی را در پی خواهد داشت، در چنین شرایطی حاکمیت ها برای دوری از خطرات شورش ها و اعتراضات گسترده دست به هر کاری می زنند و علاوه بر اینکه مسائل به ظاهر کم اهمیت تر همچون محیط زیست را از قایق کوچک بودجه پایین می اندازند، ممکن است برای جبران درآمدهای نفتی، فشار زیادی بر عرصه ها و منابع طبیعی دیگر از منابع آبی گرفته تا جنگل ها و معادن وارد کنند.

با همه این توصیفات اگر تغییر اقلیم و گازهای گلخانه ای را همچنان اولویت اول مسائل محیط زیستی جهان بدانیم کرونا همچنان ضریبی کاهنده خواهد بود مگر آنکه سلسله رویدادهای پیش بینی نشده بتواند این معادله را بر هم بزند./ساحت زیست

 متخصصان جهانی تغییر اقلیم گردهم می‌آیند

 رییس انستیتوی محیط‌زیست سازمان همکاری اقتصادی (اکو) گفت: فردا- دوم اردیبشهت ماه – چند نفر از متخصصان تغییر اقلیم جهان به مناسبت روز جهانی زمین پاک در قالب وبینار گردهم می‌آیند.

به گزارش زیست آنلاین، اصغر محمدی‌فاضل روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار محیط زیست ایرنا افزود: همزمان با پنجاهمین سالگرد روز جهانی زمین، همایش بین المللی روز زمین با موضوع تغییرات اقلیمی به صورت وبینار بین المللی برگزار می شود.

وی اظهارداشت: این سمینار آنلاین در تاریخ دوم، سوم و چهارم اردیبهشت ماه توسط انستیتو علوم و فناوری محیط زیست وابسته به سازمان همکاری های اقتصادی (اکو) و با حضور چهره های برجسته بین‌المللی در حوزه محیط‌زیست، کشاورزی و کسب و کار برگزار خواهد شد.

فاضل ادامه داد: سخنرانانی از استرالیا، هند، ایتالیا، انگلیس، غنا، آلمان، ترکیه، گرانادا و پاکستان در این همایش مجازی سخنرانی خواهند کرد، موضوع سخنرانی ها شامل چالش های تغییرات اقلیمی به صورت آنلاین و با موضوعاتی مانند تغییرات اقلیمی و آموزش و پرورش، همه گیری جهانی ویروس کرونا و بحران آب، سیاست های حفاظت از طبیعت و تاثیرات آن بر اقتصاد و معیشت خواهد بود.

وی درباره روز زمین گفت: روز زمین، روزی برای افزایش آگاهی و قدردانی نسبت به محیط زیست و کره زمین است. این روز دو بار در سال، یک بار در طول فصل بهار در نیمکره شمالی و در طول فصل پاییز در نیمکره جنوبی (که فصل بهار آن نیمکره محسوب می شود) برگزار می‌شود و سازمان ملل هر سال در اعتدال بهاری، این روز را جشن می‌گیرد.

رییس انستیتوی محیط‌زیست سازمان همکاری اقتصادی افزود: جوامع بسیاری هفته زمین را با آغاز روز زمین جشن می‌گیرند، در ایران نیز همزمان با سایر کشورهای جهان، هفته زمین پاک از روز دوم اردیبهشت به مدت یک هفته در سراسر کشور برگزار می‌شود. بر اساس تقویم رسمی کشور، دوم اردیبهشت ماه هر سال به نام “روز زمین پاک” نامگذاری شده‌ است.

وی اظهار داشت: به مناسبت گرامیداشت این روز راهکارهایی مانند صرفه جویی در مصرف کاغذ، کاشت نهال و گیاهان بومی، مشارکت در پویش های حمایت از محیط زیست، کاهش استفاده از وسایل آلاینده زمین، کاهش مصرف آب، توجه بیشتر به مدیریت پسماند، کاهش تولید زباله و تلاش برای افزایش آگاهی های عمومی ارائه شده است.

ادامه روند کاهش آلودگی هوا در اروپا در پی شیوع کووید-۱۹

محققان آژانس فضایی اروپا با بررسی مجدد ماهواره‌های خود از ادامه کاهش آلودگی هوا در سراسر اروپا خبر دادند.

به گزارش زیست آنلاین، چندی پیش داده‌های ماهواره‌ای آژانس فضایی اروپا نشان داد که آلودگی هوا در اروپا کاهش چشمگیری داشته است.

تجزیه و تحلیل‌های بیشتر این داده‌ها نشان می‌دهد که کاهش تمرکز سطح “نیتروژن دی‌اکسید” در سراسر اروپا همچنان ادامه دارد.

این کاهش آلودگی هوا با تعطیلی شهرها و ماندن مردم در خانه مصادف شده که به دلیل شیوع بیماری کووید-۱۹ همچنان ادامه دارد.

اطلاعات جدید ماهوراه “کوپرنیکوس سنتینل ” (Copernicus Sentinel-۵P) آژانس فضایی اروپا از کشورهای اتحادیه اروپا نشان می‌دهد که برخی از شهرها در مقایسه با همین زمان در سال گذشته، ۴۵ تا ۵۰ درصد در آلودگی هوا کاهش داشته‌اند.

ماهواره “کوپرنیکوس سنتینل-۵P” اولین ماموریت از برنامه کوپرنیکوس به منظور نظارت بر آلودگی هوا است که توسط آژانس فضایی اروپا(ESA) انجام می‌شود. این ماهواره، آلودگی هوا را با استفاده از ابزارهایی نظیر طیف‌سنج ماوراءبنفش، نور مرئی و مادون قرمز می‌سنجد.⠀⠀⠀⠀⠀.

دانشمندان “موسسه هواشناسی رویال هلند “(KNMI) طی ماه گذشته از داده‌های ماهواره “کوپرنیکوس سنتینل-۵P” ، برای نظارت بر هوا و آلودگی آن در اروپا استفاده کردند.

به گزارش ایسنا،تصاویر جدید این ماهواره نشان می‌دهد که غلظت نیتروژن دی‌اکسید از تاریخ ۱۳ مارس(23 اسفند) تا ۱۳ آوریل (25 فروردین) سال جاری میلادی، در مقایسه با همین بازه زمانی در سال ۲۰۱۹ میلادی، در شهرهای مادرید، میلان و رم حدودا کاهش ۴۵ درصدی داشته است.

البته این میزان در پاریس به ۵۴ درصد می‌رسد.

 ابر مسئله تغییرات اقلیم و پساکرونا

زیست آنلاین: پساکرونا واژه ای است که این روزها بسیار به گوش می رسد و این به معنای انتظار کوتاه مدت نهایتا یک یا دوساله برای پایان کرونا است. در حالیکه هیچگاه عبارت پسا تغییر اقلیم را نشنیده ایم. تغییرات اقلیم ابر مسئله ای است که حل آن با کشف یک دارو یا واکسن انجام نمی شود. فرایندی با تاثیرات بلند مدت و البته راه حل های پیچیده تر . احسان مرعشی در پاسخ به سوال زیست آنلاین به این موارد پرداخته و از نقش دولتها ،مردم و رسانه ها در این زمینه گفته است

به گزارش زیست آنلاین، سید احسان مرعشی از صاحبنظران حوزه انرژی و محیط زیست در پاسخ به این سوال که چرا بحران تغییر آب و هوایی به اندازه کرونا جدی گرفته نشده است، گفت: قبل از پاسخ به این سؤال به دو نکته اشاره میکنم:

نکته اول: بحران آب و هوا در این سؤال را معادل عبارت تغییر اقلیم (Climate change)  در نظر میگیرم.

نکته دوم: از آنجا که بحران فعلی ناشی از ویروس COVID-19 است که خود نوعی از ویروس کرونا میباشد بجای استفاده از کلمه کرونا از عبارت COVID-19 استفاده میکنم.
———————————————————–
پاسخ به این سؤال، در حال حاضر، کار راحتی نیست. باید توجه داشت ممکن است هنوز ابعاد مختلفی از بحران COVID-19 آشکار نشده باشد. با این وجود به چند مورد اشاره میشود:

1ـ تغییرات اقلیمی یک مسأله چند بعدی است. هرچند “تغییر اقلیم” یک عبارت است اما در حقیقت یک ابر مسأله محسوب میشود که از چندین زیر مسأله تشکیل شده است.

2ـ در تغییر اقلیم یک بخش تأثیرگذار (مانند: شرکتهای نفتی) و یک بخش تأثیرپذیر (آحاد مردم) وجود دارد در حالیکه در مورد COVID-19 تقریباً همه ذینفعان جزو بخش تأثیرپذیر هستند.

3ـ پوشش رسانه ای مرتبط با COVID-19 به مراتب گستردهتر از فعالیتهای موجود در رسانه های مختلف مرتبط با تغییراقلیم است. این امر به خصوص در زمینه اطلاع رسانی و هدایت افکار عمومی نقش قابل توجهی داشته است. این امر را میتوان ناشی از مورد بند 2 دانست.

4ـ اراده دولتها در کنترل و مدیریت بحران COVID-19 زمینه توجه بیشتر افکار عمومی به این موضوع را فراهم کرده است درحالیکه در موضوع تغییر اقلیم (مانند آلودگی هوا) بیشتر دولتها، در بهترین حالت، به صورت مقطعی و موردی به این مورد میپردازند و این خود باعث عدم توجه جدی مردم به موضوع میشود. دلایل متعددی برای این رفتار دولتها قابل ذکر است. مثلا:
ـ نقش و سهم خود دولتها در ایجاد آلودگیها
ـ نبود سازمانهای مردم نهاد و عدم فشار افکار عمومی

این نکته را نیز باید توجه داشت که حل ابرمسأله تغییر اقلیم نیازمند یک برنامه جامع بلند مدت (چند ساله و یا حتی چند ده ساله) است درحالیکه بحران COVID-19 در بدترین شرایط و طبق نظرات اعلام شده یک یا حداکثر دو سال طول خواهد کشید و با ساخت دارو و یا واکسن، موضوع از یک بحران به یک بیماری معمولی تبدیل خواهد شد. به همین دلیل، امروز شاهد استفاده مکرر از عبارت پساکرونا هستیم اما هیچگاه از عبارت پساآلودگی یا پسا تغییر اقلیم استفاده نمیشود. این موضوع، باعث شده تا دولتها در برنامه ریزیهای خود، مسایل و مشکلات جاری و زودگذر خود را در اولویت قرار دهند.

سید احسان مرعشی

200 لیتر آب و 23 کیلو گاز گلخانه ای حاصل تولید هر کیلو پارچه

زیست آنلاین:صنعت مد دومین آلاینده بزرگ جهان پس از صنعت نفت است و با رشد آن آسیب های زیست محیطیش در حال افزایش است. در حقیقت، تأثیر مخربی بر محیط زیست دارد. با این وجود، راه حل ها و گزینه های دیگری برای کاهش اثرات و جنبه های نامطلوب آن وجود دارد. قدم اول ایجاد آگاهی در مردم و تمایل به تغییر نهفته است.

به گزارش زیست آنلاین، با این مقدمه، در این گزارش به میزان مصرف آب و همچنین انتشار گازهای گلخانه ای در صنعت مد و قشن می پردازیم و موارد دیگر را در گزارش های بعدی به نظر مخاطبان خواهیم رساند.

مد و مصرف آب

صنعت مد یک مصرف کننده عمده آب است. مقدار زیادی آب شیرین برای فرآیند رنگرزی و اتمام تولید لباسها استفاده می شود. در تولید هر تن پارچه رنگی تا 200 تن آب شیرین می تواند مصرف شود.

همچنین، پنبه برای رشد به آب زیادی احتیاج دارد، اما معمولاً در مناطق گرم و خشک کشت می شود. جالب است بدانید برای تولید فقط یک کیلوگرم پنبه تا 20،000 لیتر آب مورد نیاز است. مصرف این مقدار آب فشار بسیار زیادی به این منبع گرانبها، که بسیار کمیاب هم هست، ایجاد می کند و پیامدهای اکولوژیکی چشمگیری مانند بیابان زایی دارد

روزانه 85 ٪ از آب مورد نیاز جمعیت هندوستان می تواند توسط آب مورد استفاده برای کشت و پرورش پنبه در این کشور استفاده شود و این درحالی است که 100 میلیون نفر در هند به آب آشامیدنی دسترسی ندارند.

هرساله در صنعت مد یک و نیم تریلیون لیتر آب مصرف می شود.

برای تولید یک تن پارچه رنگی 200 تن آب شیرین نیاز است.

در جهان 750 میلیون نفر به آب آشامیدنی دسترسی ندارند.

مد و انتشار گازهای گلخانه ای

صنعت پوشاک 10٪ از تولید گازهای گلخانه ای جهان را به خود اختصاص داده است.

به دلیل انرژی مورد استفاده در این صنعت شامل تولید محصولات و حمل میلیون ها پوشاک، گازهای گلخانه ای زیادی در هر سال  تولید می شود. الیاف مصنوعی (پلی استر ، اکریلیک ، نایلون و غیره) که در اکثر لباسهای ما استفاده می شود ، از سوخت فسیلی ساخته می شوند و در تولید آنها انرژی بسیار بیشتری نسبت به الیاف طبیعی مصرف می شود.

بیشتر لباسهای ما در چین، بنگلادش یا هند، کشورهایی که انرژی آنها اساساً حاصل از زغال سنگ است، تولید می شود وزغال سنگ کثیف ترین نوع انرژی از نظر انتشار کربن است. همچنین الیاف مصنوعی ارزان قیمت گازهایی مانند N2O منتشر می کنند که 300 برابر بیشتر از CO2 آسیب می رساند.

برای تولید هر کیلوگرم پارچه 23 کیلوگرم گاز گلخانه ای در هوا منتشر می شود.

هر ساله برای تولید الیاف پلی استر 70 میلیون بشکه نفت خام مصرف می شود.

اگر هر یک از ما به جای اینکه 50 بار از لباس های خود استفاده کنیم فقط 5 بار آنها را بپوشیم، انتشار گازهای گلخانه ای 4 برابر بیشتر می شود.

 مد و انتشار گازهای گلخانه ای

منبع:sustainyourstyle

 ژاپن میزان انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد

 زیست آنلاین: ژاپن آخرین آمار انتشار گازهای گلخانه ای خود را که کمترین میزان از سال 1990 را نشان می دهد، مورد تجدید نظر قرار داد.

به گزارش زیست آنلاین، داده های روز سه شنبه از وزارت محیط زیست ژاپن نشان می دهد میزان انتشار گازهای گلخانه ای نسبت به سال گذشته 3.9٪ کاهش یافته است که از تخمین 3.6 درصدی در ماه نوامبر 2019 بیشتر بوده است. این ارقام، آخرین اطلاعات موجود میباشند. این وزارتخانه اعلام كرد كه این کاهش عمدتا به دلیل گسترش تاسیسات انرژی های نو مانند خورشیدی و بادی و همچنین شروع بکار مجدد راكتورهای هسته ای پس از فاجعه فوكوشیما بوده و آب و هوای معتدل و افزایش بهره وری نیز در آن نقش داشته اند و از سال مالی 2009 -2010 بیشترین افت انتشار را ثبت نموده است.

ژاپن، به عنوان يکي از بزرگترين آلاينده کننده هاي جهان، قصد دارد بر اساس بخشي از تعهداتش در توافق نامه اقليمي پاريس، انتشار گازهاي گلخانه اي خود را تا  سال 2030 به ميزان 26٪ کمتر از مقدار سال 2013 برساند. در میان هشدارهای بین المللی مبنی بر این که دولتها به اندازه کافی برای حفظ دمای جهانی که حداکثر 1.5 درجه سانتیگراد (2.7 درجه فارنهایت) می باشد، متعهد نیستند فشارها را برای اهداف تهاجمی در خصوص پیشگیری از گرمایش جهانی که یکی از مخرب ترین نتایج تغییرات آب و هوا است، بیشتر می کند.

براساس اطلاعات مربوط به تجدید پذیرها، میزان تولید گاز گلخانه ای ژاپن برای پنجمین سال متوالی کاهش یافته و با اندکی کاهش نسبت به پیش بینی قبلی که در ماه نوامبر 1.244 میلیارد تن تخمین زده شده به 1.240 میلیارد تن رسیده است. این وزارتخانه می گوید که تولید گازهای گلخانه ای ژاپن نسبت به سال مالی 2013-2014  12٪ کاهش داشته است.

منبع:bloomberg

 نیم قرن قدمت طرح جامع انرژی دریغ از یک برنامه قابل اجرا

زیست آنلاین: طرح جامع انرژی کشور در تاریخ 27 فروردین سال 1399 به تصویب هیات دولت رسید. از هنگام تهیه آخرین طرح جامع انرژی در کشور 26 سال می گذرد. طرح جامع انرژی از مصوبات قانون برنامه پنجم توسعه بود که تهیه و تصویب آن تا برنامه ششم توسعه به طول انجامید. به بهانه تصویب طرح جامع انرژی و بررسی ابعاد محتلف آن، زیست آنلاین میزگردی را با حضور دوتن از صاحبنظران حوزه انرژی ترتیب داده است.

به گزارش زیست آنلاین، یدالله سبوحی از پیشگامان  تهیه طرح  جامع انرژی کشور و استاد اقتصاد انرژی از دانشگاه شریف و شهرام اتفاق کارشناس و پژوهشگر حوزه انرژی مهمانان میزگرد بودند

محمد ابراهیم رئیسی پژوهشگر اقتصاد انرژی و محیط زیست میزبان این دو صاحبنظردراین میزگرد بوده است لازم به ذکر است که با توجه اوضاع حاکم بر این روزهای ما به سبب کرونا این میزگرد به شکل مجازی برگزار شده است.

دراین میزگرد یدالله سبوحی از

1- تاریخچه طرحهای جامع انرژی از سال های قبل از انقلاب تاکنون

2- روند تهیه طرح جامع انرژی در سال 1373 و ویژگیهای آن

3- آنچه که از طرح جامع انرژی کشور در برنامه ریزیهای کشور به کار گرفته شد

4- نقدی بر طرح جامع انرژی مصوب دولت و بی توجهی آن به تحولات اخیر بازار نفت و گاز و محیط زیست در جهان

5- راهکارهائی برای  برنامه ریزی بخش انرژی کشورمی گوید

و شهرام اتفاق نیز از

1-تاریخچه طرحهای جامع انرژی در جهان

2-  تقسیم بندی کشورها و نحوه اجرائی شدن طرحهای جامع انرژی در آنها

3- تاثیر ساختارهای اقتصادی در برنامه ریزی بخش انرژی در بازارهای جهانی

4- لزوم یا عدم لزوم برنامه ریزی در بخش انرژی و نحوه انجام آن گفته است.
زیست آنلاین شما را به شنیدن فایل صوتی این میزگرد دعوت می کند.

فجایع آب و هوایی در حال وقوعند

زیست آنلاین: ایالات متحده هر سال میلیارد ها دلار صرف سیستم های شرایط اضطراری می کند، اما به اندازه کافی آمادگی ملی برای فاجعه ها را جدی نگرفته است. این درسی است که در هفته های اخیر از ساکنان نشویل و جونسبورو آموخته شده است.

به گزارش زیست آنلاین، در تاریخ 28 مارس گردبادی در جونسبورو، آرکانزاس، چندین خیابان با ساختمانهای ارزشمندش را ویران کرد و به مجروح شدن 22 نفر منجر شد. به طور معمول، چنین اتفاقی در اکثر خبرها وجود دارد و ضمن انتشار اخبار آن به نیروهای امدادی هشدار می دهد که به سرعت وارد عمل شوند. اما این اتفاقات در این شرایط عادی نیستند پس مقامات محلی از مردم می خواهند که در خانه بمانند.

دو هفته قبل، تقریباً دوازده گردباد از شهر نشویل عبور کردند. آسیب ها و خسارت های آنها به اندازه ای بود که شرایط اضطراری اعلام شود و نیروهای امدادی را روانه منطقه نمایند. اما تا اواسط ماه مارس، به اکثر تیم های بررسی سوانح و مراکز فراخوان افراد دستور داده شد تا از راه دور کار کنند. به بازماندگان حوادث هم گفته شد كه بصورت آنلاین تقاضای كمك می كنند.

مدیران سازمان های خصوصی و دولتی که در شرایط اضطراری به سوانح پاسخ می دهند، شروع سال 2020 را یک آزمایش و مانور می دانند که البته نتایج آن ناکام بوده است. به دلیل شیوع ویروس کرونا، تعداد بروز شرایط اضطراری از 43 مورد در ابتدای ماه مارس به 97 مورد در تاریخ 10 آوریل افزایش داشته است.

هرچند این مدیران برای کارها و اقدامات خود مدتهای طولانی آموزش دیده اند، اما اعتقاد دارند: حتی کشوری مثل ایالات متحده که دارای آژانس ملی شرایط اضطراری است، واقعاً برای رسیدگی به شرایط اضطراری که در سطح ملی باشد، طراحی نشده و پاسخگو نیست. آژانس ملی شرایط اضطراری آمریکا یا FEMA به گونه ای طراحی شده است که حداکثر چند حادثه هم زمان را مدیریت و برطرف کند. در حقیقت، این سیستم در صورت لزوم بر توانایی انتقال منابع از یک ایالت به ایالت دیگر حساب می کند.

گرگ فارستر، مدیر اجرایی سازمان های داوطلبانه ملی (Nvoad) که در فاجعه فعالیت می کنند، گفت: “هیچ یک از ما و حتی FEMA ، رویدادی را که یکباره بر کل کشور غلبه کند پیش بینی نکرده ایم. “و هیچ یک از ما منابع لازم برای پاسخگویی در برابر حوادثی مانند این را نداریم.”

Nvoaائتلافی از سازمانهای عمدتا خیرخواهانه است که میلیون ها داوطلب را به مناطق حادثه دیده می فرستد. آنها به طور معمول، انبارهای لوازم محافظتی مانند ماسکهای N95 و لباسهای مخصوص مواد شیمیایی را در اختیار دارند که در ابتدای بحران کرونا، با اطمینان از این که تجهیزات مجدداً جایگزین می شوند، وسایل حفاظتی را به بیمارستانها و مراکز درمانی تحویل دادند. اما به گفته فارستر، این اتفاق یعنی جایگزینی تجهیزات جدید انجام نشده است. بیشتر داوطلبان این گروه بیش از 60 سال دارند و این بدان معنی است که بدون تجهیزات، به آنها گفته می شود که در خانه بمانند.

کریگ فوگات، که FEMA را در دوران دولت اوباما اداره می کرد، می گوید: “ما سیستم های خود را بر اساس آنچه ممکن است رخ دهد، تجهیز کرده و ساخته ایم.” این یعنی به خصوص در مورد حوادث مربوط به تغییرات آب و هوایی که به طور مداوم درحال وقوع و افزایش است توانایی مقابله جدی وجود نخواهد داشت. تقریباً هر سال وقوع طوفان ، سیل و آتش سوزی رکوردهای جدیدی را ثبت می کنیم. به معنای دیگر حوادث و فاجعه های محیط زیستی و آب و هوایی در حال افزایش هستند که قدرت مقابله با آنها را نداریم.

فوگات از زمان ترک FEMA ، برای آماده سازی دولت های ایالتی و محلی برای شرایط اضطراری شدیدی که در آینده رخ خواهد داد در تلاش بوده است به عنوان مثال، تغییر کدهای ساختمان ها برای مواجهه با افزایش بارندگی و جاری شدن سیل مورد توجه قرار داشته است.

اگرچه ایالات متحده هر سال میلیارد ها دلار صرف سیستم های شرایط اضطراری می کند، اما به اندازه کافی آمادگی ملی برای فاجعه ها را جدی نگرفته است. این درسی است که در هفته های اخیر از ساکنان نشویل و جونسبورو آموخته شده است. ما هنوز در حال برنامه ریزی برای گذشته هستیم نه آینده. “ما باید جامع تر و پیشگیرانه فکر کنیم.”