ناشران دلال شده اند یا دلال ها ناراضی اند؟
در این ویدیو، نایب رئیس اتحادیه فروشندگان کاغذ و مقوا، از انجام احتکار واردکنندگانی سخن می گوید که کاغذ را با ارزهای تخصیصی، به کشور وارد کرده اند، اما به دلیل نوسان قیمت دلار، به امید سود بیشتر، کاغذهای وارداتی را به بازار عرضه نمی کنند و این امر به افزایش قیمت ها انجامیده است. بلافاصله، رییس گشت های مشترک تعزیرات حکومتی استان تهران که در محل حضور دارد، آدرس را به سمت دیگری می برد و با حرارت و تاکید، بدون اشاره به هیچگونه نقش و عملکرد واردکنندگان و تجار، از ناشرانی سخن می گوید که کاغذ تخصیص یافته از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت صنعت، معدن و تجارت را که طی تشخیص کارگروهی تخصصی، به قیمت ارز دولتی به آنان اختصاص یافته است، در بازار می فروشند؛ تا ضررهای شان را جبران کنند، و با تاکید می گوید، ناشران دلال شده اند و این امر، بازار را به هم ریخته است.
شخصا به وقت مقتضی، نقدهای جدی به شرایط اولیه تخصیص کاغذ دولتی به ناشران داشته و به نگارش درآورده ام. اما در پی این اتهام سنگین و عمومی که بدون استثناء قایل شدن به جامعه نشر کشور وارد شده است، بر خود وظیفه می دانم به عنوان یک ناشر، مولف و روزنامه نگار حوزه کتاب، چند پرسش را از مسوول محترم در سازمان تعزیرات حکومتی، به شرح زیر بیان کنم، شاید لایه های دیگری گشوده شود؛ مخصوصا که این اتهام زنی مشهود، با سکوت و انفعال متولیان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همراه است، متولیان توییت باز و مدیران منصوب شان که حتی در شمار توییت های سیاسی خود نیز برای ظاهرسازی هم که شده، نسبتی را با فرهنگ و هنر رعایت نمی کنند.
و اما پرسش ها:
۱-چرا در میان همه کالاهای اساسی که این روزها شرح رسوایی آن ها همه جا را فرا گرفته است، دقیقا کاغذ مهمترین سوژه از نظر سازمان محترم تعزیرات حکومتی قرار گرفته است؟ آن هم دقیقا بخش فرهنگی آن؟ آیا در حال حاضر شرایط در زمینه سایر کالاها در بازار روزمره مردم، از شرایط مطلوبی برخوردار است؟
این پرسش از صداوسیما هم موضوعیت دارد که چطور در پی سخنان معاون اول رییس جمهور، که برای نمونه، در همان خبر هم «دارو» به عنوان یک کالای اساسی و از اقلام مورد نیاز و ضروری مورد توجه قرار گرفته بود، گزارش وضعیت بازار کاغذ برای پخش انتخاب شد؟ آیا این نسبت بندی، از سر نداری و ناچاری در زمینه گزارش تولیدی بود یا علت خاصی داشت که ما از درک آن عاجزیم؟
۲-بر فرض صحت سخن رییس محترم گشت های تعزیرات حکومتی استان تهران، چرا ایشان که در این زمینه مسئولیت دارند، با توجه به آگاهی جدی که مدعی آن هستند، با ناشران متخلف برخورد نمی کنند؟ یا چرا دست کم فهرست آنان را منتشر نکرده، یا در اختیار دستگاه های ذیربط قرار نمی دهند تا در تصمیم گیری های آتی، مبنای عمل قرار گیرد؟ مگر نه اینکه ایشان در این زمینه حقوق و دستمزد می گیرند که با متخلفان برخورد کنند؟ پس چرا برخوردهای لازم با وجود این سطح از آگاهی مورد ادعا، صورت نگرفته است؟ که اگر گرفته بود، تخلف مورد ادعای ایشان قاعدتا باید پایان می یافت.
۳-چرا در شرایطی که نایب رییس اتحادیه فروشندگان کاغذ و مقوا از تخلف و زورگویی تجار و واردکنندگانی سخن می گوید که بدون ارتباط با حوزه نشر و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، با ارزهای تخصیص یافته کاغذ وارد کرده و از عرضه آن امتناع می کنند، مسئول محترم سازمان تعزیرات حکومتی، بدون هیچ گونه اشاره به نقش این بخش و این ضلع از ماجرا، با تاکید و انحصارا، ناشران را نوک پیکان حمله خود قرار می دهد؟
۴-سهم نشر کتاب و نشریات از بازار کاغذ ایران مشخص است. سهمی که در برابر انبوه مصرف هایی چون مقواهای مصرفی در مشاغلی چون قنادی، اسباب بازی، بسته بندی های کالاهای مختلف، لوازم التحریر مصرف بخش دانشگاهی و دانش آموزی، بانک ها، ادارات و شرکت ها، دخانیات، تبلیغات و غیره و غیره، عملا سهم و حرف چندانی برای گفتن ندارد. آیا در این حوزه ها در زمینه مصرف کاغذ وارداتی هیچگونه تخلفی صورت نمی گیرد که مورد توجه مسئولان محترم سازمان تعزیرات حکومتی نیست؟ و چگونه در میان این همه مشاغل و مصارف، فقط حوزه نشر مورد توجه قرار گرفته است؟ آیا این خود مصداق آدرس غلط دادن نیست؟ آیا آدرس غلط دادن احتمالی، خود شائبه برانگیز نخواهد بود؟
۵-میزان کتاب های منتشر شده در کشور، قابل احصاء است و بنا بر آمار رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در دو سال گذشته، از هر لحاظ با رشد همراه بوده است. اگر ناشران همگی مشغول دلالی کاغذ هستند، این کتاب ها دقیقا با چه چیزی در حال تولید هستند؟ آیا کتاب ها با کف آب شهری منتشر می شوند؟ آیا میزان کتاب های تولیدی با حجم مشخص و محدود کاغذهای اختصاص یافته، اختلاف معناداری دارد؟
البته شکی نیست که در هر حوزه، تعدادی متخلف و سودجود هم وجود دارند؛ آما آیا این وضعیت فقط مشمول حوزه نشر کتاب است؟ آیا این تمایز قایل شدن، خود نشانی از مظلومیت فرهنگ و هنر در کشور نیست؟
۶-رئیس محترم گشت های مشترک تعزیرات حکومتی استان تهران معتقد است که اگر امر واردات کاغذ مورد نیاز نشر به تجار و فروشندگان کاغذ واگذار شود و حمایت دولتی آن برداشته شود، بازار رقابتی شده، قیمت ها شکسته می شود. به دلیل آنکه خیلی زمان نگذشته است، خوب به خاطر داریم که در آستانه نمایشگاه کتاب سال ۹۷، یعنی حدود دو سال پیش که کاغذ حمایتی وجود نداشت و واردات کاغذ در اختیار قشر مورد توجه این مسئول محترم سازمان تعزیرات قرار داشت، هر بند کاغذ ناگهان چهار تا پنج برابر افزایش قیمتی را تجربه کرد. واویلایی برپا شد که بیشتر به قربانگاه می مانست تا بازار کاغذ.
اولا با وجود چنین مصداق مشهودی که در ذهن داریم، این مسوول محترم سازمان تعزیرات، چطور و با چه منطقی معتقد است که اگر این تفویض صورت گیرد، قیمت های بازار کاهش می یابد؟
دیگر این که کارنامه عملکرد سازمان یادشده در آن زمان در برخورد با تجار، فروشندگان و درواقع دلالان اصلی چگونه بوده است؟ میزان برخورد با واردکنندگان متخلف چرا در آن زمان اعلام نشد و قشر خاصی هم متهم نشد؟ چرا آن قیمت های زورگویانه، تا زمانی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با همکاری بانک مرکزی و وزارت صنعت، معدن و تجارت، راسا به واردات کاغذ مورد نیاز حوزه نشر اقدام کرد، شکسته نشد؟ آیا کنار هم قرار گرفتن این واقعیت ها، با سخنان امروز، مبنی بر دلال شدن ناشران، سوء تفاهم های ناخوشایندی ایجاد نمی کند؟
۷-اما از یک ضلع دیگر ماجرا هم نباید غافل بود. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، طبق قوانین موجود، متولی و مسئول حوزه نشر است. در روزگار کرونازده ای که بی تدبیری ها و بی توجهی ها، خود زخم های کاری به بدنه فرهنگ و هنر کشور زده اند که برخی شاخه ها را در آستانه ورشکستگی مطلق قرار داده است، این سکوت و بی توجهی به حیثیت حوزه فرهنگ کشور، خود نهایت بی مسئولیتی و مسئولیت ناپذیری نیست؟
