نوشته‌ها

ایرلند تا سال 2040، 440 میلیون درخت کاشت خواهد داشت

زیست آنلاین: طی قرن ها ، پوشش جنگلی ایرلند از 80 درصد به تنها یک درصد در سال 1929 کاهش یافته است. به گفته اداره کشاورزی و توسعه مواد غذایی ، ایرلند تنها کشوری در اروپا است که نابودی جنگل ها به این شدت در آن رخ داده است.

به گزارش زیست آنلاین، از آن زمان ، این کشور به آرامی در حال افزایش پوشش جنگلی خود است. در سال 2012 ، سازمانی ملی جنگل ها تخمین زد که مساحت جنگل ها 731،650 هکتار یا 10.5 درصد از مساحت این کشور است.

با اینکه تخمین زده می شود پوشش جنگلی ایرلند در 350 سال گذشته در بالاترین سطح خود قرار دارد، هنوز از میانگین 30 درصدی پوشش گیاهی در اروپا کمتر است. با توجه به نقش اساسی که درختان در کمک به رفع بحران آب و هوا ایفا می کنند، یک کشور پراکنده از لحاظ پوشش درختان چه کاری باید انجام دهد؟

باید درختان بیشتری بکارند. این دقیقاً همان کاری است که کشور ایرلند قصد انجام آن را دارد. ایرلند تایمز گزارش می دهد که سالانه 22 میلیون درخت طی دو دهه آینده کاشته خواهند شد که تا سال 2040 مجموعا 440 میلیون درخت جدید خواهد بود.

در ماه ژوئن ، دولت برنامه عملیاتی اقلیمی را منتشر کرد که پیشنهاد می کرد هر سال 8000 هکتار درخت کاشته شود ، اما به جزئیات بیشتر مانند نوع درختان اشاره ای نکرد.

اما اکنون برخی از جزئیات برآورد شده اند. نیاز به کاشتن 2500 درخت مخروطی یا حدود 3 هزار درخت برگ پهن برای هر هکتار تخمین زده شده است.

سخنگوی بخش ارتباطات اقدام اقلیم و محیط زیست گفت: در برنامه عملیاتی اقلیم تضمین داده شده است که گسترش جنگل ها و مدیریت خاک گسترش یابد تا از کاهش کربن حاصل از استفاده از زمین در سال های 2021 تا 2030 و بعد از آن اطمینان حاصل شود.

به تازگی یک مطالعه جامع نشان داده است: “ترمیم درختان همچنان در بین مؤثرترین راهبردهای کاهش تغییرات آب و هوایی است. و از آن زمان تاکنون، تلاش های گسترده برای کاشت درختان مورد توجه ویژه قرار گرفته است.

اما برخی ادعا می کنند که کاشت یک تریلیون درخت کافی نیست و ما هنوز هم باید انتشار کربن خود را کاهش دهیم. بنابراین مناسب است که اقدامات دیگری مانند افزایش تعداد وسایل نقلیه برقی نیز در این طرح گنجانده شود.

 آسیب های جنگل زدایی فراتر از آتش سوزی آمازون است

زیست آنلاین: آتش سوزی آمازون، در سراسر جهان ، از واتیکان تا گروه G7، زنگ خطر را به صدا در آورده است. از بین رفتن جنگل ها در مناطق دیگر جهان نیز اتفاق افتاده است اما سطح کمتری از توجهات جهانی را به خود جلب کرده است.

به گزارش زیست آنلاین، براساس گزارش در مورد اعلامیه نیویورک در مورد جنگل ها، که در سال 2014 با هدف متوقف کردن جنگل زدایی در سطح جهان تا سال 2030 امضا شد، نقاط جدید مهم افزایش نابودی جنگل ها در غرب آفریقا و حوضه کنگو است.

در حالی که بیشترین نابودی جنگل ها از لحاظ مساحت در سال های 2014 تا 2018 در آمریکای لاتین رخ داد، بیشترین نرخ افزایش نابودی جنگل ها در آفریقا بوده است، جایی که میزان جنگل زدایی از کمتر از 2 میلیون هکتار به طور متوسط در سال های 2001 تا 2013 ، به بیش از 4 میلیون در سال ها 2014 تا 2018 رسیده است. در جمهوری دموکراتیک کنگو نرخ جنگل زدایی در پنج سال گذشته دو برابر شده است.

شارلوت استراک ، بنیانگذار و مدیر موسه ” تمرکز بر آب و هوا” ،  که وظیفه هماهنگی گزارش از 25 سازمان جنگل را بر عهده دارد، گفت: جنگل زدایی در آفریقا به سرعت افزایش یافته و از سطح نسبتاً کمی آغاز شده است، اما خیلی سریع و بی سر و صدا در حال افزایش است.

سیاست دولت ها یک عامل کلیدی است. در برزیل میزان نابودی جنگل ها در اواسط دهه 2000 پس از تصویب قوانین و سیاست گذاری های موثر برای جلوگیری از ورود غیرقانونی و تنظیم گسترش مزارع پرورش گاو و مزارع کشت سویا به شدت کاهش یافت. اما ارسال سیگنال هایی مبنی بر موافقت کشاورزی در آمازون توسط رییس جمهور برزیل، منجر به آتش سوزی گسترده شده است.

در آفریقا بخش عمده ای از تقاضای ورود به سیستم، مربوط به چین است.

چوب آفریقا به چین صادر می شود و این یکی از سه عامل اصلی جنگل زدایی است. دولت چین می تواند بر روی واردات غیرقانونی چوب نظارت داشته باشد که میتواند بسیار مؤثر باشد.

در سطح جهان، فشار اقتصادی زیادی که منجر به جنگل زدایی می شود، ناشی از عادت های غذایی  ناسالم مصرف کنندگان است که به  طور فزاینده ای در حال افزایش است. تقاضا برای گوشت باعث تقاضای گوشت ارزان قیمت حیوانات می شود و کاشت سویا که در زمین هایی اخیراً در آن ها جنگل زدایی شده است، بخش مهمی از کشاورزی کارخانه ای است. استراک می گوید: “خوردن گوشت کمتر باعث تغییر می شود.”

جایگزین های پلاستیک خطرناک تر از خود آن هستند

زیست آنلاین: کمیته نمایندگان مجلس هشدار داده است که پلاستیک های زیست تخریب پذیر می توانند به آلودگی های دریایی بیفزایند زیرا هیچ زیرساختی برای اطمینان از تجزیه آنها وجود ندارد.

به گزارش زیست آنلاین، استفاده از گزینه های دیگر بجای پلاستیک توسط بسیاری از شرکت های مواد غذایی و نوشیدنی ، کافه ها و خرده فروشی ها پذیرفته شده است. اما کارشناسان با ارائه شواهد می گویند که زیرساخت های لازم برای تجزیه بسته بندی های جدید بعد از مصرف وجود ندارد و مصرف کننده نیز درک صحیحی در مورد این گزینه ها ندارد.

بیشتر بسته بندی های های قابل تبدیل به کمپوست که برای انگلستان تولید می شوند تنها در تاسیسات مخصوص تبدیل پسماند به کمپوست قابلیت تجزیه دارند نه سیستم کمپوست سازی خانگی و تمام این پسماند ها به تاسیسات گفته شده ارسال نمی شوند.

سمن های محیط زیستی به کمیته محیط زیست، غذا و امور روستایی مجلس انگلستان گفته اند که معرفی سریع چنین گزینه های جایگزین، می تواند آلودگی پلاستیکی را افزایش دهد.

جولیت فیلیپس ، از آژانس تحقیقات محیط زیست ، می گوید: “اگر یک فنجان زیست تخریب پذیر وارد دریا شود، می تواند به اندازه یک فنجان پلاستیکی معمولی برای زندگی دریایی مشکل ایجاد کند.”

اتحادیه اندیشه سبز محیط زیست اعلام کرد شواهدی وجود دارد مبنی بر این که اصطلاح زیست تخریب پذیر باعث می شود مصرف کنندگان فکر کنند رها کردن این نوع از محصولات در محیط زیست مشکلی ندارد که این موضوع این باعث می شود آلودگی بر روی زمین و دریا حتی بدتر شود.

نیل پریش، یکی از اعضای کمیته، گفت: “در واکنش به استفاده از پلاستیک ، سایر مواد به طور فزاینده ای به عنوان جایگزین در بسته بندی مواد غذایی و نوشیدنی استفاده می شوند. ما نگران این هستیم که چنین اقداماتی بدون توجه به عواقب زیست محیطی وسیع تر مانند انتشار بیشتر کربن انجام شود. پلاستیک های قابل تبدیل به کمپوست بدون زیرساخت مناسب و یا درک مصرف کننده برای مدیریت پسماند معرفی شده اند.

تلاش برای معرفی بیوپلاستیک، پلاستیک های زیست تخریب پذیر و پلاستیک های قابل تبدیل به کمپوست با تأکید کمتر بر توضیح این که هدف از این مواد برای استفاده عموم چیست یا در نظر گرفتن اینکه آیا آنها واقعاً از منظر زیست محیطی بهتر از بسته بندی پلاستیکی هستند، انجام می شود.

این کمیته در گزارشی از بسته بندی پلاستیکی مواد غذایی و نوشیدنی های که روز پنجشنبه منتشر شده است، گفت: دولت باید به جای جایگزینی پلاستیک با مواد دیگر، روی کاهش استفاده از بسته بندی های پلاستیکی تمرکز کند.

 تبخیر دریاچه ارومیه کمتر می شود

مدیر دفتر منطقه‌ای ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان شرقی گفت: با توجه به ورود روان آب های شیرین به دریاچه، نمک های کف دریاچه در آب حل شده و دریاچه کمی عمق پیدا کرده که این وضعیت کاسه ای موقعیت خوبی برای دریاچه است، در حالی که اگر دریاچه به حالت بشقابی باقی می ماند، تابش آفتاب موجب تبخیر آب می شد.

به گزارش زیست آنلاین، مدیر دفتر منطقه‌ ای ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان شرقی با اشاره به مقایسه تصاویر ماهواره لندست از وضعیت این پهنه آبی در سال‌های ۹۳ و  ۹۸، افزود: وسعت دریاچه در تابستان سال ۱۳۹۳ شمسی ۲۱۳۰ کیلومتر مربع بود که تابستان امسال به ۳۲۰۰ کیلومتر مربع رسید، ضمن اینکه دریاچه در این مدت عمیق‌ تر نیز شده است.

خلیل ساعی روز چهارشنبه با بیان اینکه تراز اکولوژیک دریاچه در سال ۱۳۸۴ شمسی ۱۲۷۳.۵۶ متر بود که در سال ۱۳۹۲ شمسی به ۱۲۷۰.۷۰ متر رسید، افزود: میانگین افت تراز دریاچه بین سال های ۱۳۷۵ تا سال های ۱۳۹۲ شمسی سالانه ۴۰ سانتی متر بود و اگر اقدامات احیایی انجام نمی گرفت و این روند نزولی ادامه می یافت،آب دریاچه به صفر می رسید .

وی ادامه داد: با آغاز مطالعات و انجام اقدامات احیا توسط ستاد احیا در سال های ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴ شاهد وضعیت تثبیت دریاچه بودیم و پس از این دوره تراز دریاچه افزایش یافت و رسیدن به تراز اکولوژیک ۱۲۷۴.۱ تا سال ۱۴۰۶ از اهداف ستاد احیاست که دراین تراز امکان پرورش آرتیمیا وجود دارد.

ساعی با بیان اینکه بر اساس مطالعات سازمان فضایی کشور، دریاچه عمیق تر شده است، گفت: با توجه به روان آب های شیرینی که وارد دریاچه می شود، انحلال در دریاچه رخ داده و نمک های کف دریاچه در آب حل شده و دریاچه کمی عمق پیدا کرده که این وضعیت کاسه ای موقعیت خوبی برای دریاچه است، در حالی که اگر دریاچه به حالت بشقابی باقی می ماند، تابش آفتاب موجب تبخیر آب می شد.

مدیر دفتر منطقه ای ستاد احیای دریاچه ارومیه با بیان اینکه تراز سطح آب دریاچه در مرداد ماه امسال نسبت به سال گذشته یک متر و ۲۰۰ سانت افزایش یافت، خاطرنشان کرد: در وضعیت مطلوب قرار داریم، ولی فریب این وضعیت را نباید خورد چرا که اگر دریاچه را به حال خود رها کنیم با بالا رفتن دما و تبخیر آب دوباره با مشکل مواجه می شویم.

وی در خصوص مقایسه وضعیت دریاچه طی سه دوره ترسالی گفت: ۴۱۴ میلی متر بارش در سال آبی ۸۶-۸۵ داشتیم که با این وجود تراز دریاچه ۱۵ سانتی‌متر پایین آمده بود، ۴۰۹ میلی متر نیز در سال آبی ۸۹-۸۸ داشتیم که در آن سال ۱۲ سانتی متر تراز دریاچه کاهش یافته بود.

ساعی ادامه داد: در سال آبی ۹۷-۹۸ در حدود ۴۸۸ میلی متر بارش داشتیم که با توجه به اقدامات انجام شده در حوزه آبریز دریاچه ارومیه موجب شد ۱۰۵ سانتی متر تراز دریاچه افزایش یابد این در حالی است که در سال های قبل با وجود میزان بارش های مشابه شاهد کاهش تراز دریاچه بودیم.

ساعی با اشاره به اینکه حق آبه دریاچه ارومیه سالانه سه میلیارد و ۴۲۶ میلیون متر مکعب است، افزود: از این مقدار باید ۹۸۸ میلیون مترمکعب از محل کاهش مصرف آب در بخش کشاوری و یک میلیارد و ۴۲۰ میلیون مترمکعب آب از محل منابع آب جدید از جمله آب زاب کردستان ، آب تصفیه خانه ها و ران آب ها تامین و به پیکرده دریاچه وارد شود.

وی ادامه داد: از مجموع ۹۸۸ میلیون متر مکعب محل کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی در حدود ۶۶۷ میلیون متر مکعب از محل مدیریت مصرف آب خارج مزرعه و ۳۲۱ میلیون متر مکعب نیز از محل مدیریت مصرف آب داخل مزرعه تامین می شود.

مدیر دفتر منطقه ای ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان شرقی با تاکید بر لایروبی رودخانه ها، گفت: در آذربایجان شرقی به طول ۱۴۲ کیلومتر لایروبی مسیل ها انجام گرفته است که موجب شده آب به صورت فلشینگ وارد پیکره دریاچه شده است.

دریاچه ارومیه نام دریاچه‌ای در شمال غربی کشورمان است که میان ۲ استان آذربایجان غربی و استان آذربایجان شرقی قرار گرفته ‌است.

مساحت این دریاچه در تابستان ۲۰۱۵ میلادی حدود شش هزار کیلومتر مربع بود که در ردیف بیست و پنجمین دریاچه بزرگ دنیا از نظر مساحت قرار می‌ گرفت، دریاچهٔ ارومیه، بزرگ‌ ترین دریاچهٔ داخلی ایران و دومین دریاچهٔ بزرگ آب شور دنیا محسوب می شد.

آب این دریاچه بسیار شور بوده و بیشتر از رودخانه‌های زرینه‌ رود، سیمینه‌رود، تلخه رود، گادر، باراندوز، شهرچای، نازلو و زولا تغذیه می‌شود.

دریاچه ارومیه از اواسط دهه ۱۳۸۰ شمسی شروع به خشک شدن کرد و در مدت کمی وسعت آن به شدت کاهش یافت، اما نجات دریاچه از بحران مورد تأکید دولت یازدهم و در ادامه آن دولت دوازدهم قرار گرفت و بر این اساس کارگروه ملی نجات با مدیریت معاون اول رییس جمهوری تشکیل شد.

به گزارش ایرنا، دریاچه ارومیه در قالب طرح های ستاد احیا قرار است ظرف مدت ۱۰ سال(از ۱۳۹۴) به تراز اکولوژیک خود برسد؛ این دریاچه از اواسط دهه ۱۳۸۰ شروع به خشک شدن کرد و بنا بر آمار بین المللی تا سال ۲۰۱۵ میلادی حدود ۸۰ درصد از مساحت آن خشک شد.

باغ وحش دیترویت صد در صد سبز می شود

زیست آنلاین: تا سال 2020 باغ وحش دیترویت بصورت صد در صد از انرژی تجدیدپذیر استفاده خواهد کرد. این حرکت از انتشار 7425 متر مکعب دی اکسید کربن جلوگیری می کند که معادل عملکرد یک ساله 8740 هکتار از جنگل های ایالات متحده آمریکا در جذب این مقدار کربن دی اکسید است.

به گزارش زیست آنلاین، انجمن جانور شناسی دیترویت با اعلام اینکه باغ وحش دیترویت در راستای برنامه انرژی سبز میشیگان، 100 برق مورد نیاز خود را از انرژی تجدیدپذیر تامین خواهد کرد، یک قدم مهم به سوی سفر سبز خود برداشت.
این حرکت از انتشار 7425 متر مکعب دی اکسید کربن جلوگیری می کند که معادل عملکرد 8740 هکتار از جنگل های ایالات متحده آمریکا در جذب این مقدار کربن دی اکسید است و بخشی از برنامه استراتژیک ” اثر سبز” انجمن جانور شناسی دیترویت، برای کاهش مستمر اثرات زیست محیطی فعالیت های خود است.
شرکت DTE، انرژی تجدیدپذیر را از سه پارک بادی جدید که در اواخر سال 2020 به شبکه متصل خواهند شد تامین خواهد کرد.
“انرژی سبز”، یک برنامه انرژی تجدیدپذیر داوطلبانه است که به مشتریان DTE کمک می کند تا ردپای کربن خود را کاهش داده و از توسعه پروژه های انرژی بادی و خورشیدی در میشیگان حمایت کنند. مشتریان عضو شده می توانند مشارکت خود را سفارشی کرده و حداکثر 100٪ مصرف انرژی خود را از مزارع بادی محلی و پارک های خورشیدی تامین کنند.
رون کاگان رییس انجمن جانور شناسی دیترویت می گوید، رویکرد ما به تعهد به پایداری در هر کاری که انجام می دهیم، از فعالیت های مسئولانه زیست محیطی گرفته تا برنامه های آموزشی در سطح جامعه ، یکپارچه است.
انجمن جانور شناسی دیترویت به دلیل ابتکارات و دستاوردهای خود در زمینه پایداری، موفق به کسب چهار جایزه سبز شده و یک پیشرو شناخته شده ملی در آموزش های حوزه محیط زیست است. ویژگی های طراحی پایدار در باغ وحش دیترویت شامل آسفالت نفوذپذیر که آب حاصل از باران و طوفان ها را زهکشی می کند، یک هاضم بی هوازی (اولین باغ وحش در نوع خود) که فضولات حیوانات گیاهخوار و باقیمانده های غذای حیوانات را به کمپوست و انرژی تبدیل می کند و استفاده از چرخ دستی های گلف و دوچرخه هایی برای حمل و نقل در محل که از برق خورشیدی استفاده می کنند، می شود. باغ وحش دیترویت همچنین اولین باغ وحش در ایالات متحده آمریکا است که یک Smartflower نصب کرده است. یک سیستم پانل خورشیدی روی زمین که سالانه بیش از 4000 کیلووات برق تولید می کند.

استفاده از پنل خورشیدی در باغ وحش دیترویت

یک پنل خورشیدی از نوع smartflower در باغ وحش دیترویت

کاهش ضایعات نیز یکی از جنبه های مهم “سفر سبز” انجمن جانور شناسی دیترویت است. در همین راستا بطری های پلاستیکی یکبار مصرف فروخته نمی شود و از کیسه های پلاستیکی در این باغ وحش استفاده نمی شود.
همچنین این انجمن با شرکت DTE برای تکمیل افزایش بهره وری انرژی در بیش از 50 ساختمان باغ وحش و نصب روشنایی ال ای دی در باغ وحش همکاری کرده است.

جزیره ی گرمایی شهری تهدیدی جدی برای گروه های آسیب پذیر

جزیره گرمایی شهری پدیده‌ ای است که از طریق آن دمای یک شهر به طور قابل توجهی بالاتر از مناطق اطراف آن می‌شود و هنگامی که با موج‌ های گرمایی ترکیب شود، تهدیدی واقعی و کشنده برای افراد مسن‌، بیمار و سایر گروه‌ های آسیب‌ پذیر خواهد بود.

به گزارش زیست آنلاین، پژوهشگران در تلاشند تا تاثیرات گرمایی جزایر گرمایی شهری را با روش‌ های ابتکاری کاهش دهند. آن ها دریافتند یکی از روش های کمک کننده ایجاد فضای سبز شهری است.

گروهی از دانشمندان بین‌ المللی نقش میزان بارش و میزان جمعیت در دمای شهر را با حومه مقایسه کردند. نتایج این تحقیقات نشان داد فضای سبز بیشتر می‌تواند به پایین آمدن دمای شهر کمک کند.

گابریل مانولی، معاون سابق موسسه فناوری فدرال ETH دانشگاه زوریخ گفت: پیش از این نیز می‌دانستیم گیاهان، محیطی دلپذیرتر در شهر ایجاد می‌کنند، اما در این تحقیق تعداد فضای سبز تاثیرگذار بر خنک شدن شهر مورد بررسی قرار گرفته است.

هنگامی که جزیره گرمایی شهری با موج‌ های گرمایی ترکیب شود، تهدیدی واقعی و کشنده برای افراد مسن‌، بیمار و سایر گروه‌ های آسیب‌ پذیر خواهد بود.

این گروه با بررسی جزایر گرمایی شهری در سراسر جهان و راهبردهای مختلف کاهش حرارت دریافتند این راهبردها به شرایط اقلیمی مناطق مختلف وابسته است.

مانولی و گروه وی که شامل اعضای ETH زوریخ ، دانشگاه پرینستون و دانشگاه دوک بودند اطلاعات مربوط به حدود 30هزار شهر در سراسر جهان و محیط‌ های اطراف آنها را مورد مطالعه قرار دادند. عواملی که آنان مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند میانگین دمای تابستان، اندازه جمعیت و میانگین بارندگی سالانه بود.

آنان دریافتند هر چه شهر بزرگ‌ تر باشد جزایر گرمایی آن نیز چشمگیرتر خواهد بود و بارندگی بیشتر در شهرها موجب رشد بیشتر گیاهان خواهد شد؛ به این معنی که مناطق اطراف شهرهای بزرگ بسیار سردتر از خود شهرها می‌شوند. این تاثیر در زمانی که میانگین بارندگی سالانه حدود 1500 میلیمتر (مانند توکیو) باشد قوی‌ تر است.

مسئولان در شهرهای مناطق بسیار خشک (مانند آریزونا) نیز می‌توانند با دقت بیشتر در کاشت گیاهان، دمای متوسط را به پایین‌ تر از حومه برسانند.

از طرفی شهرهایی که توسط جنگل‌ های گرمسیری احاطه شده‌اند (مانند سنگاپور) به فضای سبز بیشتری نیاز دارند تا دما کاهش یابد. البته ناگفته نماند این روش موجب افزایش رطوبت نیز خواهد شد. بنابراین شهرهای واقع در مناطق گرمسیری باید به سایر روش‌های خنک کننده مانند افزایش گردش باد، استفاده بیشتر از سایه و … توجه کنند.

مانولی توضیح می‌دهد که یکی از اصلی‌ ترین روش‌های تحقیق در این زمینه طبقه بندی اولیه شهرها برای کمک به برنامه‌ ریزان در مورد رویکردهای ممکن برای کاهش اثر جزیره گرمایی شهری است.

مانولی گفت: هیچ راه حل واحدی در این مورد وجود ندارد و همه این موارد به محیط اطراف و خصوصیات اقلیمی منطقه بستگی دارد.

وی در ادامه افزود: جست‌ و جوی راه حل‌ هایی برای کاهش درجه حرارت در شهرهای خاص نیاز به تجزیه و تحلیل بیشتر و درک عمیق از اقلیم دارد. چنین اطلاعاتی مبتنی بر داده‌ها و مدل‌ هایی است که فقط در تعداد معدودی از شهرها از جمله زوریخ، سنگاپور یا لندن در دسترس برنامه‌ ریزان شهری قرار گرفته است.

به گزارش ایسنا، اکنون این گروه در تلاش است تا تعیین کند که کدام نوع گیاه در کاهش اثر جزیره گرمایی مفیدتر است. نتایج این تحقیق در نشریه Nature به چاپ رسیده است.

به اتمام رسیدن چهارمین اثر طبیعی گیلان

یخچال طبیعی کاسه درفک گیلان که تامین کننده نیاز آبی گله داران و دامداران این منطقه بود بر اثر تنش های گرمایی و انسانی در تابستان امسال به اتمام رسید.

به گزارش زیست آنلاین، برای نخستین بار پس از هزاران سال ، ذخیره یخ و برف یخچال طبیعی درفک استان گیلان که نیاز آبی تابستان گله داران را تامین می کرد، به پایان رسید.

یخچال طبیعی کاسه درفک در قله زیبای دو هزار و ۷۰۰متری درفک قرار دارد و با توجه به این که تا ۱۵ کیلومتری مناطق پایین دست آن چشمه و آب یافت نمی شود تابستان ها تامین کننده نیاز آبی گله داران و دامداران این منطقه بود. این یخچال طبیعی بر اثر تنش های گرمایی و انسانی در تابستان امسال به اتمام رسید و حیرت و تعجب گله داران را بر انگیخت.

اثر طبیعی ملی یخچال درفک که در سال اخیر پس از گل سوسن چلچراغ داماش ، سرو کهنسال هرزویل و چشمه دمکش به عنوان چهارمین اثر طبیعی ملی گیلان به ثبت رسیده است و از نمونه های کمیاب یخچال های طبیعی کشور به شمار می رود، همواره در طول سال پوشیده از برف و یخ بود و این یخ از این زمستان به زمستان دیگر وصل می شد .

کوچ نشینان درفک خشک شدن یخچال طبیعی درفک را بی سابقه می دانند و آن را به ورود بی رویه و کنترل نشده گردشگران و مسافران به دهنه غار مرتبط می دانند و برخی از کارشناسان نیز آن را در راستای افزایش گرمایش جوی کره زمین در سال های اخیر ارزیابی می کنند.

یخچال طبیعی در این منطقه یکی از جاذبه های طبیعی گردشگری استان گیلان به شمار می رود که سالیانه کوهنوردان زیادی از سراسر کشور وگروه های آفرودی بویژه از شهرستان های لاهیجان و سیاهکل، دیدن این یخچال را مقصد گردشگری خود قرار می دهند.

برخی از کارشناسان و پژوهشگران سابقه شیوه زندگی شبانی و سنگ و چوب بکار رفته در مصالح ساختمانی سکونتگاه های دامداران کاسه درفک را به دوران حکومت مادها می رسانند که هنوز بصورت سنتی حفظ شده است .

کیانوش ضیایی عضوشورای اسلامی روستای پلنگ دره و یکی از دامداران کاسه درفک به خبرنگار ایرنا دراین باره گفت: در فصل تابستان ۳۰ خانوار گله دار در کاسه درفک ساکن می شوند و این گله داران طی قرون متمادی آب آشامیدنی مورد نیاز خود و بخشی از دام های خود را با برداشت برف و یخ از یخچال طبیعی غار درفک و ۹۰درصد آب مورد نیاز گله های خود را از استخرهای خاکی پر شده از طریق نزولات جوی پر تامین می کنند.

وی افزود:امسال به دلیل بارندگی های مناسب استخرهای خاکی مشکل آبی ندارند ولی تمام شدن برف و یخ یخچال طبیعی آن بی سابقه بوده و مشکلاتی برای ساکنان ایجاد کرده است.

وی اظهارداشت: هم اکنون آب شرب وآب موردنیاز بخشی از دام ها از طریق وانت نیسان از فاصله ۴۰کیلومتری دامنه های پایین دست و با تانکرهای ۱۲۰۰لیتری نصب شده بر روی نیسان تامین می شود و اما گوسفندان از آب چهاراستخر خاکی قدیمی استفاده می کنند.

وی یادآورشد: به دلیل وضعیت نامناسب جاده مسیر دوساعت طول می کشد تا آب از منطقه رحمت آباد با خودروی نیسان به این محل حمل شود و این کار هزینه زیادی بر ساکنان تحمیل می کند.

وی با اشاره به اینکه هر روز یک خانوار به یک نیسان آب نیاز دارد و این کار هزینه زیادی بر دامداران تحمیل می کند، ادامه داد: تا ۱۵کیلومتری مسیر جاده درفک هیچ چشمه و آبی وجود ندارد ولی می توان با بازسازی چشمه ها در این فاصله و با ساخت و یا نصب منبع امکان برداشت آب را فراهم کرد و فاصله حمل آب را کوتاه تر کرد که این کار نیازمند همکاری مسئولان شهرستان رودبار است که تاکنون در این باره همکاری نکرده اند .

وی خاطرنشان کرد:۳۰ دامدار از چهار روستای پلنگ دره ، دفراز ، راجعون و استخرگاه رحمت آباد هر سال برای چرای دام های خود از خرداد ماه به کاسه درفک کوچ می کنند و در شهریور ماه گله های خود را به دامنه های پایین دست انتقال می دهند.

ضیایی گفت: در حال حاضر هشت گله دار با حدود هشت هزار راس گوسفند تابستان در کاسه درفک ساکن می شوند و دامداران با حدود شش هزار راس گوسفند این منطقه نیز به دلیل این مشکلات از آمدن به کاسه درفک خودداری می کنند.

یک پژوهشگر حوزه محیط زیست کوهستان در این باره به خبرنگار ایرنا گفت: یکی از دلایل آب شدن یخ های یخچال طبیعی کاسه درفک تنش های انسانی و طبیعی سال های اخیر و پدیده تغییر آب و هوایی می تواند باشد که با کاهش بارش برف موجب وقوع چنین پدیده هایی شده است که علاوه بر یخچال طبیعی درفک خشک شدن آبشار یخی قله دماوند نیز در سال گذشته یکی از نمونه های آن می باشد .

نیما فریدمجتهدی افزود: باید به به گونه ای برنامه ریزی شود که مسافران بر اساس توان زیست محیطی هر منطقه وارد آن منطقه شوند و از ورود بار اضافی به محیط حساس جلوگری شود.

به گفته وی کاسه درفک آبریز بسیاری از چشمه های پایین دست از جمله حوضه آبریز سد شهربیجار(آیت الله بهجت ) است که به عنوان تامین کننده آب شرب و سالم بیش از دو میلیون گیلانی به شمار می آید و از حساسیت خاصی برخوردار است.

وی جاده محور اربوناو به درفک که در دهه ۸۰احداث شده است را یکی از معضلات این یخچال و اثر طبیعی ملی دانست و بر کنترل گردشگران به این منطقه تاکید کرد.

قله درفک از نظر تقسیمات کشوری در محدوده جغرافیایی شهرستان رودبار قرار دارد و کاسه معروف این قله یکی از جاذبه های گردشگری کشور و ایده آل های کوهنوردی محسوب می شود ، شمال و شمال غربی این قله نیز از جمله برشهرهای رستم آباد ، رشت، لاهیجان ، سیاهکل ، آستانه اشرفیه ،سنگر و دره سفیدرود مشرف است و چشم اندازهای زیبایی از جلگه و جنگل های انبوه سیاهکل و رودبار در معرض دید قرار می دهد.

ابرخشکسالی های قرون وسطایی باز می گردند

شماری از پژوهشگران دانشگاه کلمبیا گزارشی مبنی بر بازگشت ابر خشکسالی های قرون وسطایی منتشر کرده اند.

به گزارش زیست آنلاین، انتشار گزارشی درباره «احتمال بازگشت ابرخشکسالی های قرون وسطایی»، بر مبنای تحقیقی که شماری از پژوهشگران دانشگاه کلمبیا انجام داده اند در هفته گذشته بازتاب وسیعی در رسانه های جهان و از جمله رسانه های فارسی زبان داشت. اما جالب است که ابرخشکسالی قرون وسطایی مورد نظر پژوهشگران مذکور دلالت دارد بر خشکسالی قرن های نهم تا شانزدهم میلادی در جنوب غرب آمریکا، که آثار عمومی آن اصلا قابل مقایسه نیست با آنچه که تحت عنوان ابرخشکسالی قرون وسطایی در بر قدیم یعنی آسیا و اروپا می شناسیم.

در ابتدا اما بایسته است مرور کنیم آنچه را که در زبانزد اقلیم شناسان «ابرخشکسالی» نامیده می شود.آب و هوای یک منطقه برآیندی است از توالی دوره های خشکسالی و ترسالی.

آنچه که نرمال یا متوسط اقلیمی نامیده می شود از نظر بسامد وقوع اتفاقا چندان تفاوتی در شمار تعداد وقوع در یک بازه زمانی مشخص با سالهای خشکسالی یا ترسالی ندارد. به طور ساده اینطور است که خشکسالی-نرمال-ترسالی رخ می دهد و از نو دوباره همین روند. پس هم خشکسالی طبیعی است و هم ترسالی. اما خشکسالی طبیعی یعنی درصد مشخصی کاهش بارش نسبت به متوسط سالیانه. این درصد هر چه کمتر و مدت وقوع آن هر چه طولانی تر باشد خشکسالی شدیدتر می شود.

مثلا اینکه یک سال بارش چهل درصد کمتر از نرمال باشد خشکسالی رخ داده است. خشکسالی شدید یعنی اینکه هم درصد بارش کمتر باشد و هم دوره وقوع کم بارشی نه یک سال و بلکه بیشتر باشد. ابرخشکسالی زمانی رخ می دهد که سالهای طولانی و پیاپی مدام بارش کمتر از نرمال باشد.

در گزارش مذکور دانشمندان دانشگاه کلمبیا حد لازم برای نامیدن یک دوره طولانی بارش کمتر از نرمال به عنوان «ابرخشکسالی» را بیست سال مدام بارش کمتر از نرمال ذکر کرده اند. آنچه که قطعا به دگرگونی چشم انداز و قهقرای سرزمین منجر می شود. بر همین مبنا مرور می کنیم سه ابرخشکسالی مهم آسیا و اروپا در قرون وسطی را:

۱- خشکسالی حد فاصل ۵۹۰ تا ۶۴۷ میلادی. این خشکسالی جنوب غرب آسیا را درنوردید. در ایران این خشکسالی موجب سرنگونی امپراتوری ساسانیان و ورود اسلام به کشور شد. به واقع از سی سال پیش از برآمدن اسلام ایران داشته در تب و تاب یک ابرخشکسالی میسوخته است و همین می تواند عامل شکست ایرانیان شهرنشین در برابر عرب های صحراگرد باشد که بر خلاف ایرانیان طاقت تحمل چنان ابرخشکسالی را داشته و آن را به فرصت غلبه بر همسایگان تبدیل کرده اند.

۲- خشکسالی سیصد ساله ۹۰۰ تا ۱۲۰۰ میلادی. به واقع همین خشکسالی است که به عنوان نمونه تیپیک خشکسالی قرون وسطی نامیده می شود. این خشکسالی بیشتر اروپا و به خصوص نیمه غربی آن را در بر می گرفته و اثر آن بر ایران فقط وقوع شماری آنومالی های اقلیمی منجر به قحطی های دوره ای بوده است. اما به هر حال این بازه زمانی در ایران و خاورمیانه به عنوان دوره طولانی خشکسالی شناخته نمی شود.

۳- خشکسالی شدید آسیای میانه از ۱۲۰۰ میلادی تا ۱۳۰۰. این خشکسالی اگر چه در ایران رخ نداده اما یکی از نقاط عطف تاریخ ایران به شمار می رود: مغولها و دیگر اقوام صحراگرد آسیای میانه به خاطر فرار از این خشکسالی به جنوب و غرب هجوم بردند که البته بیشترین اثر ویرانگر را بر ایران داشت. آن شد که مغولها در ایران آمدند و سوختند و کشتند و بردند و رفتند.

پژوهش دانشگاه کلمبیا بیشتر از آن جهت مورد توجه قرار گرفته که بر امکان تشدید وقوع این نوع ابرخشکسالی ها تاکید داشته و در این باره هشدار می دهد.

واقعیت این است که اثر گرمایش جهانی بر خاورمیانه به گونه ای است که می شود فرض کرد هم اکنون ایران در مقطع آغازین یک ابرخشکسالی به سر می برد. در بیست سال گذشته غالبا بارش در ایران کمتر و برعکس متوسط دما بیشتر از نرمال بوده است. آنچه که باعث خشکیدگی گستره وسیعی از ایران شده است.

اثر این خشکسالی بلندمدت فقط اکولوژیک و اقتصادی نیست و جنبه های اجتماعی، روان شناختی و سیاسی آن اگر چه چندان مورد توجه و بررسی قرار نگرفته اما قابل انکار نیست. برای مثال می توان بررسی کرد که این وضعیت خاص اقلیمی چقدر در این نکته نقش داشته است که بر خلاف آنچه که سی یا بیست سال پیش گمان می رفته سپهر سیاست در ایران روز به روز رادیکالتر شده و به سمت افراطیگری پیش رفته است.

به گزارش انرژی امروز، به هر رو، آنچه که پژوهشگران دانشگاه کلمبیا گفته اند بیش از همه ما ایرانیان را باید نگران کند. خشکسالی های قرون وسطایی تلخ ترین خاطرات تاریخی ما هستند.

معاهده حفاظت از جنگل های آمازون امضا شد

نگرانی‌ های جهانی درباره آتش‌ سوزی‌ های شدید در بزرگترین جنگل‌ های حاره‌ ای زمین باعث شد هفت کشور آمریکای جنوبی برای محافظت از این حوضه آبریز موافقت کنند.

به گزارش زیست آنلاین، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، در بحبوحه نگرانی فزاینده جامعه جهانی در مورد نابودی بزرگترین جنگل بارانی جهان، این هفت کشور منطقه آمریکای جنوبی روز گذشته در کلمبیا این معاهده را امضا کردند.

ایوان دوکه رئیس جمهوری کلمبیا درمورد این توافق نامه خاطر نشان کرد، براساس این معاهده این هفت کشور( کلمبیا، بولیوی،پرو، سورینام، برزیل، گویان و اکوادور) همکاری هایشان را در راستای مقابله با جنگل زدایی، اکتشاف غیرقانونی معادن، پاکسازی غیرقانونی جنگل ها برای مصارف کشاروزی و مقابله با قاچاق مواد مخدر افزایش می دهند.

مقامات این کشورها توافق کردند که شبکه ای از اطلاعات برای جلوگیری از بروز فجایای طبیعی ایجاد کنند، نظارت ها بر جنگل زدایی ها از طریق ماهواره افزایش یابد و تحقیقات و آموزش برای حفاظت از آمازون تداوم یابد.

رئیس جمهوری کلمبیا در این راستا تصریح کرد که کشورهای منطقه آمازون خواهان این هستند که بانک های چندملیتی از جمله بانک توسعه میان امریکایی از آنها حمایت کند.

این توافق در حالی امضا شد که برزیل با انتقادهای گسترده بین المللی در مورد عملکردش برای خاموش کردن آتش سوزی گسترده آمازون روبرو بوده است. ژائیر بولسونارو رئیس جمهوری برزیل در نشست امضای این توافق نامه حضور نداشت اما از طریق ویدئو کنفرانس در جریان این رویداد قرار گرفت.

کارشناسان اعلام کرده اند که وجود جنگل های آمازون برای کره زمین حیاتی است.”امانوئل مکرون” رئیس‌جمهوری فرانسه اخیرا اعلام کرد که سران کشورهای عضو گروه ۷ وعده داده‌اند حدود ۲۰ میلیون دلار برای کمک به مقابله با آتش‌سوزی در جنگل های آمازون اختصاص دهند.

تداوم آتش سوزی ها در جنگل های کره زمین از جمله جنگل های آمازون فاجعه ای جدی برای سیاره زمین به حساب می آید. اگر جنگل ها در کره زمین بسوزند، گونه های مختلف گیاهی نیز از بین خواهند رفت. افزون بر اینکه آتش سوزی در آمازون بر روند گرم شدن آب و هوا در کره زمین بواسطه تاثیرات گازهای گلخانه ای تاثیر مثبت می گذارد. فقط در منطقه آمازون حدود ۷۵ میلیارد تن کربن در درخت ها ذخیره است که در صورت آتش سوزی به دی اکسید کربن تبدیل شده و به هوا می رود.

از آنجایی که دی اکسیدکربن تولیدی خودروها و کارخانه ها بر هوا اثر منفی گذاشته و علاوه بر آلودگی آن سبب گرم شدن کره زمین شده، آتش سوزی در آمازون می تواند تاثیرات ناشی از گازهای گلخانه ای را در کره زمین تشدید کند.

دانشمندان نگران هستند این تاثیرات منجر به تسریع روند تغییرات جوی در کره زمین شود.

کارشناسان معتقدند دهه ها زمان می برد تا تنوع زیست محیطی از دست رفته بدنبال آتش سوزی گسترده در آمازون بار دیگر احیا شود حتی برخی کارشناسان برآورد کرده اند چندین قرن طول خواهد کشید برخی از این گونه های گیاهی و جانوری از دست رفته بار دیگر در جنگل های آمازون مشاهده شوند.

وسعت جنگل های آمازون که 20 درصد اکسیژن جهان را تامین می کند در آمریکای جنوبی کشورهایی از جمله برزیل، ونزوئلا، کلمبیا، پاراگوئه، پرو و بولیوی را دربر می گیرد.

به گزارش ایرنا، در حوزه جنگل های باران زا آمازون از ژانویه گذشته تاکنون و بنابر آمار ارائه شده از سوی “موسسه ملی برزیل در امور تحقیقات فضایی”(آی ان پی ای) فقط از ماه ژانویه تا 23 ماه اوت (دی 97 تا اول شهریور 98) 75 هزار و 336 فقره آتش سوزی رخ داده است.

برخی کارشناسان یکی از عوامل مهم آتش سوزی های اخیر در جنگل های آمازون را فعالیت های انسان اعلام کرده اند.

سوخت «بیودیزل» در پارک علم و فناوری آذربایجان‌غربی تولید شد

سرپرست پارک علم و فناوری آذربایجان‌غربی گفت: سوخت «بیودیزل» به طور صنعتی توسط «تاکستان صنعت غرب» از شرکت‌های دانش‌بنیان مستقر در پارک علم و فناوری این استان تولید شد.

به گزارش زیست آنلاین، علی محمد نیکبخت افزود: سوخت بیودیزل یک نوع گازوئیل گیاهی است که «سولفور» بسیار پایینی نسبت به گازوئیل معمولی دارد.
وی ادامه داد: پایین بودن سولوفور باعث می‌شود که انواع موتورهای استفاده‌کننده از این سوخت سالم بماند و طول عمر بیشتری داشته باشد.
وی بیان کرد: ۱۲ درصد از ساختار سوخت بیودیزل را اکسیژن تشکیل می‌دهد و این امر موجب می‌شود تا موتور مانند یک «توربو» عمل کند.
سرپرست پارک علم و فناوری آذربایجان‌غربی اظهار داشت: سوخت بیودیزل تولیدی این شرکت تمام استانداردهای بین‌المللی را کسب کرده و به کشور عراق، افغانستان و ترکیه صادرات داشته و بازار خود راه پیدا کرده است.
وی با بیان اینکه بیودیزل سوخت زیست محیطی و کاملا پاک است، گفت: برای تولید این سوخت از پسماند روغن‌ها استفاده می‌شود که می‌تواند در کشتی، ژنراتورهای صنعتی و خودروهای دیزلی مورد استفاده قرار گیرد.
شرکت تاکستان صنعت غرب در زمینه‌های بیوتکنولوژی، ترافیک، مبلمان شهری و همچنین طراحی و تولید دریچه‌های منهول فاضلابی فعال است.
به گزارش ایرنا، پارک علم و فناوری آذربایجان‌غربی با هدف بسترسازی برای تولید ثروت از طریق علم و فناوری در دولت تدبیر و امید تأسیس شد؛ این نهاد به عنوان یکی از ارکان مهم شکل‌گیری و توسعه اقتصاد دانش‌بنیان تلاش می‌کند تا با استفاده از موقعیت ممتاز همجواری با سه کشور آسیایی و اروپایی و دارا بودن هفت مرز رسمی در سطح کشور به حمایت همه‌جانبه از شرکت‌های مبتنی بر دانایی و خلاقیت و جذب سرمایه گذار بپردازد.
این پارک در تلاش است تا زمینه تجاری‌سازی و بازاریابی ایده‌های نوآورانه و فناورانه را فراهم کند و نقش کلیدی در یاری رساندن به حضور فعال این شرکت‌ها در سطوح ملی و بین‌المللی داشته باشد.