بایگانی برچسب برای: تسکا

 سال ۱۳۹۲ روبه روی عمارت قدیمی موزه سینما در باغ فردوس ۱۱۰ درخت چنار توسط هنرمندان عضو انجمن تمدن سبز کاشته شد.

به گزارش زیست آنلاین، از سال 1392 به بعد  گاهی هنرمندان برای نگهداشت درختانی که کاشته بودند، به آنها سر می زنند و گاهی اعضای انجمن به صورت گروهی به باغ فردوس می آیند. اما فعالیت انجمن تمدن سبز به همین جا ختم نمی شود. برای جویا شدن از فعالیت های این گروه سری به این انجمن مردم نهاد در محله قیطریه زدیم و با «مهدی توحیدپور» مؤسس انجمن گفت وگو کردیم.
هدف از راه اندازی انجمن تمدن سبز چه بود؟

انجمن تمدن سبز به منظور حمایت از محیط زیست و با گردهمایی هنرمندان در سال ۱۳۷۸ راه اندازی شد. با توجه به آنکه هنرمندان خالق اثرهای هنری هستند و هر اثر خلق شده می تواند حاوی پیامی باشد این تشکل را با حضور هنرمندان راه اندازی کردیم. مهمترین هدف ما مشارکت هنرمندان است و هدف دیگر ماندگاری پیام با آثار خلق شده است تا بتوانیم برای حفظ محیط زیست گام مؤثری برداریم. بخشی از فعالیت انجمن ما تولید محصولات فرهنگی و هنری و بخش دیگر فعالیت حول محور برپایی کارگاه های آموزشی، سمینار، همایش و جشنواره است. در بین جشنواره ها، جشنواره فیلم سبز یک جشنواره جهانی فیلم و هنرهای تجسمی ایران است که با موضوعات زیست محیطی در ۱۵۵ شهر ایران و ۳۱ استان با استقبال خوبی از جانب هنرمندان برگزار شد.

کاشت درخت چنار یکی از فعالیت های ما در انجمن است. حدود ۲ دهه است که در روز درختکاری کاشت نهال را با حضور هنرمندان انجام می دهیم. مانند کاشت ۱۱۰ درخت چنار در خیابان ولی عصر(عج)، کاشت ۶۰۰ درخت با حضور سفیران کشورهای خارجی در پارک پردیسان که با کاشت درختان، عنوان باغ ملل را گرفت و ۶۰۰ درخت دیگر نیز با حضور هنرمندان پیشکسوت در بوستان آب و آتش کاشته شد.
۲۰ سال از راه اندازی انجمن می گذرد؛ نتیجه مشارکت هنرمندان چه بوده است؟

با توجه به فعالیت های مختلف زیست محیطی و استقبال خوب شهروندان این زمینه فراهم شد تا بتوانیم علاقه مندان را جذب اهدافمان کنیم. طی این ۲۰ سال ۲۳۰ نمایشگاه در حوزه هنرهای تجسمی از جمله نقاشی و مجسمه های بازیافتی برپا شد و در حوزه فیلم، تئاتر عروسکی و نمایش خیمه شب بازی موفق و مؤثر بوده ایم. همچنین در بخش هنر معماری عده زیادی از معماران عضو انجمن شده اند که در زمینه معماری سبز ساختمان های پایتخت مشارکت کرده اند. البته این گروه نیز به صورت تخصصی درباره اقامتگاه های بوم گردی فعالیت دارند. در این میان برای نیل به اهداف، گروهی از کارشناسان محیط زیست نیز با ما همکاری دارند و برای عملیاتی شدن یک پروژه توسط هنرمندان به گفت وگو و مشاوره و بررسی ابعاد کار و خلق آثار هنری با هنرمندان می پردازند
همکاری هنرمندان در سال جدید را چگونه ارزیابی می کنید؟

مسائل اقتصادی در نحوه برگزاری برنامه ها تأثیرگذار است. برای رفع مشکلات مالی به مشارکت نهادها و سازمان های مرتبط نیاز است. با وجود این امسال از ابتدای سال تاکنون خوشبختانه اجرای ۲تئاتر، یک فیلم، چند ورکشاپ درباره معماری ایرانی، توزیع لیوان های محیط زیستی در برخی از تکایای تهران در ایام عزاداری ماه محرم و همچنین پروژه بزرگ آقای رستگار را در آبان ماه داشتیم. «علی رستگار» از هنرمندان هنرهای تجسمی است  که یک پرفورمنس هنری  درباره آب و دریاچه بختگان استان فارس اجرا کرد. همچنین سلسله نشست ها، جلسات و کارگاه های آموزشی هم که جای خود دارد. پروژه های متعددی را هنرمندان ارائه داده اند که در دست مطالعه و بررسی کارشناسان است و به زودی اجرای آنها رسانه ای می شود.
عضوگیری در انجمن به چه صورت انجام شده است؟

به گزارش همشهری آنلاین، برای عضو شدن هنرمندان در این انجمن نیاز به انجام کار خاصی نیست و افراد می توانند با یک بار مراجعه و ارائه طرح هنری در حوزه محیط زیست عضو انجمن تمدن سبز شوند. همچنین می توانند با مراجعه به وب سایت http://tamadonsabz.ir  اطلاعات لازم را به دست بیاورند.چه بسا که جشنواره فیلم سبز و کاشت درخت در بوستان ها و برخی از خیابان های تهران  از جمله کارهایی بود که به واسطه برگزاری آن، هنرمندان زیادی جذب انجمن شدند. با مشارکت و فعالیت خیرخواهانه هنرمندان در مواقع بحران توانستیم ۵۰ تن برنج به مناطق سیل زده ارسال کنیم و امیدواریم بتوانیم در این انجمن در کنار هم دست در دست هم برای حمایت و حفاظت از محیط زیست خلق آثار هنری ماندگار را توسعه دهیم.

وضعیت قرمز عملکرد مدیران شهرداری به گونه‌ای است که شاید یک روز را نبینیم که در صفحه‌ی حوادث روزنامه‌ها، رخداد تلخی درج نشود که شهرداری یک پای آن نباشد. علی‌ای‌حال گویا این مردم هستند که حین راه رفتن باید حواسشان را جمع کنند تا در چاله فرو نروند، از پله سقوط نکنند و یا دیواری بر پیکرشان خراب نشود.

به گزارش زیست آنلاین، در جوامع بدوی ضمن شکل‌گیری اجتماعات اولیه بشری، تعهد بر رعایت حقوق اولیه زندگی، شرط حیات و حضور در جامعه بود؛ شرطی که امروزه رعایت و اعمال برخی از اصول آن، بر عهده شهرداری‌ها است. در کشورهای غربی، گاه یک شهردار از آنچنان قدرت و جایگاهی برخوردار است که تصمیمات و تاملات سیاسی – اقتصادی یک رئیس جمهور را با چالش‌های اساسی‌ مواجه  می‌نماید. این در حالی است که دوربردِ سطحِ مدیریتیِ شهرداری در ایران، نهایتا در حوزه‌  برداشت زباله و با شعار “شهر ما خانه ما” طنازی و خودنمایی می‌کند. ضمن بررسی وظایف تراشیده شده برای شهرداری و مقایسه آن با درآمدها و نوع هزینه این درآمدها در شهرهای ایران، به خوبی در می‌یابیم که نه یک جا، بلکه صد جای کار می‌لنگد؛ از شیوع هزار فامیلی جهت بکارگیری تیر و طایفه گرفته تا عدم شفافیت درآمدها و حتی بدهی‌های این سازمان طویل‌ پیکر.

ایاب و ذهاب مدیران شهرداری با بارِ کج خود، در حالی صورت می‌گیرد که ریزترین کنش‌های مردم از دید آنها مخفی نمی‌ماند و با صدور قبض، سراغ آنچه که “ساخت و ساز” می‌نامند یورش می‌برند. شاید این عملگیِ مدیران شهرداری، امروز بیش از هر وظیفه‌  دیگرشان به چشم می‌آید. صدور چنین قبض‌هایی به بهانه‌ی “ساخت و پرداخت عوارض شهرداری” در حالی است که نهایتا یک شهروند، لگن یا آفتابه‌ای را در بالکن منزل خود جابجا کرده است. اما علمای شهرداری ادعا می‌کنند با نرم افزارها و ضمن عکس‌های دقیق هوایی این ساخت و ساز را تشخیص داده و باید عوارض آن پرداخت شود. با این وصف جای این سوال باقیست که ضمن تشخیص تحرکات بالکنی ملت، چگونه است که کارشکنی‌های آسمان‌خراش‌های شمال تهران یا هر شهر دیگری دیده نمی‎شود؟ چرا برای اعلام فسادِ موجود در شهرداری‌ها یک خبرنگار باید قربانی شود تا فساد فلان مدیر نالایق شهرداری برملا گردد؟

وضعیت قرمز عملکرد مدیران شهرداری به گونه‌ای است که شاید یک روز را نبینیم که در صفحه‌ی حوادث روزنامه‌ها، رخداد تلخی درج نشود که شهرداری یک پای آن نباشد. علی‌ای‌حال گویا این مردم هستند که حین راه رفتن باید حواسشان را جمع کنند تا در چاله فرو نروند، از پله سقوط نکنند و یا دیواری بر پیکرشان خراب نشود. خرابی شهرها به گونه‌ا‌ی شده که اگر ضمن صدقه، 72 بلا را لغو کنیم، بلای هفتاد سوم از آستین تقدیر شهرداری نازل می‌شود. بنابراین از ته دل دعا می‌کنیم و می‌گوییم “از شر بلای شهرداری به خدا پناه می‌بریم.”

اما جا دارد در این نوشتار کوتاه، شهردار منطقه 1 تهران را خطاب قرار دهیم. آنها واقعا مشغول به چه هستید؟ چرا حدِ اتفاقات رخ داده در این منطقه باید تا این میزان افزایش داشته باشد؟ غالبا این رخدادها به سقوط ختم می‎شود. سقوطی که از پس آن سکوت مسئولان را در پی دارد. گویی این منطقه ایالتی جداگانه است و هیچ نظارتی از سوی دولت مرکزی به آن صورت نمی‌گیرد. در یک ماه اخیر، در دو حادثه جداگانه، یک پسر و دو دختر در چاه ویل مدیریتی ناکارآمدِ شهرداری منطقه 1 تهران سقوط کردند. جای تاسف است که تا این لحظه هیچ برخوردی با خاطیان نشده است. قصور شهرداری در این موارد عیان است؛ لکن آنها برای دیوار قانون هم گویی تونل تبصره احداث کرده‌اند.

در منطقه 1 شهرداری تهران چندی پیش و در میدان موزه‌ی داراباد دو دختر خانم ضمن سقوط به حیاط مدرسه ای با آسیب‌ جدی دیدند. این در حالی است که اگر حفاظ برای منطقه مذکور در نظر گرفته می‎شد، این ماجرا رخ نمی‌داد. شهرداران تهران عموما منتظر وقوع حادثه‌ای هستند که ضمن آن دست به کار شوند. این نوع مدیریت خام، اعتقاد به پیشگیری ندارد؛ چراکه غالبا استنتاجی از تفکر “ورود گاز انبری به منطقه حادثه” عامل انتخاب آنها است.

در بسیاری موارد دیده شده که شهرداری تخلفِ ایجاد شده را می‌بیند. اما گویی برای چیدن گل به صحرا رفته و سکوت پیشه می‌کند. به راستی علت این سکوت چیست؟ آنهم حین محرز بودن تخلف. اخیرا به واسطه همین بی‌خیالی‌ها و عدم نظارت‌ها در ناحیه 5 منطقه 1 شهرداری، ایضا حادثه‌ای دیگر به وقوع پیوست. فردِ حادثه دیده در حال حاضر در ICU یکی از بیمارستان‌های تهران بستری است. این فرد هر چند که نیاز به عمل جراحی دارد، اما به دلیل شدت جراحات وارده، پزشکان جراحی وی را جایز نمی‌دانند. پاسخ خانواده این فرد و امثال آنها را چه کسی خواهد داد؟ بنابه اخبار موثق، نامبرده حین گذر از پله‌های یک محل که کنار آن گودبرداری شده بود، ناگهان همزمان با سقوط پله‌ها، تعادل خود را از دست می‌دهد و به اعماق زمین گودبرداری شده پرتاب می‌شود. حین گودبرداری، جهت ممانعت از ریزش سازه‌های اطراف، غالبا تدابیری باید اندیشیده شود. اما محل مذکور به یمن مدیریت شهرداری ناحیه 5 منطقه 1، به حال خود رها شده بود. گزارش مهندسان و کارشناسان در این خصوص، قصور مدیران شهرداری و عدم نظارت بر این خرابکاری را تایید کرده است. اما در کمال تعجب، هنوز سرمایه‌داران در محل گودبرداری شده، در کمال آرامش مشغول کار هستند و کسی هم به آنها نگفته بالای چشمتان ابرو است.

از این موارد حادثه‌خیز در تهران و سایر شهرها به وفور به وقوع می‌پیوندند. اما به ندرت قانون به معنای واقعی، حق را به حق‌دار خواهد داد. شهرداری باید پاسخ بلاهتی را که چنین فضاحتی به بار آورده بدهد. اما کدام شهردار تا کنون به دلیل چنین مواردی بازخواست شده است؟ حین گودبرداری، باید سازه نگهبان اجرا شود. شمعبندی و مهار دیوار باید رعایت گردد. اما رعایت این مسایل  و نظارت شهرداری به آنها، گویی قرتی‌بازی محسوب می‌شود و کسی به فکر چنین سوسول‎بازی‌هایی نخواهد رفت. با این اوصاف استخدام غول‌های بیایانی برای دست‌فروشانی که به فکر یک لقمه نان حلال و پرداخت اجاره ماهیانه و تامین مخارج فرزندانشان هستند، در اولویت قرار دارد. این مدیریت است؟!

امروز وضعیت به‌گونه‌ای شده که حین ساختمان‌سازی و گودبرداری خانه‌ی کلنگی یکی از شهروند، جسم و جان سایر همسایگان می‌لرزد. اگر این فرایند طبق قانون و مقررات ساختمان صورت بگیرد، بدون تردید، ناراحتی و اضطرابی بر شهروندان چیره نخواهد شد. اما مشکل این است که ضمن ساختمان‌سازی و گودبرداری، مهندسان ناظر در جاهای دیگر ویلان می‌شوند و شهرداری هم یا به فکر شکار موش است و یا پشه‌های سفیدش. کاشکی از همان غول‌های بیابانی که استخدام کرده‌اند، بغیر از عربده‌کشی و ایجاد رعب و وحشت در شهر، برای نظارت به مافیای ساختمان‌سازی هم استفاده می‌کردند. در چنین وضعیتی، بدون تردید شاید اوضاع مقداری بهتر می‌شد.

به گزارش “صدای بانک”، هر چند با این نوشتار امیدی به اصلاح امور نیست. اما به مدیران شهرداری که سر تا پایشان فقط اندام واحده‌ی “زبان” است، سرگذشت مدیران دیگری که حق‌الناس را بلعیدند، یادآور می‌شویم. آیا غیر از این است که غالب این مدیران، هر یک بسان دستمال کثیفِ استفاده شده‌ای هستند که تقدیر با آبروی نداشته‌شان بازی می‌کند؟ مدیران زمان احمدی‌نژاد را خاطرتان هست؟ اکنون کجا هستند؟ آنهایی که خود را ناجی مردم ایران و جهان! می‌دانستند اکنون کجا هستند؟ همین اتفاق برای برخی از وزرای مستعفی یا کنار گذاشته شده‌ی دولت روحانی هم رخ داده است. در این مرز و بوم، شاید حین مدیریت و یا بهتر بگوییم، گردن‌کلفتی موقت شما، کسی یارای مقابله با تصمیمات‌تان را نداشته باشد؛ اما بدون تردید، گذر ایام، چنان فلاکتی را برای شما ایجاد خواهد کرد که حین جستجو در گوگل، ویکی‌پدیا آنرا به عنوان تقاص به ثبت خواهد رساند. توصیه به تقوا نمی‌کنیم که خود گناه‌کاریم. اما حداقل مقداری تاریخ بخوانید تا سرگذشت همکیشان خودتان را ببینید؛ آنانکه حق‌الناس خوردند آوای رسوایی‌شان به زودی نواخته خواهد شد. باور ندارید؟ با هم صبر می‌کنیم.

 زیست آنلاین: کریستالینا جورجیووا اعتقاد دارد که گرمایش جهانی به اندازه سقوط مالی، تهدیدی برای ثبات اقتصادی است.

به گزارش زیست آنلاین، کریستالینا جورجیووا بسیار مشتاق است که درباره تحقیقاتی که یکی از اقتصاددانان صندوق بین المللی پول انجام می دهد صحبت کند. با کمال تعجب، این تحقیق مربوط به هیچکدام از مسائلی مانند بحران تراز پرداخت یا رکود جهانی نیست که در 75 سال گذشته این سازمان را به خود مشغول کرده است: این تحقیق مربوط به نهنگ ها و نقشی است که آنها در مبارزه با تغییرات اقلیمی بازی می کنند.

وی می گوید نهنگ ها مانند پمپ های غول پیکر عمل می کنند. هر یک از این پستانداران در طول عمر خود 33 تن دی اکسید کربن را از جو حذف می کنند. این در حالی است که یک درخت به طور متوسط در حدود 20 کیلوگرم در سال دی اکسید کرن جذب می کند.

این نظرات زیست محیطی از ابتدای ریاست جورحیوا بر این صندوق از وی شنیده شده است. با وخیم شدن اقتصاد جهانی، برخی از کسانی که در نشست سالانه صندوق بین المللی پول در ماه اکتبر شرکت کردند، معتقدند در اوضاع وخیم اقتصاد جهان، جورجیواوا وقت زیادی را صرف موضوعات تغییرات اقلیمی می کند.

جورجیوا می گوید بحران آب و هوا و ثبات مالی به هم پیوسته اند. زیرا در صورت عدم توجه، گرمایش جهانی ثبات مالی را تهدید می کند.

وی افزود: “من کاملاً موافق این گفته مردم هستم که می گویند ما باید به وظیفه خود پایبند باشیم. این دقیقاً همان کاری است که ما انجام می دهیم.”

وی در پاسخ به این سؤال که کدام خطر بزرگتر است، سقوط جهانی اقتصاد یا گرمایش جهانی گفت: تغییرات اقلیمی یک تهدید واقعی است. این یک ریسک است که همه ما باید آن را جدی بگیریم زیرا می تواند توسعه را به عقب برگرداند. ما این مسئله را بارها و بارها طی سالهای اخیر مشاهده کرده ایم.

جورجیووا، که بیش از ریاست بر صندوق بین المللی پول، نفر دوم بانک جهانی محسوب می شد می گوید منطقی است که این سازمان، نقش برجسته ای در مبارزه برای جلوگیری از بالا رفتن درجه حرارت بازی کند و تأکید کرد که بحران هم فرصت و هم تهدید است.

منبع: theguardian

آسیا آلوده ترین قاره جهان

آلودگی شدید هوا در آسیا بخشی از یک مشکل جدی، پایدار و جهانی آلودگی هوا است که بخش‌های حمل و نقل و کشاورزی، انرژی خانگی، صنعت و هم‌چنین شیوه‌های مدیریت پسماند را درگیر می‌کند.

به گزارش زیست آنلاین، طی چند ماه گذشته مواردی از تشدید آلودگی هوا در مناطق مختلف، ثبت رکوردهای جدیدی را در سراسر آسیا در پی داشته است.

به گزارش ایسنا، در اوایل تابستان سال جاری میلادی (۲۰۱۹) به دلیل کیفیت پایین هوا در بسیاری از مناطق اندونزی صدها نفر از مناطق آلوده، تخلیه و مدارس در جریان بحرانی که باعث شده آسمان این منطقه قرمز شود، تعطیل شدند.

به تازگی نیز افت کیفیت هوا در هند تشدید شده و باعث ایجاد اعتراض عمومی و عواقب ناگوار آن برای بخش بزرگی از جامعه این کشور شده است. این افزایش آلاینده‌ها به خصوص در ذرات ریز PM۲.۵ باعث تعطیلی مدارس، اعلام وضعیت اضطراری بهداشتی توسط دولت ایالتی، تظاهرات جامعه مدنی و پوشش رسانه‌ای نگران کننده در هند شده است.

این شرایط چندین سال است که به صورت چرخه‌ای تکراری در ابتدای زمستان اتفاق می‌افتد. در هند، آلودگی شدید هوا از ماه اکتبر تا فوریه به فصلی خاص و تکراری برای هر سال تبدیل شده است. یکی از دلایل اصلی آن سوزاندن مزارع کشاورزی برای پاکسازی از پسماندهای کشاورزی، آتش‌سوزی جنگل‌ها و هم‌چنین روشن کردن آتش‌های خانگی برای پخت و پز و گرم کردن است. این اقدامات سطح کیفیت هوای هند را که در حال حاضر به دلیل آلودگی ناشی از حمل و نقل، انرژی و منابع صنعتی نامطلوب است، بدتر می‌کند.

آلودگی شدید هوای هند میلیون‌ها نفر از مردم مناطق پرجمعیت را که هفته‌ها در معرض دود غلیظ و سمی قرار دارند، تحت تأثیر قرار می‌دهد. کارشناسان بهداشت عمومی محلی این کشور تخمین می‌زنند که کودکان در منطقه پایتخت با بازگشت از مدرسه در معرض سطوح آلودگی هوا معادل استعمال ۵۰ تا ۶۰ نخ سیگار قرار دارند. به همین ترتیب، بخش‌های آسیب‌پذیر جامعه به طور نامتناسب در معرض این تهدیدات زیست محیطی قرار دارند.

ریزگردها و مواد آلاینده موجود در دود و آلودگی هوا تأثیرات منفی بر سلامت انسان دارد و طبق گفته سازمان جهانی بهداشت، سالانه مسئول هفت میلیون مرگ زودرس در سراسر جهان است. در کشورهایی که گرفتار چنین سطوح بالایی از آلودگی هوا هستند، این تهدید زیست محیطی دومین یا سومین عامل جدی خطر برای سلامت عمومی محسوب می‌شود.

در گزارشی که اخیراً از سوی مؤسسه Health Effects انجام شده، تأکید شده است که در صورت عدم انجام اقدامات اضافی برای تغییر بحران‌های مداوم آلودگی هوا، مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا در هند از ۱.۱ میلیون در سال ۲۰۱۵ میلادی به ۱.۷ میلیون مرگ در سال ۲۰۳۰ میلادی و ۳.۶ میلیون مرگ سالانه تا سال ۲۰۵۰ میلادی خواهد رسید.

به گفته کارشناسان، علاوه بر تأثیرات مضر آلودگی هوا بر سلامتی افراد، این تهدیدهای زیست محیطی هم‌چنین بر اقتصاد، امنیت غذایی و وضعیت اقلیمی تأثیر می‌گذارد و نابرابری‌ها را تشدید می‌کند. آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی به طور طبیعی در ارتباط هستند، زیرا آلاینده‌های هوا بر آب و هوا تأثیر می‌گذارند و غالباً با گازهای گلخانه‌ای با هم منتشر می‌شوند.

از آن جایی که آسیا در سال‌های اخیر چشمگیرترین وضعیت آلودگی هوا را تجربه کرده است، بسیاری از مطالعات روی راه‌حل‌های منطقه‌ای متمرکز شده‌اند. در سال ۲۰۱۶ میلادی، هیات اقلیم و هوای پاک گزارشی را به منظور یافتن راه‌حل‌هایی برای آلودگی هوا در شهرهای هند ترتیب داد. در گزارش “تنفس هوای پاک” ۱۰ راه حل مقیاس‌پذیر برای شهرهای هند توسط یک کارگروه از متخصصان هندی و بین‌المللی هدایت شد. این برنامه راه‌حل‌هایی از جمله جلوگیری از سوزاندن مزارع کشاورزی در فضای باز با تبدیل بقایای محصولات به یک منبع تولید سوخت برای تولید برق را ارائه داد که می‌تواند آلودگی هوا را در هند به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

گزارش‌ها نشان می‌دهد دولت‌های محلی باید نقش اصلی در مقابله با آلودگی هوا را ایفا کنند. شهر “جامبی” اندونزی که به دلیل قرمز شدن آسمانش در زمان آلودگی هوا توجه رسانه‌های بین‌المللی را به خود جلب کرده بود، یک برنامه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را که شامل کاهش و گرفتن متان از زباله‌ها و مقررات محلی که سوزاندن زباله را ممنوع و کاشت درخت را برای سرسبز شدن محلات ترویج می‌کند، تصویب کرده است.

علاوه بر این، امسال دولت هند به مناسبت روز جهانی محیط زیست به هیات اقلیم و هوای پاک پیوست. وزیر محیط زیست، جنگل‌ها و تغییرات اقلیمی هند اظهار داشت که این کشور برای اتخاذ انرژی پاک‌تر، تولید پایدار و الگوهای پایدار مصرف و هم‌چنین حمل و نقل، کشاورزی، صنعت و مدیریت پسماند سازگار با محیط زیست برای ترویج هوای پاک تلاش خواهد کرد.

به گزارش ایسنا، مجمع محیط زیست سازمان ملل متحد، به همراه دیگر نهادهای جهانی، خواستار افزایش اقدامات در جهت بهبود کیفیت هوا و به طور کلی توجه به این آلودگی‌ها شده است. در این راستا حرکت سیاسی جهانی با فرآیندهای سیاسی منطقه‌ای که سلامت و محیط زیست را به عنوان اولویت در آسیا و اقیانوس آرام به رسمیت می‌شناسند، پشتیبانی می‌شود. این حرکت پایه و اساس خوبی برای انجام اقداماتی قاطع‌تر است.

بنا بر گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، آلودگی شدید هوا در آسیا بخشی از یک مشکل جدی، پایدار و جهانی آلودگی هوا است که بخش‌های حمل و نقل و کشاورزی، انرژی خانگی، صنعت و هم‌چنین شیوه‌های مدیریت پسماند را درگیر می‌کند. بنابراین ضروری است که تلاش‌های هماهنگ به رهبری دولت‌های محلی و ملی با حمایت از ابزارهای موجود و تجربه بین‌المللی انجام شود تا از خود، اقتصاد و سیاره خود در برابر اثرات مضر این تهدیدات زیست محیطی در حال رشد محافظت کنیم.