احیای کویر با کاشت درختان

در حالی که درختان برای محیط زیست معجزه کرده اند ، اما پس از رشد ، آنها مواد اولیه صنعت کاغذ را نیز تأمین می کنند. مواد آلی از همان صنعت کاغذسازی برای کوددهی مزارع درخت استفاده می شوند. طبق گفته وانگ تینگ ، معاون مدیر کل شرکت توسعه جنگلداری مایلی ،این یک شرایط عالی است. وی می گوید: “جنگل ها باعث احیای محیط زیست و تأمین مواد اولیه می شوند ؛ صنعت كاغذ سازی كودها نیز تأمین می كند”

این به هیچ وجه یک کار آسان نیست. اگرچه این زمین توسط دولت داده شده است ، اما یارانه ها و وام هایی به این گروه اعطا شد ، اما انجام پروژه ای به این بزرگی ، در بیابان ، به کار و فداکاری زیادی نیاز دارد. هنوز چالشهای مهمی باقی مانده است: آب ناکافی برای آبیاری ، طوفان های شن ، حشرات و آفات. با این حال ، هدف کلی تبدیل نهایی این کویر به واحه ، این چالش ها را نادیده می گیرد. در حال حاضر ، این پروژه محیط محلی را بهبود بخشیده است و به گفته “تینگ ” ، اگر آنها بتوانند مردم محلی بیشتری را به کاشت درخت ترغیب کنند ، این امر بر محیط زیست تأثیر مثبت می گذارد و همچنین شرایط اقتصادی مردم را بهبود می بخشد. این سرمایه گذاری توسعه جنگلداری یک مورد کلاسیک از منطقه ای است که طبیعتاً مانند اوگاندا دارای استعداد نیست ، اما روش هایی را برای استفاده مناسب از زمین های کویری خود ابداع کرده است. برعکس ، در اوگاندا که به طور طبیعی از نظر پوشش گیاهی غنی هستیم ، اقدامات مدیریت محیط زیست ما بسیار ضعیف است. بر اساس پیش بینی ها ، در صورت عدم اقدام برای تغییر مدیریت ضعیف محیط زیست ، اوگاندا در کمتر از 40 سال می تواند پوشش جنگلی خود را از دست بدهد. گزارش محیط زیست 2008 در مورد عواقب وخیم تخریب پوشش جنگل ، به ویژه ناپدید شدن تالاب ها و اجسام آبی هشدار داد. چهار سال بعد ، اوگاندا در محیط زیست ، اگر نگوییم بدتر ، همچنان ضعیف است.

 

راه حل های نوآورانه

از طرف دیگر ، نینگشیا از روش های ابتکاری برای توسعه تولیدات کشاورزی و تهیه محصولات لبنی استفاده کرده است (گاوداری های لبنی عمدتا به ذرت بستگی دارند که در مقیاس وسیعی کاشته می شود ، بخشی از این امر به این دلیل است که آنها می خواهند علفزارهای خود را در معرض تخریب گاو قرار دهند) . به گفته “کانگ ژان پینگ” ، معاون مدیر اداره تبلیغات و مدیر دفتر تبلیغات خارجی ، منطقه خودمختار نینگشیا هوی ، توت فرنگی تنها مزیت رقابتی نینگشیا نیست. موفقیت کشاورزی این منطقه در درجه اول در سیستم آبیاری باستان از رودخانه زرد معروف است.

به عنوان مثال ، پارک صنعت باغبانی هلان ، محصولات متنوعی را با استفاده از روش هیدروپونیک تولید می کند – فرآیندی که گیاهان بدون خاک و عناصر غذایی لازم با آب مورد استفاده برای آبیاری رشد می کنند. از طریق این روش ، مقامات این شهرک صنعتی می گویند که آنها قادر به تولید محصولات متنوعی در مقادیر زیاد در فضای محدود هستند. به همین دلیل نینگشیا قادر به صادرات سبزیجات و میوه جات به طور عمده به هنگ کنگ در میان سایر کشورها و همچنین سیب زمینی شیرین به خاورمیانه و سایر کشورهای عربی است.

این توسعه کشاورزی را می توان تا حدی به آکادمی کشاورزی منطقه نسبت داد که تحقیقاتی را در زمینه فناوری های کشاورزی برای توسعه محصولاتی مانند گندم ، ذرت ، برنج و همچنین میوه هایی مانند توت فرنگی معروف انجام می دهد.

راه حل های ابتکاری با هدایت استانی در چین ، به لطف آبیاری و کاشت درخت در منطقه کویر ، ثروت آن را چرخانده است.

برای استانی که دارای زمین های وسیع بیابانی است و در بین پنج استان خودمختار چین در رده سوم توسعه قرار دارد ، منطقه خودمختار نینگشیا هوی ، واقع در شمال غربی چین ، پیشرفت چشمگیری را به ثبت رسانده است. آمارهای وب سایت برتر چین www.china.org.cn حاکی از آن است که نینگشیا استانی با سومین تولید ناخالص داخلی کوچک در چین است که همسایگانش ، مغولستان داخلی و شاآنشی ، به عنوان قوی ترین اقتصادهای استانی در حال ظهور در آن کشور طبقه بندی شده اند. و با این وجود یینچوان ، یك پایتخت نینگشیا ، برای یك بازدیدكننده اوگاندائی ، یكی از پیشرفته ترین و برنامه ریزی شده ترین كلانشهرها با شبكه جاده ای بسیار خوب است – البته در مقایسه با كامپالا.

به عنوان یک منطقه تا حد زیادی خشک ، تحولات نینگشیا عمدتاً به این دلیل است که این کشور به عنوان منبع اصلی تولید توت فرنگی در چین محسوب می شود – میوه ای که این منطقه از نظر یک گنج است . در انستیتوی تحقیقات لیسیوم بارباروم در یینچوان ، مزارع بزرگی از توت فرنگی و انگور وجود دارد که عمدتا برای اهداف دارویی و تولید نوشیدنی کشت می شوند.

آقای وانگ لینگ از دپارتمان کشاورزی ، جنگلداری و دامپروری نینگشیا می گوید که مسیر توسعه منطقه به شدت توسط کشاورزی تعیین می شود.

لینگ با بیان اینکه “رودخانه زرد” (برای اهداف آبیاری) برای ما ، برای گیاهان و حیوانات ما بسیار مهم است ، افزود: دستاوردهایی که تاکنون به دست آورده اند بدون انجام اقدامات مداوم ضد بیابان زدایی مانند کاشتن درخت امکان پذیر نخواهد بود. .

یکی از این پروژه ها ، پایگاه صنایع کاغذ سازی است که مواد اولیه آن از یک طرح گسترده درختکاری در یک منطقه بیابانی در شهر ژونگ وای  حاصل می شود. از سال 2001 ، گروه مایلی که این پروژه را مدیریت می کند ، توانسته است بخشهای زیادی از این کویر سابق را به گرینلند گسترده تبدیل کند ، آبیاری مداوم از طریق رودخانه زرد پشتیبانی می شود.