نوشته‌ها

جهان سالانه33 میلیاردتن co2 تولیدمی کند

زیست آنلاین: رشد CO2 در سال های 2017 و 2018 بیشتر مربوط به کشورهای غیر OECD ، به طور عمده جنوب شرقی آسیا و خاورمیانه بوده است. به طور کلی کشورهای غیر OECD نرخ رشد بالاتر از 2٪ را در هر دو سال نشان داده اند و انتشار آنها در سال 2018 از 20 میلیارد تن فراتر رفته است.

به گزارش زیست آنلاین،آژانس بین المللی انرژی یا IEA میزان تولید سالیانه گازهای گلخانه ای ناشی از احتراق سوخت و تجزیه و تحلیل آن را ارائه می کند. انتشار این گزارش برای تحلیلگران و سیاست گذاران در بسیاری از مجامع بین المللی به ابزاری اساسی تبدیل شده است. داده های موجود در این گزارش مربوط به انتشار گازهای CO2 برای 150 کشور از 1971 تا 2017 است. میزان گازهای گلخانه ای با استفاده از داده های انرژی پایگاه IEA و عوامل انتشار مندرج در دستورالعمل های IPCC 2006 محاسبه شده است.

انتشار CO2 ناشی از احتراق سوخت تحت تأثیر طیف وسیعی از عوامل و فاکتورها از جمله رشد جمعیت ، تولید ناخالص داخلی و تأمین انرژی قرار می گیرد. انتشار دی اکسید کربن در بخش تولید برق ، حدود 40٪ از کل انتشار می باشد که عواملی همچون میزان تولید برق، بازده تولید ، سهم و نوع سوخت فسیلی بر آن تأثیر می گذارند. نمودار زیر نشان دهنده میزان انتشار گازهای گلخانه ای در جهان می باشد:

نمودار زیر سهم انواع سوخت و تولید برق را نشان می دهد:

انتشار جهانی CO2 ناشی از احتراق سوخت پس از سه سال ثبات دوباره افزایش یافت و در سال 2017  به 32.8 میلیارد تن رسید. داده های آماری نشان می دهد که با رشد اقتصادی، افزایش بهره وری انرژی و کند شدن نفوذ تجدید پذیرها این مقدار در سال 2018 حتی سریعتر رشد کرده است.

همانطور که در چند سال گذشته نیز اتفاق افتاده است این رشد در سال های 2017 و 2018 بیشتر مربوط به کشورهای غیر OECD ، به طور عمده جنوب شرقی آسیا و خاورمیانه بوده است. به طور کلی کشورهای غیر OECD نرخ رشد بالاتر از 2٪ را در هر دو سال نشان داده اند و انتشار آنها در سال 2018 از 20 میلیارد تن فراتر رفته است.

منیع:iea


هر درخت شهری چقدر ارزش دارد

مطالعات متعددی تاکنون در زمینه منافع اقتصادی درختان شهری صورت گرفته؛ به عنوان مثال در نیویورک تقریبا ۸۷۶ هزار اصله درخت وجود دارد. این درختان مساحتی در حدود ۲۳.۱ درصد از تمام سطح شهر را در بر گرفته‌اند. برآوردها حاکی از آن است که درختان این شهر سالانه ۱۱.۲ میلیون دلار در مصرف انرژی و ۳۸۶ هزار دلار در هزینه‌های ناشی از آلودگی هوا و دی‌اکسیدکربن صرفه‌جویی می‌کنند.

به گزارش زیست آنلاین، مثال دیگر مربوط به هند است که مساحت پوشش جنگلی آن در حدود ۷۰ میلیون هکتار برآورد شده است، دولت هند اعلام کرده که قصد دارد سالانه ۵ میلیون هکتار به مساحت جنگل‌های این کشور اضافه کند اما از طرفی ۴۰ درصد از مساحت جنگل‌ها در این کشور به واسطه تخریب‌های گسترده در معرض نابودی قرار دارد.

یک دانشمند هندی این طور جمع‌بندی کرده که میزان اکسیژنی که یک درخت ۵۰ ساله معمولی شهری در این کشور تولید می‌کند ۳۵۰ هزار روپیه؛ آبی که در طول مدت عمر مفیدش تصفیه کرده ۴۵۰ هزار روپیه؛ خاکی که حفاظت کرده ۳۷۵ هزار روپیه؛ تاثیری که در کنترل آلودگی هوا داشته ۷۵۰ هزار روپیه و نقش آن در تامین سرپناه برای موجودات زنده ۳۷۰ هزار روپیه ارزش دارد. در حالی که اگر همان درخت ساده شهری قطع شود، الوار آن حداکثر ۵۰ هزار روپیه ارزش خواهد داشت. لذا برآوردها نشان می‌دهد که ارزش بقای یک درخت بسیار بیش‌تر از نابودی آن‌ درخت است.

با توجه به اینکه ۲۰ سال است که به صورت سازماندهی شده درخت می کارم در این سال ها چند هدف را پی گیری کردم اول اینکه خودم و خانواده در هر مراسم درختکاری که شرکت می کنیم تعداد زیادی درخت می کاریم که تعداد این مراسم سالانه زیاد است ، دوم هر ساله با فراخوان هایی که می دهیم جماعت زیادی که برایشان امکان کاشت درخت ممکن نیست با توجه به امکانات سازمان های دولتی برای امر کاشت درخت در عرصه خارج از شهر و داخل شهر را مشارکت می دهیم.

آلودگی هوا سه سال از طول عمر انسان را کوتاه می کند

زیست آنلاین: نتایج یک تحقیق بین المللی  نشان می دهد که کاهش طول عمر ناشی از آلودگی هوا بطور میانگین بیشتر از استعمال دخانیات است.

به گزارش زیست آنلاین،محققان دریافته اند که به دلیل آلودگی هوا امید به زندگی تقریباً سه سال کاهش یافته است.این مطالعه نشان می دهد که در صورت کاهش انتشار سوخت های فسیلی تا حد صفر، امید به زندگی یک سال افزایش خواهد داشت و در صورت حذف انتشار ذرات ناشی از آتش سوزی های طبیعی یا گرد و غبار ناشی از باد میانگین امید به زندگی در سطح جهانی می تواند بیش از 20 ماه افزایش یابد. بنابر این، آلودگی هوا ناشی از سوخت های فسیلی به خودی خود به عنوان یک عامل مهم در بهداشت جهانی شناخته می شود.

پروفسور جوز لیولد از اعضا تیم تحقیقات می گوید : ” باید بگویم از دست دادن امید به زندگی در اثر آلودگی هوا بسیار بیشتر از سایر عوامل خطرآفرین و حتی بالاتر از استعمال سیگار است و این برای ما کاملاً غیر منتظره بود.”

بر اساس تجربیات قبلی، این مطالعه تأثیر ریز ذرات معروف به PM2.5 و همچنین  تأثیر ازن بر روی بدن و میزان قرار گرفتن در معرض این آلاینده ها را ترسیم می کند. و آمار و ارقام ارائه شده از جمله جمعیت و مرگ و میر مربوط به  سال 2015 می باشد.

پس از حمع آوری داده ها، تیم میزان مرگ و میر زودرس ناشی از آلودگی هوا را در بیماریهای غیر واگیر، فشار خون بالا و دیابت تقسیم بندی کرده است.

در بین کشورهای مختلف جهان، آلودگی هوا به طور متوسط 2.9 سال امید به زندگی را می کاهد و این رقم بزرگتر از میزان مرگ و میر ناشی از استعمال دخانیات است

نتایج این تحقیق نشان می دهد که در سطح جهانی میزان کاهش عمر ناشی از مصرف دخانیات2.2 سال، خشونت های بین افراد 0.3 سال، ایدز 0.7 سال و بیماری هایی که توسط انگل ها گسترش یافته است 6/0 سال می باشد.

نکته جالب توجه در نتایج بدست آمده این است که: در صورت کاهش آلودگی هوا و به تبع آن قطع ذرات معلق در هوا، هر سال بیش از 5.5 میلیون مرگ زودرس در سطح جهان قابل پیشگیری است.

با این وجود ، بین مناطق و کشورها تفاوت هایی وجود دارد بطوریکه کاهش این آلودگی از مرگ 2.4 میلیون نفر در سال در شرق آسیا پیشگیری نموده و در مقابل  3.9 سال امید به زندگی را افزایش می دهد. درحالیکه این مقادیر در آفریقا معادل کاهش 230،000 مرگ در سال و افزایش  8 ماه به امید به زندگی بوده و ارقام در استرالیا حتی کوچکتر خواهد بود.

تعداد کشته شدگان ناشی از آلودگی هوا به طور کلی با افزایش سن ارتباط مستقیمی دارد. البته در برخی مناطق از جمله آفریقا و جنوب آسیا نیز تعداد بسیار زیادی از مرگ ها در بین کودکان مشاهده شده است.

بیماری های قلبی بیشترین تعداد مرگ تقریباً 2.8 میلیون در سال را در سراسر جهان به خود اختصاص داده است . در مقابل ، مرگ و میر ناشی از سرطان ریه ، بیماری انسداد مزمن ریه و عفونتهای تنفسی تحتانی روی هم ، در حدود 2.6 میلیون مرگ ناشی از آلودگی هوا را تشکیل شده است.

اقداماتی همچون برنامه ریزی و مدیریت شهری، استفاده از سیستم های حمل و نقل عمومی، مراقبت های بهداشتی می تواند امید به زندگی را بهبود ببخشد.

توهـم رشــد ســبز

زیست آنلاین: رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

به گزارش زیست آنلاین،آیا دموکراسی می تواند بدون کربن زنده بماند؟ ما نمی خواهیم این موضوع را درک کنیم . باید پذیرفت که ایده رشد مداوم اقتصادی به زودی باعث فاجعه آب و هوایی میشود .

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵0: یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم.

یک داســتان دربــاره گرمایش زمیــن برایتان تعریــف میکنم که ما لیبرالها هر شــب برای خودمان تعریفش میکنیم: وقتی که بالاخره ما از شر دایناســورهایی مثل ترامپ خالص شديم، به جان شرکتهای طمعکار و لابیهای سوختهای فسیلی میافتیم و در نهایت به یک « سیاست نوین ســبز » رای خواهیم داد. این سیاست جدید روی صنایع پاک با رشد سریع سرمایه گذاری خواهد کرد: انرژیهای خورشیدی و بادی، خودروهای برقی و پوشاک سازگار با محیط زیست. این یک بازی برد-برد برای همه خواهد بود:  هم جوامعمان سبز خواهند بود و هم مردم به خرید کردن ادامه خواهند داد. این داستان «رشد سبز» نام دارد.

بدبختانه رشــد سبز احتمالا فقط یک داســتان باقی میماند، دست کم طی چند دهه آینده، طی دورانی که ما مجبوریم تولید بخش عمده گازهای گلخانه ایمان را قطع کنیم تا ســیاره مان قابل ســکونت باقی بماند یک راه بیشتر نخواهیم داشت: یا سبز بشویم یا رشد اقتصادی داشته باشیم. این دوتا با هم امکان ندارند. بگذارید از پایه شروع کنیم. هیئت بین دولتی تغییر اقلیم (IPCC) ميگويد ما باید تا سال ۲۰۳۰ تولید گازهای گلخانه ای را نصف کنیم تا این شانس را داشته باشیم که افزایش دما را به 1.5درجه سانتیگراد محدود کنیم. عده زیادی از دانشمندان می گویند این نگاه IPCC خیلی خوشبینانه است، اما بیایید فعلا این را بپذیریم. برای رسیدن به چنین وضعیتی دو چیز نیاز است:
•    کاهش تولید گازهای گلخانه ای
•    و زیاد نشدن جمعیت

سال پیش هم تولید گازهای گلخانه ای افزایش داشت و هم جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است. پس ما هم باید از تولید گازهای گلخانه ای کم کنیم در حالی که تعداد بیشتری از مردم را غذا می دهیم و سوخت می رسانیم. اما این افراد هم بیکار ننشســته اند و پول بیشتری از قبل درمی آورند: میزان درآمد ســرانه جهانی حدودا ســالی ۲ درصد بالا میرود. وقتی مردم پول بیشتری دارنــد، آن را خرج میکنند. در واقع آن را تبدیل به گاز گلخانه ای میکنند. ثروت یعنی این.

حامیان داستان «رشــد سبز» می گویند: « نگران نباشــید، انرژیهای تجدیدپذیر دارند جان می گیرند.» درســت است که تجدیدپذیرهای مدرن در حال حاضر حدود ۱۰ درصد مصرف انرژی جهان را شــامل می شــوند. و پیش بینی می شــود تا ســال ۲۰۵۰ این رقم به ۳۰ درصد برسد. اما IPCC می گوید ما باید تا آن موقع به رقم ۶۰ درصد برسیم تا جان سالم به در بریم.

طبق گزارش بلومبرگ در نیمه اول ۲۰۱۹ ســرمایه گذاری در پروژه های انرژی های پاک به پایین ترین رقم خود طی ۶ سال گذشته رسیده است. «رشدســبز»ی ها ، اروپا را در دهه های اخیر مثال می زنند که تولید ناخالص داخلیشــان بالا رفته و گازهای گلخانه ایشان پایین آمده. اما بخش عمده این روند به این خاطر اســت که آنها گازهای گلخانه ایشان را جای دیگری تولید می کنند. اکثر چیزهای آنها حالا در آسیا تولید می شود. وقتی گازهای گلخانهای مربوط به کالاهای وارداتی به اروپا را با میزان گازهای تولیدشده در اتحادیه اروپا جمع کنید می بینید که اوضاع اروپا هم بد است .

واقعیت تلخ این است که وقت ما کم است و حرکت از رشد کثیف به رشد سبز بیشتر از این وقت می برد. ما در دهه های حیاتی آینده از زیرساخت هایی استفاده خواهیم کرد که پیشتر ساخته شده اند و سبز نیستند. اکثر هواپیماها و کشــتیهای باری که حالا استفاده می کنیم تا ســال ۲۰۴۰ هم استفاده خواهند شد. ما جایگزین سبزی برای آنها نداریم. ما همبرگر گیاهی و لباس سازگار با محیط زیست نداریم. در ســال ۲۰۴۰ هم اکثر خیابانها مثل حالا خواهد بود و مردم هنوز ماشین میرانند. خودروهای برقی ما را نجات نخواهند داد چون آنها هم در تولید مقادیر فراوانی گاز گلخانه ای نقش دارند. (اســتخراج لیتیوم و ساخت باتری برای آنهــا، حمل این خودروها تا مقاصــد فروش و همچنین تولید الکتریسیته برای آنها باعث تولید گاز گلخانه ای می شود.) درست است که کشتیها، خودروها و هواپیماها در حال کاهش مصرف انرژی خود هستند.

اما همانطور که ویلیام جونز اقتصاددان انگلیسی در سال ۱۸۶۵ گفته بود وقتی ســوخت ارزانتر میشــود و دستگاههایمان سوخت کمتری مصرف میکنند ســوخت بیشتری مصرف خواهیم کرد: به همین خاطر است که حالا ماشینهای بیشتری میخریم، سرعت کشتیها سال به سال بالاتر میرود و تعداد پروازها هم افزایش می یابد. تازه حدود چهارپنجم مردم زمین تا حالا ســوار هواپیما نشــده اند. آنها دارند صبر خود را از دست می دهند.

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵۰ :یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشــت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم. ما نیازمند یک رکود طولانی اقتصادی در سراسر دنیا هستیم. ما باید پول را از مصرف به سمت توسعه زیرساختهای سبز بکشانیم.

اما این ما را وارد دنیای دیگری می کند. رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

آیا ویروس کرونا مانعی برای برگزاری اجلاس آب و هوایی Cop26 است ؟

زیست آنلاین: محدودیت های مسافرتی اجرای مقدمات برگزاری اجلاس سران گلاسکو را مختل کرده است.

به گزارش زیست آنلاین،اقدامات و گفتگوهای بین المللی سازمان ملل متحد که می بایست قبل از برگزاری اجلاس صورت گیرد تحت تأثیر شیوع ویروس کرونا باعث افزایش نگرانی فعالین تغییر اقلیم شده و این در حالی است که مقامات دولتی در تلاشند راههای حل این مشکل را پیدا کنند.

نشست امسال سازمان ملل که به cop26 معروف است مهمترین اجلاس پس از توافقنامه پاریس در سال 2015 است چرا که اکنون جهان به دور از اهداف پاریس قرار دارد و این اجلاس (Cop26) که قرار است در ماه نوامبر در گلاسکو برگزار شود به عنوان یکی از آخرین شانس های مطرح شده برای اقدام مجدد کشورها در راستای جلوگیری از تعییرات عمده آب و هوایی است.

در حالی که قرار است این مذاکرات در ماه نوامبر برگزار می شود ، برای دستیابی به یک توافق مناسب دیپلماسی بین المللی تحت تأثیر شیوع ویروس در حال انجام است. دست اندرکاران و فعالین آب و هوائی بیم آن را دارند که محدودیت های سفر مانع انجام تدارکات مورد نیاز برای برگزاری اجلاس شود و تأثیرات شیوع این ویروس دولت ها را با مشکلات زمان و منابع مواجه کند.

چین ، به عنوان بزرگترین منبع انتشار گازهای گلخانه ای جهان ، نقشی اصلی در مذاکرات آب و هوا دارد. با خروج ایالات متحده از توافق پاریس ، موفقیت آمیز بودن اجلاس Cop26 به انجام تعهدات جدید چین بستگی دارد. اما با توجه به همه گیر شدن ویروس کرونا در چین و البته سراسر جهان ، احتمالاً مسائل آب و هوا اولویت بسیار کمتری خواهد داشت.

همچنین در مذاکرات امسال ایتالیا نقش اساسی را ایفا می کند زیرا رسمأ این کشور به عنوان کشور همکار در میزبانی اجلاس Cop26 است و برخی از جلسات مهم پیش از برگزاری جلسه رسمی در آنجا برنامه ریزی شده است.

به طور معمول ، قبل از برگزاری گفتگوهای اقلیمی ، مقامات و سیاستمداران جهان و البته میزبان جلساتی را در کشورهای مهم برگزار می کنند.دست اندرکاران اجلاس نگران این موضوع هستند كه انگلستان برای برگزاری اجلاس اقدامات خود را در زمان مقرر انجام ندهد ، زیرا رئیس Cop26 ، كلر اونیل ، به طور ناگهانی از سمتش برکنار شده و جانشین وی نیز ، آلوك شرما فقط دو هفته است که منصوب شده است. انگلستان هنوز استراتژی یا جدول زمانی برای Cop26 یا حتی برای هدف خود یعنی دستیابی به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2050 تعیین نکرده است.

تام بورک ، بنیانگذار گروه محیط زیست E3G و ناظر مذاکرات ، می گوید که مقدمات اجلاس از قبل از شیوع این ویروس نیز با کندی انجام شده است. برای موفقیت در مذاکرات Cop26 ” باید بسیار بیشتر حرکت کرد، باید دیپلماسی تهاجمی تری نسبت به ویروس کرونا داشت. “در حال حاضر این ویروس تأثیر خود را دارد و اگر شرائط بدتر شود ، تأثیر چشمگیری خواهد داشت.”

بر اساس نظریات پل بلدوسه ، مشاور سابق آب و هوا در کاخ سفید پیش بینی می شود که چین از مسیر مذاکرات انحراف داشته باشد.وی اظهار داشت: “چالش رهبری اجلاس این است كه با احتیاط عمل كنید و به عنوان یك سازمان برگزار كننده، در عین حال توجه لازم را نیز به شرائط اضطراری کنونی آب و هوا داشته باشید چرا كه به هر حال احتمالاً این بیماری عفونی در بسیاری از كشورها به یك مسئله اولویت دار تبدیل شده است.” “اگر ویروس کرونا به یک بیماری همه گیر در مقیاس کامل تبدیل شود، ممکن است انجام برنامه ها در شرایط عادی غیرممکن شود.”

نات كوهان ، معاون ارشد صندوق دفاع محیط زیست آمریكا ، گفت كه در اوایل ماه ژوئن می توان جلسه‌ای كلیدی در آلمان برگزار كرد اما جلسات دو جانبه بین انگلیس ، اتحادیه اروپا و سایر بازیگران مهم نیز ممكن است تحت تأثیر شیوع بیماری کرونا قرار گرفته و دچار اختلال گردد.

با این حال ، افراد با تجربه بر این باورند که برای ادامه فرایندهای مقدماتی و دیپلماتیک، انگلیس و سازمان ملل از فناوری های پیشرفته ارتباطاتی بهره می گیرند. در مذاکرات پاریس ، مذاکره کنندگان در فیس بوک و دیگر اشکال رسانه های اجتماعی گفتگوهای منظمی برگزار کردند و گروه های فعالی در واتساپ داشتند. در این شرایط ویدئو کنفرانس نیز به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار می گیرد.

این فناوری ها از مزایای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از عدم انجام سفر هستند. در همین رابطه، صالم الحق ، مدیر مرکز بین المللی تغییر آب و هوای بنگلادش ، عنوان می نماید که استفاده از جلسات مجازی می تواند “منافع ناخواسته ای” داشته باشد.

دفتر هیأت دولت انگلستان که هماهنگی برگزاری Cop26 را بر عهده دارد بر این اعتقاد است که : ” هنوز چند ماه برای برگزاری اجلاس در این کشور فرصت هست و از نزدیک وضعیت را تحت نظر داریم. مقامات ما در همه برنامه ها مشارکت دارند. می دانیم که شرایط حاضر ممکن است بر برخی سفرهای بین المللی تأثیر بگذارد و برنامه ها مطابق با آن تغییر یابد ، اما اطمینان داریم که بحث های لازم و دیپلماسی با شرکای بین المللی ادامه خواهد یافت. “

کمیسیون اروپایی اظهار می دارد که “شیوع کرونا فعلاً تأثیر مهمی بر آماده سازی Cop26 نداشته است، اما اتحادیه اروپا و چین” تماس ها را از طریق کنفرانس ویدئویی و از طریق مجازی در سطوح مختلف دیپلماتیک دنبال می کنند. ما هنوز به اهداف پیش بینی شده امیدوار و متعهد هستیم و برای این منظور از نزدیک با دولت چین همکاری خواهیم کرد. “.

محمد ادوو ، مدیر انرژی در آفریقا می گوید: در واکنش سریع جهانی به این ویروس اولویت تفکر جهانی جلوگیری از تخریب آب و هوا نخواهد بود. وی گفت: “پاسخ به Covid-19 همانطور که باید ، شدید و فوری است.” “این که متوقف کردن بحران Covid-19 مذاکرات بحران آب و هوا را مختل نخواهد کرد، خلاف واقعیت است و تنها موضوع جدی در مباحث تغییر اقلیم فقدان اراده سیاسی در کشورهای اثرگذار است.”

منبع:گاردین

توهـم رشــد ســبز

زیست آنلاین: رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

به گزارش زیست آنلاین،آیا دموکراسی می تواند بدون کربن زنده بماند؟ ما نمی خواهیم این موضوع را درک کنیم . باید پذیرفت که ایده رشد مداوم اقتصادی به زودی باعث فاجعه آب و هوایی میشود .

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵0: یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم.

یک داســتان دربــاره گرمایش زمیــن برایتان تعریــف میکنم که ما لیبرالها هر شــب برای خودمان تعریفش میکنیم: وقتی که بالاخره ما از شر دایناســورهایی مثل ترامپ خالص شديم، به جان شرکتهای طمعکار و لابیهای سوختهای فسیلی میافتیم و در نهایت به یک « سیاست نوین ســبز » رای خواهیم داد. این سیاست جدید روی صنایع پاک با رشد سریع سرمایه گذاری خواهد کرد: انرژیهای خورشیدی و بادی، خودروهای برقی و پوشاک سازگار با محیط زیست. این یک بازی برد-برد برای همه خواهد بود: هم جوامعمان سبز خواهند بود و هم مردم به خرید کردن ادامه خواهند داد. این داستان «رشد سبز» نام دارد.

بدبختانه رشــد سبز احتمالا فقط یک داســتان باقی میماند، دست کم طی چند دهه آینده، طی دورانی که ما مجبوریم تولید بخش عمده گازهای گلخانه ایمان را قطع کنیم تا ســیاره مان قابل ســکونت باقی بماند یک راه بیشتر نخواهیم داشت: یا سبز بشویم یا رشد اقتصادی داشته باشیم. این دوتا با هم امکان ندارند. بگذارید از پایه شروع کنیم. هیئت بین دولتی تغییر اقلیم (IPCC) ميگويد ما باید تا سال ۲۰۳۰ تولید گازهای گلخانه ای را نصف کنیم تا این شانس را داشته باشیم که افزایش دما را به 1.5درجه سانتیگراد محدود کنیم. عده زیادی از دانشمندان می گویند این نگاه IPCC خیلی خوشبینانه است، اما بیایید فعلا این را بپذیریم. برای رسیدن به چنین وضعیتی دو چیز نیاز است:
• کاهش تولید گازهای گلخانه ای
• و زیاد نشدن جمعیت

سال پیش هم تولید گازهای گلخانه ای افزایش داشت و هم جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است. پس ما هم باید از تولید گازهای گلخانه ای کم کنیم در حالی که تعداد بیشتری از مردم را غذا می دهیم و سوخت می رسانیم. اما این افراد هم بیکار ننشســته اند و پول بیشتری از قبل درمی آورند: میزان درآمد ســرانه جهانی حدودا ســالی ۲ درصد بالا میرود. وقتی مردم پول بیشتری دارنــد، آن را خرج میکنند. در واقع آن را تبدیل به گاز گلخانه ای میکنند. ثروت یعنی این.

حامیان داستان «رشــد سبز» می گویند: « نگران نباشــید، انرژیهای تجدیدپذیر دارند جان می گیرند.» درســت است که تجدیدپذیرهای مدرن در حال حاضر حدود ۱۰ درصد مصرف انرژی جهان را شــامل می شــوند. و پیش بینی می شــود تا ســال ۲۰۵۰ این رقم به ۳۰ درصد برسد. اما IPCC می گوید ما باید تا آن موقع به رقم ۶۰ درصد برسیم تا جان سالم به در بریم.

طبق گزارش بلومبرگ در نیمه اول ۲۰۱۹ ســرمایه گذاری در پروژه های انرژی های پاک به پایین ترین رقم خود طی ۶ سال گذشته رسیده است. «رشدســبز»ی ها ، اروپا را در دهه های اخیر مثال می زنند که تولید ناخالص داخلیشــان بالا رفته و گازهای گلخانه ایشان پایین آمده. اما بخش عمده این روند به این خاطر اســت که آنها گازهای گلخانه ایشان را جای دیگری تولید می کنند. اکثر چیزهای آنها حالا در آسیا تولید می شود. وقتی گازهای گلخانهای مربوط به کالاهای وارداتی به اروپا را با میزان گازهای تولیدشده در اتحادیه اروپا جمع کنید می بینید که اوضاع اروپا هم بد است .

واقعیت تلخ این است که وقت ما کم است و حرکت از رشد کثیف به رشد سبز بیشتر از این وقت می برد. ما در دهه های حیاتی آینده از زیرساخت هایی استفاده خواهیم کرد که پیشتر ساخته شده اند و سبز نیستند. اکثر هواپیماها و کشــتیهای باری که حالا استفاده می کنیم تا ســال ۲۰۴۰ هم استفاده خواهند شد. ما جایگزین سبزی برای آنها نداریم. ما همبرگر گیاهی و لباس سازگار با محیط زیست نداریم. در ســال ۲۰۴۰ هم اکثر خیابانها مثل حالا خواهد بود و مردم هنوز ماشین میرانند. خودروهای برقی ما را نجات نخواهند داد چون آنها هم در تولید مقادیر فراوانی گاز گلخانه ای نقش دارند. (اســتخراج لیتیوم و ساخت باتری برای آنهــا، حمل این خودروها تا مقاصــد فروش و همچنین تولید الکتریسیته برای آنها باعث تولید گاز گلخانه ای می شود.) درست است که کشتیها، خودروها و هواپیماها در حال کاهش مصرف انرژی خود هستند.

اما همانطور که ویلیام جونز اقتصاددان انگلیسی در سال ۱۸۶۵ گفته بود وقتی ســوخت ارزانتر میشــود و دستگاههایمان سوخت کمتری مصرف میکنند ســوخت بیشتری مصرف خواهیم کرد: به همین خاطر است که حالا ماشینهای بیشتری میخریم، سرعت کشتیها سال به سال بالاتر میرود و تعداد پروازها هم افزایش می یابد. تازه حدود چهارپنجم مردم زمین تا حالا ســوار هواپیما نشــده اند. آنها دارند صبر خود را از دست می دهند.

اگر رشد سبز وجود خارجی ندارد، تنها راه جلوگیری از فاجعه آب و هوایی «رشد معکوس» است، آن هم همین حالا، نه سال ۲۰۵۰ :یعنی همین حالا اکثر پروازها را متوقف کنیم، گوشــت نخوریم، لباس نخریم، خودروی شخصی را ممنوع کنیم و جلوی توسعه حومه شهرها را بگیریم. ما نیازمند یک رکود طولانی اقتصادی در سراسر دنیا هستیم. ما باید پول را از مصرف به سمت توسعه زیرساختهای سبز بکشانیم.

اما این ما را وارد دنیای دیگری می کند. رشــد اقتصادی، دموکراســی و دی اکسید کربن همیشه با هم بوده اند. آیا دموکراسی میتواند بدون دی اکسید کربن دوام بیاورد؟ ما این را هیچوقت نخواهیم فهمید. اگر سیاستمداری بگوید به من رای بدهید تا ســبک زندگــی مصرف گرایانه تان را تغییر بدهیم به او خواهیم خندید. زمین نابود میشود و ما نمیتوانیم شرکتها و سیاستمداران بد را مقصر بدانیم. مشــکل خود ماییم: ما همیشه رشد را به آب و هوا ترجیح خواهیم داد.

سایمون کوپر ، نویسنده فایننشال تایمز

منبع: Simon Kuper OCTOBER 24 2019

مـداخـله حـداکثری دولـت در اقتــصاد و آثــار بـحــرانی آن در عرصـه انـرژی

در شرایط کنونی، اجرای پروژه‎ های پرهزینه مدیریت انرژی، تنها در سایه حمایت ‎های گسترده مالی و سیاسی دولت میسر است و بررسی فهرستی از پروژه‎ های نسبتاً موفق در این عرصه طی 20 سال گذشته به این ادعا اعتبار می‏بخشد. در حالی‎که مدیریت انرژی در قاعده کشورهای توسعه ‏یافته، امری خودجوش، خودتنظیم و متکی به سازوکار بازار است و غالباً با حداقل مداخله اقتصادی دولت یا ترجیحاً بدون آن متحقق می‎شود و بخش خصوصی، به‎ویژه شرکت‏های کوچک، نقشی فعال و کارآفرین در آن ایفا می‎کنند. دست‎یابی به چنین وضعیتی در ایران، نیازمند تغییراتی جدی در این ساختار است و تردیدی نیست که ادامه وضعیت موجود، اقتصاد کشور را به سمت یک بحران تمام ‎عیار رهنمون خواهد ساخت.

«مدیریت انرژی» در کشور و تمامی زیرمجموعه ‎های وابسته به آن، مانند ممیزی انرژی، بهینه ‎سازی انرژی، برنامه ‎ریزی انرژی و نظایر آن، در درون یک این محیط نامطلوب در حال تحقق است و از این رو، بررسی چند عامل اقتصادی و سیاسی بهعنوان نمونه‎ هایی از این عوامل محیطی در دستور کار این گزارش است و می‏تواند راهگشای ما در درک اوضاع آتی باشد. این عوامل عبارت هستند از: (1) یارانه انرژی، (2) تورم، (3) نرخ غیر واقعی ارز، (4) قیمت‏های تصنعی، (5) کیفیت تنظیم‎گری (رگولاتوری)، (6) هزینه مبادله، (7) فضای کسب و کار، (8) روند مصرف انرژی در کشور و (9) تصدی‏گری و بنگاه‏داری دولتی.

نبود نهاد فرادستی در بخش انرژی هزینه زیادی دارد

نایب رییس سندیکای صنعت برق ایران معتقد است: بدلیل نبود نهاد فرادستی و تنظیم‌گر بخش انرژی تاکنون اتلاف هزینه‌های زیادی به همراه داشته و سبب شده بخش‌های برق و گاز برنامه‌های خود را پیش ببرند.

به گزارش زیست آنلاین،«پیام باقری» افزود: این امر سبب شده گاز به اقصی نقاط کشور ارسال شود و هزینه های زیادی تحمیل کند، درحالی که پیش از گاز، شبکه برق در سراسر کشور توزیع شده بود.

باقری اضافه کرد: چنانچه نهاد فرادستی بخش انرژی در کشور وجود داشت، می‌توانست اجازه دهد به جای هزینه کردن برای گاز رسانی به سراسر کشور، گاز تولیدی در اختیار نیروگاه‌ها قرار گیرد و مردم به‌جای گاز از برق استفاده می‌کردند.

نایب رییس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران افزود: توسعه برق به جای گاز هم مانع افزایش آلایندگی‌ها می‌شد و صنعت برق را توانمندتر می‌ساخت و هم مانع انجام هزینه‌های سنگین‌تر می‌شد.

وی گفت: اکنون به دلیل مصرف بالای گاز در بخش خانگی ممکن است برخی مواقع تامین برق با مشکل رویرو شود، در صورتی که چنانچه گاز تحویل نیروگاه‌ها شده و مردم از برق استفاده می‌کردند، این مشکل ایجاد نمی‌شد.

باقری، بر تدوین استراتژی کلان برای بخش انرژی کشور تاکید کرد و گفت: اکنون هم در بخش برق و هم در بخش گاز نکات قابل توجهی وجود دارد که برای حل آنها نیاز به یک نهاد فرادستی است و ایجاد این نهاد می تواند به حل بسیاری از مسایل موجود در این دو بخش کمک کند.

آینده خاورمیانه با بیماری‌های همه‌جاگیر همیشگی

زیست آنلاین: اگر شیوع بیماری‌هایی مانند کروناویروس از رویدادهای “نادر” به رخدادهای منظم و همیشگی تبدیل شود، گرایش‌های جهانی‌سازی در منطقه وارونه شده و پیامدهای جدی به همراه خواهد داشت.

به گزارش زیست آنلاین، کم‌اهمیت جلوه دادن تاثیر بیماری‌های همه‌جاگیر به مقامات دولت ایران محدود نمی‌شود و پدیده‌ای رایج در میان کارشناسان خاورمیانه است که در پیش‌بینی‌هایشان تمایل دارند بیشتر روی خطرات جنگ و تروریسم تمرکز کنند. اما گسترش کرونا ویروس در بسیاری از قدیمی‌ترین و بزرگترین تمدن‌های جهان، تحولی مهم است که پیامدهای بلندمدت برای منطقه و جهان دارد. بیماری‌های همه‌جاگیر به زودی هم بسیار رایج و هم پیشرانی کلیدی برای آینده‌ی جامعه خواهند شد.

* یکی از اصلی‌ترین ایده‌‌ی آینده‌‌ نگران این است که بیماری‌های همه‌جاگیر، ابعاد جهانی‌سازی را کاهش و یا حتی آن را متوقف خواهند کرد. اکنون نشانه‌هایی از این افول را می‌توان در خاورمیانه دید. جنگ، فساد، خدمات ضعیف سلامت و بهداشت و رژیم‌های فریبکاری که تلاش می‌کنند گستره‌ی همه‌جاگیری‌های آینده را پنهان کنند- مانند آنچه دولت ایران امروزه انجام می‌دهد- خاورمیانه را ضعیف کرده است. اردوگاه‌های آوارگان بسیار آسیب‌پذیر هستند. پناهندگان و سایر مهاجران که کنترل نشده به اروپا سرازیر می‌شوند عوامل ریسک دیگری برای گسترش همه‌جاگیری‌ها از طریق خاورمیانه هستند. ارتباطات اجتماعی باز و جوامع فاقد کنترل‌های سختگیرانه در معرض همه‌جاگیری‌های آینده، مانند کروناویروس، خواهند بود.

* یکی از ویژگی‌های جهانی‌شدن این است که ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که هر لحظه کوچکتر می‌شود، یعنی سفر و سفارش کالا آسان‌تر، سریع‌تر و ارزان‌تر می‌گردد. اما اگر جهانی‌شدن تحت تاثیر بیماری‌های همه‌جاگیر محدود شود یا از بین برود، در منطقه‌ای مانند خاورمیانه تا زمانی که به هیدروکربن‌ها نیاز است جریان کالاها ادامه خواهد داشت، چرا که ادامه‌ی فعالیت بخش نفت و گاز با حداقل نیروی انسانی به خوبی محافظت شده امکان پذیر است و کارشناسان انرژی تقریبا هیچ ظرفیتی برای پذیرش ریسک سرایت بیماری ندارند.

* برعکس، تحرک مردم کاملا دگرش خواهد یافت که تاثیرات اجتماعی و اقتصادی عمیقی در برخی از بخش‌های منطقه خواهد گذاشت. مثلا، محدودیت جریان زائران به مکه، مهاجرت تکنوکرات‌های تبعیدی از دبی و پایان مهاجرت کارگران آسیایی به خلیج فارس شاهدی بر این ادعاست. بسیاری از جوامع بر پایه سفر بنا شده‌اند. در صورت محدودیت تحرک مردم، بسیاری از پادشاهی‌های خلیج فارس باید قوانین شهروندی خود را دگرش دهند.

* یکی دیگر از چالش‌های کشورهای خاورمیانه، بومی‌سازی اقتصادشان خواهد بود. این عاملی خواهد بود برای کشورهای خاورمیانه تا از وابستگی وارداتی رهایی یافته و به کارآفرینی روی آورند. به این ترتیب، محدودیت‌های گسترش بیماری‌های همه‌جاگیر می‌تواند افزایش ملی‌گرایی، بومی گرایی و حمایت از تولیدات داخلی را افزایش دهد. در این صورت از بین رفتن تفاوت‌های فرهنگی و ایجاد فرهنگی غالب در تمام مناطق دنیا که یکی از پیامدهای احتمالی جهانی‌شدن بود، از بین می‌رود.

* در آینده‌‌ای که بیماری‌های همه‌جاگیر عاملی تعیین کننده هستند، دولت‌های ملی قوی‌تر خواهند شد چرا که آنها به روشنی تعیین می‌کنند که چه کسانی می‌توانند بر مبنای ملیتشان به کشور وارد و یا از آن خارج شوند و همچنین این دولت‌های ملی از مرزهایی برخوردار خواهند بود که به خوبی از آنها حفاظت و نگهبانی خواهد شد. در عین حال، دولت‌ها فقط زمانی مشروعیت پیدا خواهند کرد که هنگام بروز همه‌جاگیری‌ها و سایر تهدیدات کارایی خود را ثابت کنند.

* کشورهای ناکارآمد با مرزهای زمینی گسترده و سیستم‌های سلامت عمومی ضعیف- مانند روسیه، ایران و شاید چین- احتمالا در اکوسیستم تازه‌ی بروز مکرر همه‌جاگیری‌ها، مستعدترین کشورها خواهند بود. در این کشورهای آسیب‌پذیر، تفکیک نظام به سیستم‌های فرعی کوچک‌تر، منسجم تر و استبدادی‌تر می تواند پیامد طبیعی استیلای بیماری‌های همه‌جاگیر در آینده باشد.

منبع:واشنگتن اینستیتو

آیا مواد شوینده خانگی می توانند ویروس کرونا را از بین ببرند؟  

زیست آنلاین: گفته می شود مواد ضد عفونی کننده خانگی به طور گسترده ای توانایی از بین بردن 99.9٪ از باکتری ها و ویروس ها را دارند. این ادعا درست در برچسب های آنها نوشته شده است.اما آیا ویروس کرونای انسانی نیز شامل آن 99.9٪ می شود؟

به گزارش زیست آنلاین، برروی برچسب های این محصولات نوشته شده که  می توانند باکتری ها و ویروس های آنفولانزا و سالمونلا را از روی  سطوح از بین بره و ضد عفونی نمایند. به همین دلیل این سؤال آشکارا به ذهن خطور می نماید: آیا این محصولات برای ویروس جدیدی که در سراسر جهان پخش شده نیز کابرد دارد؟
پاسخ ، به این سوال خیلی پیچیده است.
آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا برخی راهنمایی ها دارد: تصور می شود ضد عفونی کننده ها در برابر ویروس کورونای  جدید موثر هستند. اما تا زمانی که آزمایش ها این موضوع را تأیید نکنند ، توانایی آن در کشتن ویروس کرونا از نظر علمی اثبات نشده است.

در حالی که خطر ابتلا به بیماری کورونا ی جدید در ایالات متحده تا حد زیادی به دلیل تلاشهای مهارکننده در کنترل آن  موفقیت آمیز بوده است ، یک مقام رسمی کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا هشدار داد که این آژانس انتظار دارد شاهد انتشار ویروس در جامعه آمریکا باشد.

مدیر مرکز پیشگیری از ایمنی و تنفسی CDC گفت: “این مسئله چندان جای سوال ندارد که آیا این اتفاق دیگر رخ خواهد داد یا خیر؟ ، بلکه بیشتر این سؤال مطرح است که این اتفاق دقیقاً چه زمانی رخ می دهد و چه تعداد از مردم در این کشور دچار بیماری شدید خواهند شد.”
ویروس کرونا ، همانطور که از نام آن پیداست ، جدید است

ذکر کلمات “کرونای انسانی” در برچسب پشت مواد شوینده ای مانند لیزول و دستمال مرطوب Clorox باعث تعجب مردم شده است – اگر این ویروس جدید است پس چرا نام آن روی برچسب مواد شوینده ذکر شده است؟
بدون شک ، بله. کرونا ویروس جدیدی است و  شیوع آن از ابتدای سال 2020 آغاز شده است.

دستمال مرطوب لیسول – سرد است و هنگام پاک کردن میز سطح آن را به طور بالقوه در برابر ویروس محافظت می کند.
اما کرونا ویروس های  انسان به طور کلی چیز جدیدی نیسند.
طبق اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها ، آنها ابتدا در دهه 1960 شناسایی شدند و هفت نوع کلی از آنها وجود دارد.
این نوع coronavirus جدید ترین نوع شناخته شده آن است – از این رو کلمه “جدید” به نام آن اضافه شده واز آن به نام COVID-19  نام برده می شود و هیچ واکسن یا درمان ضد ویروسی وجود ندارد که به طور خاص آن را مورد هدف قرار دهد.

ضد عفونی کننده های خانگی ممکن است در مقابل این ویروس مؤثر باشد

دکتر آمش آدالجا ، دانشمند ارشد در مرکز امنیت درمانی جان هاپکینز می گوید: محصولات شوینده و ضد عفونی کننده ای که در محافظت در برابر سایر ویروس های انسانی اثبات شده اند ، موثر هستند.

عادلیا گفت ، كرونا ویروس ها کنترل شده  هستند.
وی گفت: “ما می دانیم که ویروس های دیگری نیز وجود دارند که هنوز کنترل چندانی بر آنها نیست و این ویروس ها در محیط بسیار سخت تر هستند.”
بر اساس نظر آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا EPA ، برچسب های روی ظروف پاک کننده های برند لیسول از ویروس انسانی به عنوان یکی از مواردی که موثر بوده و ضد عفونی کننده است یاد می کند. از آنجایی که لیسول ، و Clorox و سایر ضد عفونی کننده ها ویروس کرونای انسانی را نیز می کشند ، استفاده کنندگان می توانند با اطمینان از دستمال مرطوب و اسپری ها برای ضدعفونی سطوح در مناطقی که مشکوک به ویروس جدید است استفاده کنند.

EPA در بیانیه ای اظهار داشته است كه شركتها ی تولید کننده مواد شوینده می توانند در مورد از بین بردن ویروس ها، درخواست خود  را ارائه كنند. آژانس آنها را بررسی کرده و تعیین می کند که آیا شرکت می تواند آن ادعا را انجام دهد یا خیر؟ و پس از تایید ، شرکت می تواند اطلاعات مربوط را روی برچسب محصولات درج نماید در همین رابطه تا کنون چندین محصول لیسول تأیید شده است که اثربخشی لازم در مقابل ویروس کرونای جدید را دارد.

اما در درجه اول ویروس کرونای جدید در حال پخش بین مردم است

آنچه تا کنون می دانیم اینست  که ویروس جدید کرونا در درجه اول از طریق عطسه، سرفه، تماس و دست دادن و قطرات تنفسی توسط مردم گسترش می یابد
اگرچه این امکان وجود دارد که افرادی که سطوح یا اشیاء آلوده به ویروس را لمس می کنند و سپس دهان یا چشم هایشان را لمس می کنند ، آلوده شوند ، ممکن است این اصلی ترین شیوه انتشار ویروس نباشد.

بنابراین دستمال های ضد عفونی کننده می توانند مانع از انتشار این ویروس باشند. به علاوه ، Lysol و Clorox ضد عفونی کننده هایی هستند که برای سطوح در منازل طراحی شده اند ، نه برای اعضا بدن. و حتی ضد عفونی کننده های دستی نیز در برابر تمام میکروب ها محافظت کاملی ندارند.

ساسكیا پوپسكو ، اپیدمیولوژیك ارشد پیشگیری از عفونت و مشاور Clorox ، گفت كه شهروندان نباید در مورد بیماری ناشی از  ویروس كرونای جدید وحشت كنند.اما اگر نگران هستند توصیه می شود همان روشی را که تا کنون برای پیشگیری از ابتلا به عفونت های تنفسی بکار می بردید استفاده نمایید: دست های خود را با آب و صابون تمیز کنید ، فضاهای کاری مشترک را با دستمال مرطوب ها پاک کنید. و در هنگام سرفه ها و عطسه ها دهان خود بپوشانید.
همه موارد پیشگیرانه اساسی موثر هستند ، خواه یک ویروس جدید آنفولانزا باشد یا آنفلوانزای معمولی.

منبع:cnn